Zoals de meeste inmiddels al weten had ik een rustperiode ingesteld in de hoop dat hij mij ging missen..
En de laatste paar dagen ging het zwaar k*t omdat ik wilde vechten en het niet goed voor me voelde..

Tot ik je afgelopen zaterdag tegenkwam, ik in de auto, jij op je scooter.. en mijn hartje begon sneller te kloppen en ik dacht wat een lekker ding maar niet meer van mij.
eenmaal thuis het keiharde besef dat jij niet meer van mij bent en de tranen rolden over mn wangen.. ik kon het niet van me afzetten want mijn gevoel stond als een paal boven water en heb gevraagd of jij zondag met mij een ijsje wou eten..
jij antwoorde vaag met waarom ik dat wilde.. en ik zei omdat het lekker is (in de hoop dat ik niet gelijk zo drammerig overkwam) en jij antwoorde met daar heb je mij toch niet voor nodig..
Eenmaal zondag had ik de hoop ergens al opgegeven en had je gestuurd jammer dat je niet duidelijk bent waarop ik terug kreeg.. Hoezo was ik niet duidelijk?
Ik zei: ik heb geen duidelijk ja of nee gehad, mag ik je vragen waarom je niet wilde? ik had geen zin.
Ik: Als iemand anders je had gevraagd was je dan wel gegaan of ligt dit puur aan mij? hij: Geen idee..

Ik hou van eerlijkheid en niet van die spelletjes dus ik besloot open kaart te spelen..(kort samen gevat)
Dat ik nog steeds heel veel van hem hou en dat ik zou willen afspreken om te zien of de vonk weer over kan slaan bij hem...
Ik had vanmorgen nog niks terug dus stuurde hem of hij inmiddels een ander had?
Hij: Nee.

Toen wij een jaar wat hadden heb ik van hem een konijn gekregen (dat was mijn grootste wens)
maar haar nageltjes moesten geknipt worden dus ik vroeg of hij zin had om dat met het konijn te gaan doen.
Daar had hij geen behoefte aan..

Ik zat GTST te kijken en daar had een personage iets gezegd en dat vond ik mooi en dat heb ik na hem gestuurd.
vanaf het moment dat ik je ontmoette voelde ik iets speciaals voor je, miss is dat geen garantie dat het goed gaat komen maar het is iig een reden om voor deze relatie te vechten.

EN DAAR KWAM HET
hij: Weet je wat het is, ik heb nog niet iemand anders. Maar ik ben wel verliefd geworden. alleen weet ik niet of het een mogelijk iets is. Maar t gebeurde gewoon, kan r niks aan doen.

Bam! dat kwam keihard aan.. Kl**tzak! waarom vertel je me dit niet eerder? Waarom breek je mijn hart telkens?
Waarom zo snel? Beteken ik dan helemaal niks?
Ik vroeg hoelang al, iets meer dan een week (damn had ik je nou ma nooit met rust gelaten) waarom geef ik mezelf nou weer de schuld? Dit is niet mijn schuld, dat weet ik wel maar het voelt wel zo.
heb m zelfs gevraagd om niks met zn gevoel te doen en om voor mij te gaan.. (Hoezo wanhopig)
en dan terug krijg: Ik doe wat goed voor mezelf voelt, ik ga mezelf niet meer opofferen voor een ander.

Als het besef morgen echt keihard binnen komt dan sla ik mezelf wel voor de kop, hoe kan ik hem dat vragen?
Dit moet genoeg zijn om hem helemaal uit mn leven te verbannen, Niks meer met hem te maken willen hebben,
Hoe kan hij mij dit aandoen?
Ik ben zo boos.. Ik vraag hem nog of hij wat een ander heeft en dan krijg ik ook nog zn stom antwoord.. ja jij vroeg of ik wat met haar heb en dat heb ik nog niet.... Grrrrr ik kan hem wel wat!!

Mijn hart, In zoveel kleine stukjes gebroken en dan nog ff extra overheen walsen..
Ik ben gebroken, en wil mezelf niet meer oprapen, ik wil niet meer zo gekwest worden..
Maanden heb ik geprobeerd om er voor te vechten en ik besluit het even niet te doen en bam meneer is verliefd, op een ander nog wel..
Ik voel me zo verloren, zo alleen (ik weet dat jullie hetzelfde voelen)
Ik ben nu zo enorm verdrietig, maar het besef dat hij (mijn aller aller (liefste) mooiste vriendje) niet meer van mij houd maar van iemand anders.. is er nog niet helemaal..
behalve dat ik af en toe zware kots neigingen heb...