Balen van jezelf

afbeelding van Esli

Sinds eind juni is mijn relatie na 1 jaar afgelopen. Daarna nog wel veel gesproken, maar mijn heftige reacties op alles wat hij maar doet heeft wat er nog was stukgemaakt.

Hebben jullie ook van die momenten dat je baalt van jezelf? Ik baal ervan dat ik steeds weer toegeef aan mijn neiging hem in de gaten te houden via alle middelen die er maar bestaan (nee, niet met een verrekijker over de schutting of achtervolgen, dat gaat zelfs mij te ver). Ik baal ervan dat ik alles wat ik zie en lees interpreteer als: zie je wel, hij is allang over mij heen en opgelucht...

Terwijl ik eigenlijk me nu vaak rustiger en beter voel dan tijdens de relatie.
Dan denk ik bij mezelf: wat wil je nou...

Herkenbaar? Iemand?

Liefs

afbeelding van Eelco

Hey Esli

ja ik herken het maar dan van de andere kant. het is nu twee maanden uit tussen mijn ex en mij. en tijdens de relatie stalkte ze me al: sms en emails lezen. telefoongesprekken verkeerd interpreteren enz. nu het twee maanden uit is hebben we tot twee weken geleden bijna elke drie dagen contact gehad. dan weer lief dan weer kwaad. twee weken geleden was ze voor het laatst bij mij en voelde het heel goed aan. zag de liefde in haar ogen en ik had ook nog veel liefde voor haar. maar we wisten dat we niet verder konden gaan. we zijn duidelijk allebei nog niet toe aan een relatie. maar we zouden nog een keer afspreken voor zij naar spanje zou gaan. maar in de tussen tijd geen contact. maar ze zoch elke week weer contact met mij of met mijn beste vriend. om te kijken hoe het mij ging of voor spullen. dat maakte mij zo kwaad dat ik haar een hele botte brief heb geschreven. omdat ik gek werd van dat contact zoeken. vanaf die brief heb ik helemaal niet meer gereageerd op haar. wat er toe heeft geleidt dat zij nu helemaal vol met haat van mij zit. jammer, want ik wou alleen maar rust tot dat ze terug van spanje zou komen. en daarna had ik nog hoop. gewoon een paar maanden rust en dan misschien. maar dat heeft ze kapot gemaakt door mijn grenzen niet te respecteren. mijn advies voor iedereen. als iemand aan geeft geen contact te willen .doe dat dan ook niet. het maakt een hoop kapot.

afbeelding van Eelco

over je laatste zin

dat heb ik nu ook, ik weet dat het beter is dat het over is maar de gedachtes gaan nog steeds van: misschien dit misschien dat. maar ik heb geleerd dat gedachtes zijn als golven in de zee. de zee is de geest en golven zijn slecht het product van de zee. golven komen en gaan. en als je er niet aan vast houdt verdwijnen ze uiteindelijk. dat je je rustiger voelt betekent al een hele hoop. ikzelf heb die onrust nog steeds en ik denk eigelijk nog heel de dag aan haar. maar ik probeer me daar niet meer tegen te verzetten. dat zorgt ervoor dat je aan de gedachte blijft vasthouden en dus jezelf in iets laat geloven wat er niet meer is. het is normaal dat je gedachtes van die aard heb. alleen laat ze er zijn en neem ze niet te serieus. het komt goed.

afbeelding van powerstation

contact

ik denk ook dat contact willen blijven houden meer kapot maakt dan je lief is. Mijn ex wil ook perse contact blijven houden, terwijl ik rust wil. Hij is juist degene die de knoop heeft doorgehakt en ik zit met heel veel pijn en verdriet. Nu zit ik om zakelijke redenen nog aan hem vast in die zin dat we soms contact moeten hebben. Ik ervaar dit als pijnlijk en het verstoort mijn verwerkingsproces. Ik denk dat hij er veel rationeler mee omgaat en denkt: ik ga mijn gang en misschien komt het nog wel goed. Maar ik kan niet anders dan het verwerkingsproces in, voor mij is dat straks onomkeerbaar. Ik denk dat hij zich dat niet goed beseft. Ik heb hem aangegeven geen contact meer te willen, daar wordt hij telkens giftig over. Hij begrijpt het niet en doet er alles aan om op de een of andere manier verbonden te blijven. Ik vind het jammer dat hij hierin mijn grens niet respecteert, maar he, dat is dan ook de kern van het kapot gaan van de relatie. Hij gaat alle grenzen over en ik stel mijn eigen grenzen niet goed. We heben overigens wel hele goede gesprekken gehad over het waarom van het kapot gaan van de relatie. In ieder geval, ik wil iedereen aanraden jezelf de rust te gunnen weer op de been te komen. het verdriet kan heel groot zijn, maar het heeft ook een functie. Namelijk dat er iets mooiers en beters voor in de plaats kan komen als je het goed verwerkt. Maar dan moet je door het proces heen en het jezelf echt gunnen. Soms lijkt het of de ander weer gelukkig is en alles heeft en jij niet, maar iedereen verwerkt dingen op zijn eigen manier. Zowel verbreker als verlatene hebben altijd verdriet. Gun het jezelf dus om je eigen proces te bewandelen. Succes iedereen!

afbeelding van Sharkane

Heey Elsi, Moeilijk hé? Ik

Heey Elsi,

Moeilijk hé? Ik heb het ook. 2,5 wk heb ik het volgehouden.
Zit weer een verhaal aan vast maar heb toch contact opgenomen.
Had een goede smoes ervoor en als ik niks ozu zeggen erover voelde ik me lullig. Want wat hij nu heeft streefde hij al jaren naar.
Maar hij reageerde best goed, hij vroeg door over van alles.
Dat was fijn, maar we deden toch op het eind nogal kortaf tegen elkaar. Het is lang niet meer zoals het eerst was... toch kan je zien welke liedjes hij luistert en voor de helft zijn deze gevuld met droevige liefdesliedje waarbij het is dat ie niet weet wat hij wilt.

Nu heb ik besloten nie tte beginnen, nnu begint hij maar weer.
Nadat hij het uitmaakte zocht hij elke keer contact vanuit zijn kant en dat vond ik erg fijn. HIj was erg betrokken. maar na een telefoongesprek werd het hem denk ik teveel. Contact dus verbroken en vanuit mijn kant ook. We hebben nu dus wel weer contact maar pff

Het blijft zwaar! En ik weet ook niet of ik hem nou tot last ben.

Sterkte meid!