Waar waren we?
Die eerste twee weken werden er zoals jullie merken al héél wat heen en weer gegooid. Ik zei net als hij foute dingen.
Weet nog goed dat we de tweede keer bij elkaar sliepen. Ik vroeg je wat je vond van mijn borsten. Na een dochter en wat opmerkingen daarvoor van héél subtiele mannen, had en heb ik daar nog steeds heel veel complexen over. Jij zei "ze zijn best ok". Ik vroeg je "vind je ze niet perfect dan?". Nu dat was een domme vraag!! Waarom vraagt een mens zoiets..Jij zei "je weet zelf toch wel dat ze niet perfect zijn?". SLIK...heb toen heel de nacht van je weg gelegen in bed. De zoveelste aanvaring..De dag erop excuseerde ik me voor mijn houding en wat zei jij.."maakt me niet veel uit, als je boos bent is dat jouw probleem toch, niet het mijne". Zo waren er in die eerste twee weken wel meer aanvaringen. Had toen niet achter je aan moeten gaan.
Maar soit, deed het wel maar toen, ja toen al was het stuk. En ik zeg heus niet dat het alleen aan jou lag..niet helemaal.
Terug naar het einde van mijn vorige blog..
We gingen dus verder..en ik ging braaf zijn (DUH??). Je was verliefd op me . Alles liep best goed, de eerste twee maand dan..
Je zag je kindjes om het weekend. Tijdens de vakanties konden ze niet bij je zijn want als zelfstandige had je daar de ruimte niet voor. Ikzelf vond dit maar een heel leem excuus. Je voelde je nog heel schuldig naar je ex-vrouw toe denk ik. Je sprong en huppelde wanneer ze maar iets stuurde. Heel vreemd voor mij want ik had al jaren geen contact meer met de vader van mijn dochter. Ja, heel sporadisch..Weer dat grote verschil tussen jou en mij. Je zei dat jullie vrienden waren maar waarom leek jullie relatie dan zo uit balans? Mij noemde je gewoon jaloers. Ik stond er al jaren alleen voor met mijn dochter en het voelde alsof ik in een driehoeksverhouding kwam te zitten. Te veel telefoontjes, teveel smsjes..Was ik daar nu zo gek in?
Denk het wel..
Mijn laag zelfbeeld en het voortdurende contact om banaliteiten werden me teveel. De druppel kwam er toen ik niet echt akkoord was over hoe hij met zijn dochter omging. Altijd dat betuttelende gedrag. Ze weende als ze een aardappel moest opeten, ze weende als ze een stuk bloemkool moest opeten. Elke keer een hele strijd tussen hem en haar. Sorry ben ik niet gewoon. Zijn reactie van mij daarop: Het zijn mijn kids en die van mijn ex en eigenlijk heb jij daar niets mee te zien. Misschien egoïstisch van mij maar dacht, ok wat verwacht je dan van me? Dat ik lekker je kids mee ga opvoeden maar niets in te brengen heb? Fijn, goed voor je...blijf maar lekker in je relatie met je ex hangen en doe het zelf maar met je kids. Met mijn dochter werd weinig rekening gehouden naar mijn gevoel. Nee die was altijd bij me en heeft meer dan één keer zich moeten zetten naar de situatie. Vroeg ik om elkaar een tijdje wat minder te zien omdat ze het zo moeilijk had met het feit dat ik een relatie had..oh nee...dat ging er niet in...dan had ie liever geen relatie. Een paar dagen zonder mij kon toch niet zeker? Gadver klein kind!
Heb hem toen gevraagd hoe hij in godsnaam ons samen zag. Of het wel elke keer moest..al dat contact tussen hem en zijn ex. Was het niet gewoon en leek echt niet in balans. Niet dat hij terug naar haar zou gaan maar ze was altijd en eeuwig aanwezig.
Had er geen zin meer in dus zei hem dat als dit zijn idee was van een relatie, hij verder moest zonder mij. Ik had er geen zin in. Ik begreep het ook heus wel..echt waar. Maar het was niet de relatie die ik voor ogen had met iemand. Niet als je zelf al lang zooo alleen bent. Heb hem ook gezegd dat ik het echt wel begreep maar dat het niet mijn ding was. Dus deed hij iets wat ie niet wou. Hij beperkte, zogezegd (niet echt), het contact met zijn ex. Maar het was niet wie hij was dus weer een bom op springen. Verwijt me nog steeds soms dat ik daar niet meer in kon toegeven toen..De kindjes waren heus nog klein. Misschien was het omdat ik er altijd alleen voor had gestaan met mijn dochter en ik me ergerde aan het schuldgevoel dat hij had naar zijn ex toe en dit probeerde op te lossen door dag en nacht te springen. Hij betaalde het huis nog mee af waar zij is in blijven wonen + meer serieus wat alimentatie voor de kinderen. Maar de kids zag hij maar enkel en alleen om het weekend en hooguit drie weken te verdelen over alle schoolvakanties. Het klopte niet in mijn wereld.
Mijn wereld..