Nou, langzaamaan keert mijn leven weer terug tot het oude. Ik heb zo’n vreselijk raar jaar achter de rug als ik er nu aan terugdenk. Ga het de komende tijd heel rustig aan doen, echt weer terug naar mezelf komen. Ik hoop dat ik hem niet meer tegenkom, dan kan ik me daar goed op concentreren. Het aparte is, dat ik het pas nu allemaal echt voel. Daarvoor voelde ik een maand of twee veel pijn en paniek, en daarna is er een lange periode geweest van eindeloos piekeren en proberen te bedenken hoe we weer bij elkaar konden komen lijkt het wel. Ik dacht dat ik het allemaal op een rij had, verstandig, maar dat was helemaal niet zo. In mijn hoofd en hart was hij de ware. Maar daar kan je niet op teren. Nu voel ik echt hoe het zit tussen hem en mij en het is alsof ik mezelf terugheb. Heel raar.