Ik kan niet voor de andere spreken, maar Ik snap je wel een ex is ook een ex. Ik had een knipper licht relatie,het is dus vaker aan gegaan. Misschien hoop ik dat hij tot inzicht komt. Of miss dat hij mij gaat missen?Wij kwamen wel steeds bij elkaar alleen werd er verder over niks gesproken, hij wilden er nooit over praten. Praten is belangrijk voor een relatie. Hij had geen ander en de liefde was niet weg.

Iedereen heeft een eigen reden voor een verzoening. En heel vaak komen mensen weer bij elkaar. Hoop mag je hebben(mijn mening) als je ex een ander heeft, dan is het natuurlijk een ander verhaal. Dan is het voor mijn gevoel ook klaar. Ik kan dan ook een knop omzetten, maar als dat niet het geval is ,waarom niet vechten voor een persoon en stiekem hopen?

Je hebt zeker een punt.

Soms moet je jezelf gewoon wakker schudden en zeggen: verdomme, hij/zij is het me niet waard. Zonder mij verder? Geen probleem, ik dan zonder jou!

MAAR
De omstandigheden waarbij mensen samenkomen, en uit elkaar geraken, zorgen vaak dat dit geen zwart-wit verhaal is.

Enerzijds is diegene die de relatie verbreekt vaak niet echt zeker van zijn/haar keuze, en dat merk je echt wel.
Anderzijds is het gewoon heel moeilijk iemand uit je leven zetten, contact te verbreken, doen alsof er al die jaren niets geweest is. Mensen zitten nu eenmaal niet zo in elkaar.
En de kans dat het enige tijd na de relatieverbreking toch nog goed komt, is er altijd, tenzij de reden of omstandigheden van de breuk dat echt in de weg staat.

Het enige wat je iemand kan verwijten is overdreven emotioneel BLIJVEN doen.
De meesten op dit forum hun verdriet is vers en hard, met een reden.
Het is dan goed dat ze hier even 'gek' kunnen doen, hun emoties kunnen loslaten, hun verhaal vertellen.
Iedereen moet zich er alleen voor behoeden hierin te blijven hangen.

Voila, dit is mijn 'nuchtere' mening