Dit is een heftige manier zeg. Je kan momenteel gewoon niet tot je ex doordringen. Ik weet dat je dat graag wil, maar het lukt niet. Als iemand niet open staat voor contact, dan kan je diegene niet dwingen. Jij maakt het nu heftig mee, maar als je de verhalen hier op de site leest, merk je dat dit bij iedereen zo is. Je wilt doordringen, je wilt hem spreken, want jij wilt het het liefste goed maken. Maar dat kan niet....niet nu.

Jij loopt tegen een dode muur en wordt elke keer weer gekwetst. En hij wil niet praten, dus het gebeurt ook niet.
Loslaten is zo verdomde moeilijk. Zelf zit ik ook in die situatie. Ik dacht ook dat ik het niet kon, maar ik kon het. Heb mijn ex gisteren wel gesproken, maar heb hem verder met rust gelaten. En dat heeft geholpen.
Ik weet niet of er bij jullie nog iets te redden is. Jij wilt dat graag, en voelt je machteloos.
De enige macht die je nu hebt, en de enige kans die je nog hebt is door hem nu los te laten. Druk uitoefenen gaat alleen maar tegen je werken.
Heel veel sterkte!

Ik las iets op een site waarin het gaat over het anatomische verschil tussen mannen. Ook over hoe de hersenen verschillend werken. Natuurlijk geldt dit niet voor iedereen. Toch heb ik hieraan enigszins houvast:
"Als een man problemen heeft zal hij zichzelf terugtrekken. Hij wil alleen zijn en zal niemand om hulp vragen, zelfs zijn beste vrienden meestal niet. Er zijn enkele redenen voor dit gedrag. De man wil in eerste instantie zelf zijn problemen oplossen en zal niet snel hulp zoeken. Als de man nadenkt over problemen gebruikt hij rechter hersenhelft om het probleem te analyseren en omdat de man maar 1 ding tegelijk kan, zal hij op dat moment zijn linkerhelft waarmee hij luistert en spreekt minder goed gebruiken. Hij kan niet tegelijk een probleem oplossen en luisteren en praten. Mannen denken vaak in hun hoofd in tegenstelling tot vrouwen die meestal hardop denken. Als hij er uit is komt de man weer terug."

Met het terugkomen wordt niet bedoeld dat de relatie weer goed komt. Maar dat de man dan weer terugkomt om te praten. Ook dit zal natuurlijk niet altijd gelden....

Beste Jodie,

Ik lees je bericht en als ik over jouw ex-vriend lees, denk ik aan mijzelf. Zelf ben ik totaal geen prater en wanneer ik ruzie heb met mijn vriendin klap ik dicht. Op het moment wanneer ik weet dat zij fout zit en te lang blijft doorzeuren houd ik mijn mond. Daar is niets mis mee, anders wordt het maar erger. Na verloop praten we het goed en dan is het ook meteen klaar.

Maar als ik weet dat ik fout zit, handel ik niet rationeel. Klap dicht en kan om alles wat ze zegt kwaad worden(le-woedeaanval). Ik pak dan meestal mn jas mijn auto sleutels en ben dan een half uur weg. Lekker afstomen omdat ik er op dat moment geen zin in had. Jouw ex-vriend lijkt voor mijn gevoel dus erg op mezelf.

Je stelde de keuze nu te praten of het was uit. Als ik die keuze kreeg voorgeschoteld, had ik hetzelfde gedaan. Omdat ik weet dat je op dat moment niet denkt vanuit je hart, alleen maar die woede. Als het nog kan, moet je dit samen oplossen. Wij hebben samen geleerd dat ik op zo'n moment echt even op mezelf moet zijn. Daarna praten we het wel uit, hij zal natuurlijk wel een keer moeten praten. Anders werkt het nooit..

Misschien is de situatie niet hetzelfde, misschien lees ik het verkeerd. Maar ik denk dat je ex-vriend het niet echt uit wilde hebben en nu met een dikke brok in z'n keel stiekem op je wacht. Ik wil je natuurlijk geen valse hoop geven. Maar ik zou het me zeker wel voor kunnen stellen.

Geef hem nog wat de tijd en praat het alsnog uit. Een jaar is niet super lang, maar ook zonde om zomaar weg te gooien als je echt van elkaar houd.

Groetjes,

GI

Ik zit sinds 1,5 week in dezelfde soort situatie. Nu is het bij ons niet zo heftig gegaan als bij jou. Maar wel dat mijn ex het heeft uitgemaakt, en dat hij nu wil nadenken.
Ik wilde hem vorige week z?ɬ? graag spreken, z?ɬ? graag praten en ook leuk met hem praten. Afgelopen maandag heb ik hem telefonisch gesproken omdat ik 1 en ander moest weten. Maar dat was nadat ik een week geen contact had opgenomen.
En mijn ex vertelde dat die rust hem goed had gedaan. Na een paar dagen had hij mij nog niet kunnen spreken. Nu was hij wel tot rust gekomen, had afstand kunnen nemen van die ruzies.
Maar na een paar dagen nog niet.
Mijn advies is echt: laat even niks van je horen. Hij weet wel dat je hem wil spreken. Wacht totdat hij eraan toe is. Onder druk zetten is echt het slechtste wat je kan doen. Geloof me, ik weet dat je het goed bedoelt, dat je het niet als druk bedoelt. Maar je loopt wel de kans dat het zo overkomt.
Zie het als volgt:
Met geen contact opnemen, even laten rusten kan je niks kapot maken.
Met nu wel contact opnemen, wellicht wel.
Dus grijp die kans die je nog hebt, en wacht!!!
Succes, echt ik weet hoe moeilijk dit is. Ik dacht ook dat ik het niet kon, maar mij is het gelukt. De relatie is hiermee niet gered, dat is nog niet duidelijk, maar het heeft in elk geval wel geholpen.
Sterkte!

Dat ligt er maar net aan denk ik.

Als hij maar weet en je het hem ook verteld hebt dat je er bent wanneer hij er over wilt praten. Zolang hij weet dat jij er maar voor klaar staat, zou ik niet bellen.

Zolang je voor jezelf maar een grens opstelt. Want vergeet nooit aan jezelf te denken.

Succes.

Ook hier herken ik mijzelf in. Alleen ben ik dus jouw driftige ex. Mijn ex kon daar ook niet mee omgaan en heeft me nu dus laten stikken.

Jodie, waarom wil je hem helpen? Hij moet eerst de confrontatie met zichzelf aangaan. Mss heeft hij tijd nodig, dingen op een rijtje zetten. Je hebt al vaal genoeg aangegeven dat je hem wilt helpen; hij zal daar aan toe moeten zijn, voordat hij jouw hulp kan aanvaarden! Geef hem maar wat tijd. Sterkte meid!

Goed zo Jodie, zo ben je goed bezig! Eerst je eigen leven weer op de rit krijgen. Ik ben daar ook mee bezig, langzaam maar zeker vormt zich bij mij hoe ik het moet doen en aanpakken. Kleine stapjes vooruit, dat is het beste. En laat hem maar lekker wachten op jou, daar rekent hij teveel op...... Liefs, Odie