pffffff wat kan liefde toch ongelovelijk pijn..of eigenlijk hoe kan je je zelf ongelovelijk pijn laten doen...afgelopen zondag net voor dat ik terug naar madrid vloog dacht ik ik kan het wel aan om met J aftespreken en mijn zijn zoontje en ons zoontje lekker naar buiten te gaan...zo gezegd zo gedaan,helemaal gezellie met zijn allen in de auto, voelde heel even of alles weer goed zat tussen ons, we lachten en hadden het naar ons zin, totdat we daarna naar zijn huis gingen, ooit de plek waar ik ook tijdelijk woonde, waar nog aantal spulletjes van mij liggen, waar het bed en box van ons zoontje nog staat...ik heb zelfs nog sleutel van zijn huis..nee ik kom boven ik loop de trap op,eerste wat ik zie is truitje van haar aan het wasrek au...nee hoor denk ik en hoor ik hem zeggen, ze is hier nooit we wonen niet samen.. ik ga naar badkamer, spullen van HAAR..parfum van haar, op de plek waar nog steeds ook spullen van mij staan, haar tandenborstel naast de mijne, haar shampoo in de douche..ik word gek in mijn hoofd, ik loop naar slaapkamer, haar dekbedovertrek...op de plek naast het bed op nachtkastje..haar ketting..de plek waar ik altijd sliep, in het bed wat we vorig jaar samen gekocht hebben...nog meer zelfkwelling want ik doe kast open..en op de plank waar paar maanden geleden nog mijn spullen lagen..een hele stapel kleren..ik word nog gekker in mijn hoofd ruk paar knopen van haar truitje af..ren naar de badkamer ik sloop haar parfum..en in de huiskamer zie ik over een foto van mij waar ik hoogzwanger opsta een foto van ons zoontje overheen gezet..Ik wil NU weg roep ik tegen J..breng mij NU naar huis, ik wordt gek, ik ben dus zo vervangbaar, je woont gewoon al half samen...nee hoor roept hij, jawel zeg ik en ergste is nog dat hij nieteens doorheeft dat ze al in zijn leven is geslopen..hij kiest nieteens zijn eigen shampoo, douchegel,tandpasta maar neemt keuzes van zijn vrouwen over..handig hoor zo'n hulp in de huishouding roep ik..terwijl ik een stapel handdoeken zie liggen, keurig opgevouwen..mijn handdoeken..weet nog precies waar en wanneer ik ze heb gekocht..au ik moet heel hard weg want anders wordt ik echt soort fatal attraction..glenn close is er niks bij..zo'n intense boosheid bijna haat..wist niet dat zulke gevoelens zo snel omhoog konden komen..het is gewoon eng..wat voor woede ik naar haar voel..en maffe is nog ik weet dat hij nog schuldiger is maar zij die
maanden lang mij elke dag aan de telefoon heeft gehad...zij voelt als indringer in wat ooit ?Ǭ®ons huis?Ǭ®was..deze hele situatie tussen ons zou anders geweest zijn als hij alleen was als ik niet zo vervangbaar blijkt te zijn..hoe zou hij zich eigenlijk voelen als hetzelfde bij hem gebeurde denk ik..ik pak ons zoontje op..en loop naar beneden hij komt er achteraan, ik breng je weg waar wil je naar toe..terug naar spanje roep ik nu..dat gaat niet...we lopen naar zijn auto en ik geef zijn huissleutel terug dat wil hij niet..hij gaat samen met mij een stukje rijden onze zoontjes zitten ook in de auto...hij heeft het niet meer over over wat er net gebeurt is maar maakt grapjes..ineens voelt het weer gezellig..NOOIT meer naar dat huis terug...terug naar spanje denk ik maar..terug naar spanje..zwaar in mijn eentje maar hem niet in de buurt..en dat is het moeilijke van alles..als ik in spanje ben dan mis ik hem want dan komen de goede gedachten over hem naarboven..afstand creert ruimte zeggen ze..zo tegenstrijdig..hij belt mij elke dag om kleinste dingen te delen..om hem te helpen met dingen..om te vragen hoe hij dat en dat formulier in moet vullen ..ik moet roepen schreeuwen ga lekker naar haar toe laat zij ook lekker je helpen...maar kan het niet durf het niet...nog niet... ik voel dat hij p haar niet echt verliefd is, niemand van zijn vrienden heeft hij nog over haar verteld, zelfs zijn familie niet.. maar hij kan niet alleen zijn..en zij vindt het wel lekker makkelijk zo..zij is nl. wel heel erg verliefd, en in haar ogen is hij de perfecte man en gaat hij helemaal voor haar...terwijl ik dit schrijf denk ik ook het gaat niet om hen..het gaat om mij...wat wil ik..iemand die mij gelukkig maakt, die van de daken schreeuwt dat ie van mij houdt, met wie ik maatjes ben..hoef niet continue bij elkaar te zijn..als je maar voelt dat het goed zit.. eigenlijk hoe het ooit met hem voelde...mijn leven was en is nog zo op hem gericht dat ik moeilijk kan loskomen...nu ik weer terug ben in spanje kan ik weer beetje ademen...maar ook al zit ik zo vast met mijn gedachten, ik heb hem toen het volle maan was een hele confronterende mail gestuurd...dat hij het leven van een ander leidt-lijdt..dat ie nieteens zijn eigen keuzes maakt en ene vrouw voor andere inruilt, nog nooit echt alleen geweest is, tijd voorzichzelf moet nemen en hoe vaak dit nog gaat gebeuren dat ik hoop dat er straks niet weer kind zonder zijn papa om hem heen op de wereld loopt..maar natuurlijk geen reactie..dat kan hij niet aan..want hij weet diep in zijn hart dat ik gelijk heb..loslaten loslaten loslaten...hoe leer je dat..hoe doe je dat...je op andere dingen richten..dingen die je blij maken..waar je energie van krijgt..toch komen dan af en toe die gedachten aan hem terug..ik heb een heel goed leven hier in spanje vrijheid, en ik ben met mijn zoontje..ook daar is hij jaloers op..tja hij heeft deze keuze gemaakt niet ik..we hadden het heel goed kunnen hebben..als hij niet zo onstabiel zou zijn..loslaten loslaten ik sta elke dag met volle moed op om het weer te doen toetepassen...eens komt er een dag dat ik wakker wordt en mij vrij voel niet meer die steen in mijn maag heb niet meer die pijn voel als ik naar onze baby kijk,waarom ligt papa niet naast mij als ik wakker wordt..alles heeft een reden zeggen ze...laat de reden zijn dat ik hiervan mijn lessen leer en dat er iets heel moois op mij wacht..ik geloof niet in de prins op het witte paard..maar ik wil wel nog graag in de liefde echte pure liefde blijven geloven...