Hmm.. wat een aparte periode is dit toch. Het missen van wat ik had en het gevoel wat dat bij me teweeg bracht.. en tegelijkertijd het nadenken over de realiteit van de relatie; wat klopte er eigenlijk altijd al niet? Wat heb ik door de vingers gezien? Wat heb ik nodig in een relatie? In hoeverre heb ik een relatie 'nodig.'? Het is apart, want er is iemand die me op dit moment meer dan 'normale' aandacht geeft..... en soms is het zo vleiend en fijn, soms voel ik kriebeltjes of krijg ik een glimlach van oor tot oor. Heerlijk toch? Maar te snel, het is te snel.. maar toch wil ik het rustig de kans geven. Het is overigens allemaal nog maar via internet.. maar soms heb je heel snel (goed) contact met iemand.. en dat is hierbij het geval. Maar... ik moet op mezelf passen en ook op haar daarin, want ik wil geen hoop geven die er (nog) niet is. Ik ben nog maar net bezig met (opnieuw) dichterbij mezelf komen, ik heb tijd nodig; tijd om te missen, tijd om helemaal los te laten, tijd om open te gaan staan voor iets nieuws. Raar dat dit opschrijven, me mijn eigen antwoorden al geeft.. : het is fijn om aandacht te krijgen, maar voor meer is het te vroeg.. Soms maakt me dat bang: hoe lang gaat dat duren? Hmm.. ik heb gisteren een film gezien waarin twee mensen een 'zielsverwantschap' voelden.. een tijd uit elkaar gingen.. en elkaar na zes maanden 'terugvonden.' Ja.. toen dacht ik ook aan mijn ex. Hoe slecht zij is omgegaan met iets wat zoveel moois in zich had.. en heeel eventjes maar dacht ik: ik hoop dat zij ook over zes maanden terugkomt en dat we dan verder gaan. Maar weetje, ik wilde dat al niet eens meer, mijn gevoel voor haar is zo veranderd. Het was puur, open en ik had haar mijn ziel en zaligheid gegeven.. maar het is er niet meer. En juist dan, als er dan iemand komt die je hart sneller laat kloppen, dan voel je weer dat jet het nog kan.. En ik denk dat ik juist dan moet oppassen; oppassen voor het opvullen van mijn leegte... maar aan de andere kant denk ik: wel verdorie! Ik hoef niet alleen maar te treuren, rouwen, missen enz, ik MAG ook weer voelen, ik mag denken: 'hee, misschien heeft zij wel wat mijn ex niet had.' Het is moeilijk voor me om het juiste te doen: ik zie/spreek mijn ex nooit meer en dat maakt denk ik dat ze ook ver weg voelt... maar ik weet wat voor effect ze nog heeft (ik hoef maar een foto te zien) Maar hoe lang blijf ik in die 'macht'?
Ik ben pas een kleine twee maanden verder zeg; wil ik niet te snel? Ja waarschijnlijk.. Pff zeg.. Ik vind het maar apart. Maar wat ik wel merk is dat ik in nieuwe contacten dus al meer weet heb van mijn valkuilen: meteen denk ik meer aan de ander dan aan mezelf, meteen ben ik er heel veel mee bezig.. Apart. Ik weet hoe het heet: relatieverslaving.. zo'n groot woord.. maar ik herken daar wel dingen in hoor. Maar NEE, nu kom ik eerst, ik sta nu voorop, mijn herstel is nog maar zo fragiel......... ik kan daar maar beter nog een hoop tijd voor uittrekken Pff, was ik hier maar nooit in beland..... Ik wil de 'goede ouwe tijd' terug... Toch? Nee, want dan wil ik het droomplaatje terug wat ik had gemaakt in mijn hoofd; niet de onzekerheid, niet de afwachtendheid... maar het begin waarin ik haar 'alles' was. Is het gek dat ik daarvan hou? Zo belangrijk zijn voor iemand.. ik wil namelijk ook een ander belangrijk maken; ik heb namelijk genoeg liefde in me om dat niet te gebruiken............... dus... time will tell. I'm confused sometimes. But I'll get there..............