angststoornis en liefdesverdriet/scheiding

afbeelding van Jans1

Pfff hier ben ik weer even.

Ik heb een rotnacht achter de rug. Zoo onrustig, gespannen enzo. De nacht ervoor was ook niet al te best, dus ben nu helemaal murf...
Ik had mn angststoornis redelijk onder controle en mn energiepeil was redelijk te noemen.
Maar nu ik met dit grote verdriet en onzekerheid van de toekomst zit... is het erg lastig om overeind te blijven.
Slaapgebrek helpt niet echt om de boel te kunnen relativeren. Werkt erg tegen me.

Heb me ziekgemeld op mn werk..snik. Baal ik van. Maar ik werk met kinderen en moet toch echt mn koppie erbij kunnen houden.
In de auto erheen is nu al een hele grote energieslupper.. laat staan 20 kinderen....
Lood in mn armen en benen en trillen, duizelig.
De cognitieve therapie die ik heb gehad helpt nu niet(kan het niet in de praktijk brengen) Mindfullness is ook verdomde lastig nu.
Hoorde ik net van mn moeder dat ik niet eerder thuis hoef te komen(eet bij mn ouders s avonds) omdat mn man langs komt uit het werk (om half 5) want die had wat vragen aan hun!?? Pfff.... ik werd al weer raar in mn hoofd.

Eigenlijk baal ik enorm dat de angst mij weer in z'n greep heeft. Ben destijds 2 jaar eruit geweest en net weer bijna een jaar aan het werk en nu moet ik me weer ziekmelden om alles wat er nu weer prive gebeurt. Op het werk (hoofdkantoor) gooi ik het op een griep. Mn leidinggevende weet wel van de situatie af en mn naaste collega's ook.
Wil voorkomen dat ik weer langdurig thuis kom te zitten. Helemaal nu ik er alleen voorsta en nog steeds in "ons" huis zit.
Mijn plan is om hem aankomend weekend te bellen en een aantal vragen voor te leggen, over hoe hij de komende tijd ziet.
Ik wil wel ergens anders heen verhuizen maar dat kan ik niet betalen. Meer werken is nu geen optie. Heb al moeite om overeind te blijven.
En het duurt tijden voordat een goedkoop huurhuisje met huursub. zich aan zal dienen.

Dus de angst is zo moeilijk te onderdrukken op dit moment. Als ik wat beter slaap dan voel je je overdag ook beter en sterker.
Meer mensen die te kampen hebben met een angststoornis en het grote leed dat scheiden heet????

Liefs Jans

Ps... als ik zelf weer wat sterker ben hoop ik ook meer op anderen te kunnen reageren.... mn hoofd is soms niet helder genoeg om goed advies te kunnen geven.

afbeelding van Lostinthisworld

Het liefst vanal zou ik ook

Het liefst vanal zou ik ook in mijn bed blijven liggen en de realiteit ontvluchten maar dat helpt je geen stap vooruit! Je gaat er net meer en meer over nadenken omdat je niets om handen hebt! Dat maakt je alleen maar ellendiger... Ik val tegenwoordig ook niet makkelijk in slaap omdat ik mij dan begin af te vragen wat er zich in haar leven afspeelt,toch moeten we verder hoe moeilijk het ook is! Sterkte,je bent niet alleen! X

afbeelding van evee

is het wellicht een idee om

is het wellicht een idee om wat kalmerends te gaan gebruiken, iets homeopathisch zoals valeriaan. Dat heeft mij in het begin erg geholpen. Je word er totaal niet suf van,eerder helder en het zwakt het verdriet ietsje af.
Uiteraard is het goed dat je je eigen grenzen kent en nu een staoje terug hebt genomen maar ik zou het niet te lang laten duren. Ik zou proberen volgende week gewoon weer te gaan werken. Het biedt de nodige afleiding en structuur in je dag. Van thuiszitten worden de meeste mensen niet beter en hoe langer je thuis zit hoe moeilijker het wordt om te gaan. En die kids maken je vast vaak genoeg aan het lachen op een dag, is ook niet verkeerd!

afbeelding van Jans1

thanks

evee schreef:

is het wellicht een idee om wat kalmerends te gaan gebruiken, iets homeopathisch zoals valeriaan. Dat heeft mij in het begin erg geholpen. Je word er totaal niet suf van,eerder helder en het zwakt het verdriet ietsje af.
Uiteraard is het goed dat je je eigen grenzen kent en nu een staoje terug hebt genomen maar ik zou het niet te lang laten duren. Ik zou proberen volgende week gewoon weer te gaan werken. Het biedt de nodige afleiding en structuur in je dag. Van thuiszitten worden de meeste mensen niet beter en hoe langer je thuis zit hoe moeilijker het wordt om te gaan. En die kids maken je vast vaak genoeg aan het lachen op een dag, is ook niet verkeerd!

Goed idee! ik ga even kijken wat ik nog in huis heb... heb ooit eens wat gekocht.
Thanks voor het meedenken!

afbeelding van door elke barriere - d.e.b.

..

hai meisje,
wat ik je wil meegeven; wees niet te streng voor jezelf, vraag aan de huisarts om oxazepam, neem n halfje voordat je gaat slapen, daardoor gaan de scherpe randjes van de angst eraf,
en hoe je t wend of keert.. je moet hier toch doorheen, t is een rouwproces,
sterkte in deze tijd x

afbeelding van Jans1

@ door elke barri...

door elke barriere - d.e.b. schreef:

hai meisje,
wat ik je wil meegeven; wees niet te streng voor jezelf, vraag aan de huisarts om oxazepam, neem n halfje voordat je gaat slapen, daardoor gaan de scherpe randjes van de angst eraf,
en hoe je t wend of keert.. je moet hier toch doorheen, t is een rouwproces,
sterkte in deze tijd x

@door elke barri...

Bedankt voor je reactie. Ik ben niet echt heel streng voor me zelf... (denk ik) Ik twijfel erg over het nemen van medicatie. Zelf heb ik 9mnden lang lorazepam geslikt toen mn angststoornis zich openbaarde. Het is troep en je hebt er steeds meer van nodig. En er afkomen is ook erg pittig. Vandaar dat ik eigenlijk niet happig ben op dit soort middelen.
Aan de andere kant wil ik ook graag rust en slapen..... Moeilijk dilemma voor mij~!

afbeelding van door elke barriere - d.e.b.

...

er is ook n middel dat heet fluvoxamine, dat is in 50 en 100 mg verkrijgbaar, t werkt pas n n week of 3, en die gaan ook angsten tegen, maar de huisarts weet daar meer van,
als je ergens gevoelig voor bent dan maak je teveel van dat stofje op, (zit in de hersenen) en dan is er een gevolg van angsten , die niet op waarheden berusten, maar erger worden door t tekort aan dat stofje,

ik voel met je mee meid, weet je , het is hartstikke aardig dat jou family nog met hem praat, maar eigenlijk is dat voor jouzelf niet zo goed, het zuigt je idd leeg en ontneemt je alle energie,
misschien n idee om aan je family te vragen of ze voorlopig geen contact opnemen met je (ex) man, dan hoef jij je daar niet druk om te maken, want dat lijkt me ook n hel,

ik blijf je nog wel volgen meid, sterkte xx

afbeelding van Jeannette

.....

Dat middel heb ik ook gehad en geen goede ervaringen mee...ben nu zonder iets van pillen en voelt toch veel beter!!!

afbeelding van Jans1

welk medicijn bedoel je.

Jeannette schreef:

Dat middel heb ik ook gehad en geen goede ervaringen mee...ben nu zonder iets van pillen en voelt toch veel beter!!!

Jeannette, bedoel je de lorazepam of de fluvoxamine???

afbeelding van Jeannette

Medicijn

Fluvoxamine bedoelde ik...
Was echt mezelf niet meer daardoor wel in combinatie met oxazepam..

afbeelding van Jans1

toevoeging

Jans1 schreef:

Pfff hier ben ik weer even.

Ik heb een rotnacht achter de rug. Zoo onrustig, gespannen enzo. De nacht ervoor was ook niet al te best, dus ben nu helemaal murf...
Ik had mn angststoornis redelijk onder controle en mn energiepeil was redelijk te noemen.
Maar nu ik met dit grote verdriet en onzekerheid van de toekomst zit... is het erg lastig om overeind te blijven.
Slaapgebrek helpt niet echt om de boel te kunnen relativeren. Werkt erg tegen me.

Heb me ziekgemeld op mn werk..snik. Baal ik van. Maar ik werk met kinderen en moet toch echt mn koppie erbij kunnen houden.
In de auto erheen is nu al een hele grote energieslupper.. laat staan 20 kinderen....
Lood in mn armen en benen en trillen, duizelig.
De cognitieve therapie die ik heb gehad helpt nu niet(kan het niet in de praktijk brengen) Mindfullness is ook verdomde lastig nu.
Hoorde ik net van mn moeder dat ik niet eerder thuis hoef te komen(eet bij mn ouders s avonds) omdat mn man langs komt uit het werk (om half 5) want die had wat vragen aan hun!?? Pfff.... ik werd al weer raar in mn hoofd.

Eigenlijk baal ik enorm dat de angst mij weer in z'n greep heeft. Ben destijds 2 jaar eruit geweest en net weer bijna een jaar aan het werk en nu moet ik me weer ziekmelden om alles wat er nu weer prive gebeurt. Op het werk (hoofdkantoor) gooi ik het op een griep. Mn leidinggevende weet wel van de situatie af en mn naaste collega's ook.
Wil voorkomen dat ik weer langdurig thuis kom te zitten. Helemaal nu ik er alleen voorsta en nog steeds in "ons" huis zit.
Mijn plan is om hem aankomend weekend te bellen en een aantal vragen voor te leggen, over hoe hij de komende tijd ziet.
Ik wil wel ergens anders heen verhuizen maar dat kan ik niet betalen. Meer werken is nu geen optie. Heb al moeite om overeind te blijven.
En het duurt tijden voordat een goedkoop huurhuisje met huursub. zich aan zal dienen.

Dus de angst is zo moeilijk te onderdrukken op dit moment. Als ik wat beter slaap dan voel je je overdag ook beter en sterker.
Meer mensen die te kampen hebben met een angststoornis en het grote leed dat scheiden heet????

Liefs Jans

Ps... als ik zelf weer wat sterker ben hoop ik ook meer op anderen te kunnen reageren.... mn hoofd is soms niet helder genoeg om goed advies te kunnen geven.

Vanmiddag belde ik mn moeder en toen was mn man daar. Om te praten. Ik hoorde hem op de achtergrond en werd gelijk week van binnen. Het zuigt me leeg, hart slaat over...
Het is me wel duidelijk dat hij echt wil scheiden. Hij mist me niet zegt ie. Voelt rust en is opgelucht met de stap die hij heeft gezet.....wat doet dat pijn!!! 15 jaar samen en je wordt niet gemist. Pfff. Niet goed voor mn zelfvertrouwen merk ik.
Stiekum hou je hoop dat ie je nog mist.... Maar helaas is het tegendeel waar.
Nu van t weekend toch maar proberen wat dingen met hem zelf te bespreken. Ik moet toch samen met hem uit dingen zien te komen. Hoe eerder alles rond is... des te eerder kan ik verder.
Blijft wel een punt hoe ik het allemaal gaan trekken/doen. Er komt zoveel op je af. Ben een emotioneel vermoeid hoopje mens dat ook nog eens moet gaan nadenken....