paar weken is het nu over,verdriet heb ik er weinig van,meer boosheid en wraakgevoelens,het bleek dus echt een verslaafde te zijn en dat verklaard de leugens en alle andere dingen,2 keer heeft hij,anoniem,gebeld dat hij terug wilt komen,no thanx..anoniem bellen en ik mag zijn nieuwe num niet weten..wil ikook niet weten,vind het spijtig dat zulke mannen bestaan,medelijden met het leven wat hij gaat en moet lijdeb,ik snap hem niet en dat is waarschijnlijk omdat ik een normaal verstand heb,ik verdiep me er verder niet in en accepteer de mogelijkheid,dat ik wederom in een leugen heb geleefd,de laatste tijd zoek ik het zelfs bij mezelf,ik trek niet voor niets dit soort mensen aan,de losers en de stumpers de probleemgevallen,hij wilde praten,maar die kans is voorbij,hij weet nu hoe ik me voelde toen hij er zonder iets te zeggen vandoor ging,en ik hoop met heel mijn hart en ziel dat hij dit gevoel nog lang heeft en nog een trap na krijgt ook,ik hoop dat hij verrot in zijn zelfmedelijden en kapot gaat aan het snuiven,ik hoop dat hij in een doos bij centraal station terecht komt,waar iedereen op spuugt als ze langslopen,ik hoop dat hij heel veel verdriet gaat kennen.voor de rest tja,...heb ik weer mijn hart gelucht