Zoals de meeste wel gelezen hebben, had ik afgelopen zondag een date! Deze was erg geslaagd een hele overwinning voor mezelf.
Na de break merk ik dat ik sterker in me schoenen sta.

Zat maandag op school en een leraar zag mijn werk van mijn vorige opleiding (interieurstyling), ik volg nu modestyling en fotografie. deze leraar van modestyling vroeg wat ik leuker vond en waar ik mee verder wilde. In mijn verhaal zei ik zonder dat ik het zelf door had ik durf meer. Dus hij vroeg dit aan mij, zei je nou dat je meer durft? Dus ik nee volgens mij niet en klasgenoot had gesprek gevolgd en die zei ja dat heb je wel gezegd.

Toen drong het bij me door. Ik durf zoveel meer na de breuk met me ex. Heb me grenzen aangegeven bij die vrienden uit de groep. (Niet echt vrienden te noemen). Voorheen liet ik eigenlijk over me heen lopen en nu was het van het is gewoon klaar hoe jullie me behandelen (nog steeds) ik ga daar geen energie in steken en als jullie mijn kant niet begrijpen zijn jullie geen vrienden! Word wel verwacht dat ik het doe. Normaal had ik aan die verwachting voldaan. Maar nu was het van nee nu kom ik op 1. Ik heb zoveel meer gedaan en gedurft dan ik eigenlijk dacht dat ik zou kunnen. Vooral de date, ik heb mezelf daarmee zo in het diepe gegooid maar dacht bij mezelf wat heb ik te verliezen! Nou niks!!! Had dit nog nooit eerder gedaan, met iemand op date die je alleen via chat en whatsapp kent. En had dit vroeger ook echt niet gedurft! Totaal niet dan had ik allang het contact afgekapt en gedaan!

Nu was die date heel erg leuk en dat gaf hij maandag ook nog aan en ging eigenlijk op soort van voorstel in om nog wat af te spreken. We hadden het over dingen doen en vroeg hij wat wil jij doen dan. Dus ik zei oh mag een voorstel doen. Dat mocht inderdaad. Dus ik voor de gein samen een filmpje op de bank (hier hadden we het voor onze date al over gehad) en hij moest lachen en gelijk daar achter aan kreeg ik doen we voor mij eigenlijk een bevestiging dat hij me nog wel een x wilde zien. En later in gesprek kwam dat nog een keer naar voren dat hij dit wilde. Maar dinsdag en woensdag was hij ineens kortaf tegen me. Dus had zoiets van heb ik iets verkeerds gedaan/gezegd? Maar denk ga het niet vragen laat het wel even. Woensdag op geven moment soort van grapje gemaakt dat hij nog wel zijn belofte nog wel moest nakomen van samen filmpje op de bank kijken. Toch een beetje onzekerheid die naar boven komt en ik bevestiging wil vragen. Kreeg daarop hahah komt goed. Sindsdien heb ik niks meer van hem vernomen. Heb nu zoiets van als je dat nog wil kom jij maar met het contact. Wil me ook niet opdringen aan hem en wanhopig ofso over komen. Ook al sla ik me nu voor me kop dat ik weer om die bevestiging gevraagd heb. Maar heb nu wel zoiets ik zie wel hoe het loopt en anders was het een leuke ervaring.

Maar merk hierdoor zo goed dat die date veel meer door me hoofd spookt dan me ex op het moment. Ook al ben ik klaar met me ex. Dat is gewoon echt verleden tijd. Hij zoekt het maar gewoon echt uit! Verdien zoveel meer! Maar dat die date nu een soort van afleiding is in me dagelijkse gedachte dan dat me ex dat was. En ik wil niet dat ik me daar aan ga vast klampen. Dat hij plaats vervanging word. Denk niet dat dit zo is maar wil dit ook niet laten gebeuren om vervolgens misschien weer gekwetst te worden. De afleiding is er en heb hele grote stappen gemaakt en ga nog steeds vooruit. Maar wil me zelf behoeden voor een terugval om niet weer stapjes terug te doen....
Ook al weet ik dat ik er ondanks alles wel kom!