Gisteren heb ik geprobeerd wat afleiding te zoeken, ben naar de stad geweest en daarna was een vriendin van mij gekomen tot half 2 snachts. Opzich heel gezellig alleen als ik met andere ben denk ik nog steeds aan hem. Hij had me gisteravond ook gebeld vanaf een vriend omdat ze daar een programma op de computer hadden waarmee ze gratis konden bellen. Dus t was gewoon een normaal gesprek dus ik later vragen waarom bel je eigenlijk? Toen zei die: ja om dat programma uit te proberen en het is wel leuk jou ook weer even te horen. Meteen weer allemaal gedachtes in me hoofd dat hij me misschien toch ook wel mist want hij had ook iemand anders kunnen bellen. Hij zei in dat gesprek dat hij nog wel langs zou komen van de week, alleen wordt ik een beetje gek dat ik niet weet wanneer hij komt en hoelang ik zo'n rotgevoel moet hebben. Ik wil hem op dit moment gewoon eventjes bellen om een vaste afspraak te maken voor een bepaale dag want ik kan niet zo goed tegen afwachten wanneer hij dan komt. Maarja dat is weer stom natuurlijk, contact opnemen. Ik heb hem tenslotte dinsdag nog gezien en het is nu pas donderdag Ik werd vanmorgen weer met zo'n enorm rotgevoel wakker een soort van heimwee gevoel dat ik heb om naar hem te gaan. Ik had ook over hem gedroomt dat we op vakantie waren met zijn 2 en als je dan weer wakker wordt zit je weer in de werkelijkheid. Oh god het doet zo'n pijn hem niet bij me te hebben. Ik hou zoveel van hem
Pff ik ben zo'n sukkel heb
Pff ik ben zo'n sukkel heb hem alweer gebeld. Vroeg of dat hij tijd had vandaag, maar hij had al met een vriend afgesproken. Maar als ze naar het strand zouden gaan mocht ik mee. En anders zou die vanavond nog wel ff komen en hij zou in ieder geval vrijdag komen om half 12 zei die uit zich zelf en dat had hij de hele middag tijd. Ik voel me nu zo stom dat ik gebeld had maar aan de andere kant, heb ik geen zin om thuis stiekem te hopen dat hij nog langskomt en daardoor blijf ik altijd thuis. ow wat voel ik me stom. SHIT
Ach, je bent ook maar een
Ach, je bent ook maar een mens :)Denk goed na of je dit wil laten doorgaan..
*De rock n rollste finance analist ever*
mm toen ik hem belde had hij
mm toen ik hem belde had hij dus al wat te doen maar hij was wat eerder weggegaan zodat ie mij nog een knuffel kon geven en hij vroeg ofdat ik zaterdag ook zin had om hem te helpen met zijn feest opbouwen, hijs dj en hij moet draaien bij een barbeque.. hij wil me dus nog wel graag zien. Ik krijg nog wel knuffel als we elkaar zien maar meer niet misschien dat ik met zo'n vriendschap wel kan leven hoewel ik bang ben dat hij weer terugdraait.. pff
ohja en hij zei dat hij deze
ohja en hij zei dat hij deze week mijn boeken wel zo kaften alleen dat had mn moeder al gedaan..
Hey kusje, Om eerlijk te
Hey kusje,
Om eerlijk te zijn denk ik echt dat jij veel te afhankelijk van hem bent. Het is nu weer uit, maar mogelijk komt hij volgende week met spijtbetuigingen.
Kortom, hij weet volgens mij gewoon niet wat hij wil en daar moet jij je echt te goed voor voelen hoor. Want zo gaat het nu al een tijdje toch? Aan, uit, aan, uit, aantrekken, afstoten. Wordt jij daar gelukkig van?
Volgens mij niet. Je leeft alsmaar in onzekerheid.
Wanneer is het weer afgelopen, oh jee hij geeft minder aandacht, jullie maken weer ruzie omdat hij je niet kan geven wat je van hem verwacht.
Lijkt me een slopende zaak en uitstel van een definitieve breuk als ik zo eerlijk mag zijn.
Jij bent compleet de controle kwijt in deze situatie.
Je vriendschap wil hij wel. Maar zeg eens eerlijk, put jij niet uit hele kleine dingen die hij zegt of doet de hoop dat het weer goedkomt? Wordt je er niet verdrietig van als hij afbelt, geen tijd voor je heeft en al dat soort dingen meer?
Heel erg moeilijk, maar ik denk dat je afstand moet gaan nemen. Want als ik je zo lees ben jij helemaal niet klaar voor een vriendschap met hem. Doet het je keer op keer pijn en heb je meer verwachtingen.
Vriendschap op een laag pitje zetten is heel moeilijk en pijnlijk, maar hoe jij je nu voelt is ook alles behalve goed en gelukkig.
En ik ben heel bang dat wanneer jij jullie relatie nog niet verwerkt en geaccepteerd hebt, het alleen maar pijn zal blijven doen. En het houdt het verwerken tegen, belemmerd je in dat proces!
Hoop dat je er iets aan hebt...
lfs Lin
Hey lin wat je zegt daar heb
Hey lin wat je zegt daar heb je helemaal gelijk in. Ik ben inderdaad te afhankelijk van hem dat wist ik al veel langere tijd. Ik leef inderdaad in onzekerheid en put hoop uit kleine dingen die hij doet of zegt simpelweg omdat ik me dan tenminste nog goed kan voelen. Het lijkt inderdaad op ene uitstel van een definitieve breuk zoals het nu gaat lijkt het ook wel erg definitief we zoenen in ieder geval niet meer, ja ook pas sinds 2 dagen. Maar ik vind het zo moeilijk hem los te laten en al die pijn te moeten voelen terwijl hij daarna ineens weer blij op de stoep staat. Ik kan het pas geloven als het ons langere tijd lukt. Ik wil het niet zomaar opgeven. Ik moet proberen minder afhankelijk te zijn daaromm probeer ik ook mijn eigen dingen weer op te pakken ben zaterdag uitgeweest, 2 x een vriendin langs geweest, naar de stad geweest. Ik heb heel veel aan je reactie dankjewel ik weet dat het allemaal zo is alleen doet het zo'n pijn ik ben gewoon bang voor een nog ergere pijn als ik hem helemaal iet meer zie en heb zoiets van: beter een vriendschap waarin hij me nog knuffeld en ik hem nog zo 2,3 x per week zie dan dat ik helemaal door een hel ga.
Ik herken dit van jou omdat
Ik herken dit van jou omdat ik ook eens in zo'n situatie gezeten heb. Ik ook die persoon niet los kan laten, bang voor de grote pijn was en dus maar koste wat het kost die vriendschap in stand wilde houden. Achteraf kan ik zeggen dat ik toen veel eerder moeten doen.
Ook nu heb je pijn en ben je ongelukkig. Je zal ook niet aan het verwerken toekomen want je blijft continue je hoop voeden door die vriendschap. Dus accepteren is er dan echt niet bij!
Ik heb destijds na lange tijd gezegd tegen mijzelf ok, het zal misschien pijn doen hem los te laten, maar dit maakt me echt kapot en is uitstel van alles.
Ik nam afstand van hem, ging een leven zonder hem opbouwen en de pijn die viel eigenlijk nog wel mee. Want in die vrienschap had ik ook keer op keer pijn. Al na een tijdje voelde het veel beter en fijner aan.
Dan liever even heel flink doorbijten als nog een lange tijd langer in die pijn blijven zitten....