Hoi Beste mensen
Ik ben ook maar via google op deze site terecht gekomen. En ga nu ook maar eens een stukje schrijven, misschien helpt dit.
Ben sinds vrijdag weer alleen, en ik snap er nog steeds helemaal niets van?
Sinds vorig jaar september een hele leuke meid leren kennen. Zij was direct smoor verliefd maar ik hield nog een tijdje de boot af vanwege oud zeer. Eindelijk begin december ging ik er vol voor en we waren echt super gelukkig samen. Ze was ontzettend lief en ik voelde me eindelijk weer eens gelukkig na 2 jaar alleen te zijn geweest. Na een aantal weken kwam ze met de mededeling dat ze zwanger van mij was. Mijn hart stond even stil maar direct daarna vond ik het eigenlijk een super mededeling en wilde er vol overgave voor gaan. Toen begonnen de problemen eigenlijk, ze veranderde enorm. Iedereen zij dat hoort erbij dat zijn de hormonen en ik probeerde er niet teveel aandacht aan te besteden. Helaas kwamen er wel meer en meer irritaties. Ze was in bepaalde dingen zo hard en resoluut. Ze wilde niet bij me intrekken, ze wilde perse een huis huren waar ik dan maar mee zou moeten gaan en anders zou ze het wel alleen doen. Zulk soort dingen maakte mij erg onzeker. Helaas is ze 2 weken geleden ons kindje verloren met een miskraam. Sindsdien is ze helemaal kapot van verdriet. En wat ik ook probeerde ze vond niet dat ik er goeg genoeg voor haar was. Zij leeft nog bij haar moeder en ik al jaren lang op mijzelf. Nu opeens vrijdag.. ze ziet het niet meer zitten, we hebben teveel "ruzies" gehad, we verschillen teveel. Teveel stress en der gevoel voor mij is weg.
Sindsdien weet ik mij echt geen raad. Ik wil haar zo graag terug. Ik voel me een ontzettende eikel en twijfel echt aan mijzelf. Wat ik ook probeerde nog vrijdag en zaterdag ze bleef bij haar besluit. Het is nu maandag en ik blijf maar kapot gaan van verdriet, vooral als ik alleen ben. Ik probeer geen contact te zoeken in de hoop dat ze na het verwerken van haar verdriet inziet dat ze me mist. Deze tips krijg ik ook mee van mensen om mij heen maar het is zo ontzettend moeilijk. Ik kijk nog 100x per dag op haar hyves. Ze staat nog in mijn Blackberry Ping en gisteren en vandaag kreeg ik een berichtje van der maar dat was gewoon van hoe het gaat en niets van dat ze me terug wil.
Zo ik moest dit even kwijt, ik hoop zo dat ik me hier snel weer overheen kan zetten. Ik was het verdriet zo zat, daarom durfde ik lange tijd geen relatie aan, en nu nog geen paar maanden verder ben ik terug bij af en lijkt de pijn erger dan ooit.
@Pinguino, sterkte.....
He verdorie :S ik baal vooral van het lezen van je laatste zin Ik vind het naar voor je dat het zo gelopen is man!! Bah......... er zijn hier mensen die ongeveer weten wat je doormaakt; vooral het stukje onbegrip kan ik goed begrijpen: waarom? Wat heb ik verkeerd gedaan? enz... maar helaas... de ander kan soms een beslissing nemen die je totaal niet begrijpt. Eigenlijk rot om te zien dat hier dagelijks nieuwe mensen aanmelden met die pijn (x100) wat je schrijft. Want pijn doet het. Schrijf hier, probeer minder naar Hyves te kijken.... dat is vreselijk moeilijk ik weet het, anderen hier weten het. Ik heb nu (na een maandje...) enorm de neiging op facebook te kijken, berichtjes kan ik al niet zien, dus als ik wat wil zien moet ik echt het profiel aanklikken en dat is al een grotere stap... maar kijken doet zoveel meer zeer... probeer jezelf daarin te sparen.
Ik leef met je mee en wens je veel sterkte..!