Heyz!

Het is inmiddels lang geleden dat ik deze site nog eens bezocht. 2 weken terug keek ik nog eens op deze site, nadat ik m (denk ik) meer dan n jaar niet heb bekeken. Reageren op blogs van 'oude bekenden' heb ik niet gedaan. Ik heb veel steun aan jullie gehad, moge dat duidelijk wezen. Maar mijn ervaring is dat het loslaten van je ex toch iets wat je zelf moet doen. Mij is het gelukt!

Nadat mijn ex naar Australie is geweest met een 'nieuwe' ben ik gewoon verder gegaan met mijn leven. (Hij kende haar van een vakantie in Hongarije, zij vertelde dat ze n half jaar naar de andere kant van de wereld wilde, hij riep dat ie wel mee ging voor n maandje.) Toen hij terug was (winter 2009) nam ie pas na een paar weken contact met me op, of ik de foto's nog wilde die hij als amateur van mij en ons had gemaakt... Tuurlijk, dat is iets wat ik altijd nog wilde. Ik 'zou ze wel krijgen' zie die. Nou, daar ben ik nog wel n paar x achteraan geweest (net als vroeger ) maar afgelopen zomer lag de cd toch door de bus. Er stonden leuke, maar ook weer confronterende foto's op. Ik heb ze bekeken, de foto's waar fam. opstond gedeeld en de cd toen weggelegd. Ben nog wel van plan om een aantal foto's uit te laten printen, het is toch een fase in mijn leven geweest...

Ondertussen ook contact gehad met een andere jongen, veel ge-msn't, ook over de liefde. Elkaar 2x gezien (was een zoon van een oude kennis van mn ma, lange tijd niet gezien, nu weer contact). Er is nix gebeurd, maar hij vind mij gloof ik wel leuk en ik hem misschien... Maar hij is boerenzoon (en gaat dus niet zomaar overal wonen, iets dat ik wel moet doen om werk te vinden), wil nog geen 'echte' vaste relatie (met toekomst op trouwen bedoel ik hiermee) en heeft hele andere vrienden... Toch blijven we elkaar spreken via msn en sms... Weet niet wat ik ervan moet denken. Ik wil juist wel vastigheid, maar besef ook wel dat ik eerst werk moet hebben (en daarmee een 'vaste' woonplaats) voordat ik 'op zoek kan'.

Aan mn ex denk ik dus niet meer veel. Heb in het eerste jaar zijn gezin gefeliciteerd met verjaardagen. Afgelopen jaar niet. Hij gaat zn gang maar met zijn nieuwe vriendin. Heb wel via mn pa van zijn pa gehoord dat ie onder de plak zit (en terecht, dat wilde die zo graag). Wij hebben namelijk de kar van hun bedrijf gebruikt voor mijn verhuizing van mijn kamer terug naar huis. Daar hebben mn pa en zijn pa gesproken over mij en hem (apart van elkaar, niet over ons samen). Ach, zo hoor je ook nog s wat. Hij blijkt te volleyballen, zit bij de club waarbij mn zusje en haar vriend ook bij spelen. Dat was mijn sport, ik heb m dr warm voor gemaakt. Nu trekt het me eigenlijk niet veel meer (maar dat deed het voor dit feit ook al niet meer).

Ben nog 1x heel kwaad op hem geweest, in mezelf. Over wat ie me heeft aangedaan. Hoe kwaad mijn ma op hem was omdat hij mij verdrietig heeft gemaakt. Over alles wat ie dr na heeft gedaan. Over hoe ik alles om hem heen mis (boot/gezin/feestjes/hond/...) Toen kwamen er weer ff tranen, maar niet van verdriet van hem, maar over alles wat ik hierboven beschrijf.

In al die tijd ben ik hem niet tegengekomen. Heb er ook geen behoefte aan. Contact hebben we ook niet gehad, behalve over de foto's. Als ik m tegenkom zeg ik heus wel 'hallo' en 'hoe is het' ofzo. Zou voor de rest niet weten hoe ik zou reageren... Maar ja, dan moet je m wel eerst tegenkomen. Vrienden van hem heb ik wel gesproken, net als zijn zusje. Dat blijft onveranderd, ook al zie ik ze natuurlijk weinig meer. Maar ik heb er vrede mee zo.

Ondertussen ben ik geslaagd voor mijn opleiding. Ik ben 'vroedvrouw'! Ik ben nu in NL werk aan het zoeken, iets dat niet van harte gaat als Belgisch opgeleidde... Maar dit gaat me ook lukken!