Kim,

Dat is rot voor je. Het klinkt in ieder geval alsof jullie een beetje "normaal" uit elkaar zijn gegaan. Ik ken pijnlijkere breuken (inclusief de mijne). Als jullie allebei hopen dat het weer goed komt, dan is er misschien nog hoop.

Ik wil je niet bang maken, maat ga er maar niet van uit dat je je morgen beter voelt. Eerder slechter, vrees ik, en dat kunnen velen hier helaas beamen.

Kerst en nieuwjaar gaat voor ons allen hier zwaar worden. Misschien dat 2006 een beter jaar wordt.

Blijf schrijven. Het helpt. Schrijf het van je af.

Sterkte in de komende meoilijke tijd. En let op je darmen.

Groetjes,
Angelo

Kim,

Ik kan me voorstellen dat je nu niet durft te gaan samenwonen. Het is ?ɬºberhaupt een eng plan. Je gaat op dat moment een andere fase van je relatie in. Ik geloof dat er niemand is die op dat moment 100% zeker is van zijn zaak. Je zit dan in ?ɬ©?ɬ©n huis. Je hebt je partner altijd om je heen en je kunt je niet echt verstoppen als je eens denkt: Nu even niet. Je levert een stukje van je vrijheid op. Maar je krijgt er ook iets voor terug. Je krijgt er hoe raar het klinkt ook vrijheid voor terug. Op het moment dat je samenwoont hoef je niet steeds met de ander bezig te zijn. Je krijgt dan ineens meer tijd voor je eigen zaken.

Daar heb je nu overigens niets aan. Je bent niet zeker wat jullie voor elkaar voelen en dan is samenwonen inderdaad niet het beste idee. Wat je je moet afvragen is hoe het komt dat de fut eruit is. Zitten jullie alleen nog op de bank omdat je geen geld voor iets anders hebt? Dan is er niet zoveel aan de hand, want als jij ook een baan hebt, dan komt dat allemaal vanzelf wel goed. Als je op de bank zit, omdat je geestelijk of lichamelijk even niet tot iets anders in staat bent, dan hoeft er ook niets aan de hand te zijn. Je ziekte en zijn toestand kunnen daarvoor zorgen. Het kan zelfs zijn dat hij dat onderkent en hij eigenlijk wat afstand wil nemen, omdat hij zich gedwongen voelt om 110% van het beetje fut wat hij heeft te geven als hij bij jou is. Dat hij nu probeert iets aan te sterken om iets van jullie te maken. Als het bankzitten echter is omdat jullie een beetje op elkaar zijn uitgekeken, dan wordt het moeilijker. Dan vrees ik dat jullie relatie het niet gaat redden.

Je schrijft dat je gek op hem bent. Dat is belangrijk. Zeker als hij ook gek op jou is. Wat hij je zou moeten bieden? Om te beginnen geborgenheid. Dat is heel belangrijk. Je moet je veilig bij hem voelen. Het idee hebben dat je echt de muur tot op de laatste steen kunt afbreken. Je moet met hem kunnen praten. Praten over dingen waar jij mee zit, dingen die jij moeilijk vindt. Je moet met hem kunnen lachen. Dat zijn geloof ik ingredienten die in elke goede relatie aanwezig moeten zijn. Je eigenwaarde is natuurlijk heel erg belangrijk. Zonder die eigenwaarde voel je jezelf niets waard.

Het voordeel wat jij hebt, is dat je de tijd hebt om na te denken. Je hoeft nu geen besluit te nemen. Dat hoeft pas op hetmoment dat hij met een bosje bloemen voor je deur staat: "Sorry schat! Sorry dat ik ooit getwijfeld heb aan ons!" Maar dan moet je wel weten wat je wil. Je moet je dan niet laten meeslepen door de gevoelens van het moment, maar weten of dit het beste is voor jou. Maar wat je zelf ook besluit, je bent voor een deel ook afhankelijk van wat hij wil. Als hij niets meer wil, dan is het afgelopen, hoe graag je het zelf ook zou willen.

Over Crohn. Ik heb zelf geen Crohn. Voor zover ik weet, heet dat. Mijn vader had Crohn en is eraan overleden. Vertaling: hij is eraan overleden omdat hij een half jaar bij de internist liep met zware darmklachten en die de ziekte niet heeft onderkent. Hij is gestorven omdat door de verstopping het lichaam zichzelf vergiftigde. Ik weet dus vrij veel van deze ziekte en ik weet wat de dagelijkse impact ervan kan zijn. Ik weet van de goede dagen en van de slechte dagen en ik weet hoe beroerd en moe je je erdoor kunt voelen. Ik weet ook da de situatie waarin je je nu bevindt niet goed is voor wat er in je darmen zit. Probeer dus op zijn minst een beetje normaal te eten. De rest heb je toch niet in de hand.

Ik wens je veel tijd om na te denken en om in ieder geval voor je zelf tot een goed en overwogen besluit te komen. En denk eraan: het komt goed met je, hoe de dingen ook uitpakken.

Groetjes,
Angelo

ja ik zit ook in een break periode en duurd nu nog een week gelukkig.ik hoop dat we er uit zijn dan,hoewel ik bang ben hoop ik dat we weer naar elkaar toe kunnen groeien.ik moet zeggen dat deze break me zwaarder valt dan ik eerst had gedacht vooral omdat ik hem iedere dag op mn werk zie en hij doet dan erg afstandelijk .volgens zijn zeggen is dat omdat we elkaar rust zouden geven en daarom verteld hij ook niks over hemzelf.maandag echter gaan we naar de film met mn kids omdat ik dan jarig ben,helemaal geweldig vind ik dit en ik hoop dat het een gezellige dag wordt.in iedergeval weet ik wel dat als ik hem geen rust zou geven nu dan was het echt over geweest.ik hoop binnenkort een vrolijke blog te melden.ook voor de mensen die hetzelfde meemaken. dat geeft hun dan ook weer een sprankje hoop.we zullen zien.

mijn "break" heeft niet veel goeds gebracht eigenlijk.
Uit het oog, uit het hart is ook zoiets wat er kan gebeuren.
Na 2 weken heeft ze me gebeld dat het definitief was.

Toch raar, na alles wat ik voor haar heb gedaan was ik blijkbaar niet meer waard dan een telefoontje, en een:" het was kort maar krachtig, maar ga nu maar door met je leven."

Ik zit momenteel in een tijdelijke break met mn nieuwe vriendje, is wel heel lastig maar misschien helpt het wel ik hoop in ieder geval van wel. maar hoelang duurt een break gemiddeld? 3 maanden 2 weken een week?

Faye