Hey iedereen!!

Nou, de 3-daagse zijn voorbij. Heel emotioneel geweest want heb m’n ex voor de eerste keer na onze breuk, vier maand geleden, teruggezien.. En al mijn gevoelens kwamen weer boven. Ik ben weer het emotionele wrak van in het begin, mijn rit in de ldvd-roetsjbaan kan weer herbeginnen.

Nouja, misschien loop ik momenteel te hard van stapel, maar ik voel me inderdaad weer een emotioneel wrak.. En al mijn gevoelens voor m’n ex zijn weer terug.. En misschien denken jullie: Ow God, Keelia, waarom heb je jezelf dit aangedaan? Maar ik moest het mezelf aandoen.. Ik moest ernaartoe, ik moest hem zien en ik moest weer onder ogen komen hoe een fucking belangrijk persoon hij voor me is en hoeveel ik kwijt ben…

Hetgeen wat nu volgt is iets “poëtisch”, het is eigenlijk een soort van brief naar m’n ex gericht.. Zo hou ik beter de NC vol ipv hem in volle emotie te sturen en hem misschien nog meer weg te jagen.. Het gaat over sterven, maar geen nood, ik ben niet suïcidaal.. Maar het beschrijft wel hoe ik me voel..

Als ik mag kiezen wanneer ik mag sterven,
Laat het dan vannacht zijn..

Die paar seconden dat ik jou in de ogen mocht kijken gingen als een schok door mijn lichaam. Vier maand lang heb ik jou moeten missen. Vier maand lang smachtend om jou te horen, jou te zien. Je leek dood, je was er niet meer. In mijn herinneringen van de laatste maanden was er geen WIJ, maar het pijnlijkst van al geen JIJ, te bespeuren.

Ik heb je drie dagen lang gezien, maar ik heb geen woord tegen je gezegd. Ik durfde je zelfs niet aankijken. Ik wou je geen blik gunnen, jij hebt me twee maand lang geen woord gegund dus ik wou dat je wist hoe het voelde om niets te krijgen.. Maar ach, wat maakt het uit? Wie weet wou je wel geen blik van me en heb ik je misschien zelfs een gunst gedaan? En om eerlijk te zijn, ik durfde je niet aankijken want dan wist ik dat je nog leefde, en dan.. *zucht…… Jah, en dan… Ik heb je één blik gegund, en dan wist ik zelfs niet eens dat jij het was.. Ik had het pas een tel later door, toen ik mijn ogen alweer afwendde.. Eén seconde.. Een blik van welgeteld één seconde heeft me jou weer immens doen missen..

Je hebt me in ons gesprek van twee maand geleden gezegd: Het zal nog maanden/jaren duren voor we weer normaal kunnen doen.. Maar nu kon ik het nog niet.. Ik kon niet normaal tegen je doen, ik kon je niet in mijn buurt hebben, ik kon je geen dag zeggen, ik kon je niet aankijken WANT ik wou je niet in mijn buurt, ik wou je stem niet horen en ik wou je ogen niet zien. Ik wou het niet want dan wou ik JOU.. Jou, ik wil jou.. Ik wil jou terug, ik wil je terug in mijn leven, maar zij komen er ook nog bij en dat kan ik niet meer.. En is het voor jou dan allemaal waard? Worden ze weer je vrienden? Of blijf je bij hetgeen je tegen mij gezegd hebt: Ongeacht de mensen die mij omringen, ik ben nog steeds mezelf.. Is het zo? Ben je nog steeds jezelf? Of zie je hen weer als vrienden en ben je net zo blij als zij zijn dat ik weg ben? Was het waard voor jou om mij te zien vertrekken? Zou je hen weggestuurd hebben als je wist dat dit gebeurde? Zou je? Zou je… Zou je…. Jah, Keelia, zou je heb je nu niets meer aan.. Je bent hem kwijt, ga verder.. Dit is wat anderen tegen mij zeggen, maar waarom kan ik jou niet achterlaten? Waarom krijg ik jou niet uit mijn hoofd, waarom maak ik me nog altijd zorgen over jou, waarom ben jij nog altijd zo’n belangrijk deel van mijn leven? Ben ik dan zo naïef of is ons hoofdstuk nog niet klaar? Kom jij nog eens voor in één van de hoofdstukken van mijn leven? Je weet wel: Unwritten.. Je verjaardagscadeau.. Ergens hoop ik dat je het nog hebt, en dat je daarin kan zien dat ik echt veel van jou hou.. Dat jij nog steeds een belangrijk persoon voor me bent..

IK HOU VERDOMME NOG ZOVEEL VAN JOU!! IK MIS JE VERDOMME ELKE DAG MEER EN MEER ……………. en wie weet besta ik niet eens meer voor jou…………………..

Mijn hart is een echte mess.. Voor de eerste keer in jaren, en je weet wie ik dan bedoel, wil mijn hart iemand niet laten gaan.. Mijn hart wil je niet laten gaan.. Snap je dat? Mijn HART wil JOU niet laten gaan.. MIJN HART WIL JOU NIET LATEN GAAN!!! Hoor hoe ik het naar je schreeuw, hoor hoe mijn hart het naar je schreeuwt!!

Als ik mag kiezen wanneer ik mag sterven,
Laat het dan vannacht zijn..

… want …

Mijn hart wilt jou.. Ik wil jou.. Ik wil geen herinneringen zonder jou.. Ik wil dat je trots op me bent, maar dan vraag ik waarschijnlijk het ondenkbare.. Ik was zo trots op jou toen ik jou zag in het openingsspektakel, in de stoet en in de slotshow… Zo supertrots!! Zelfs wanneer ze het afriepen dat jouw jeugdbeweging de derde prijs had behaalt, begon ik spontaan te lachen, gewoon van enorme vreugde die door mijn hele lijf ging..

Ik moet door met m’n leven.. Ik moet echt door met mijn leven, maar ik durf niet.. Als we beiden doorgaan haat ik de dag dat je je hart aan iemand anders geeft.. Wetende dat het mijne altijd van jou zal zijn..

Vind me terug, alsjeblief.. Vind me terug..

Dit lied is nog voor jou.. Elk woord beschrijft alles wat ik jou wil zeggen..