Als dit het beste is, waarom schreeuwt mijn hart dan nee? HELP

Ik en mijn vriend houden heel veel van elkaar.. dat weet ik dat voel ik..
hij gaat over voor 9 maanden naar het buitenland..
en heeft het daarom uitgemaakt, voor ons.. om ons geen pijn te doen als
hij daar zit..
hij zit daar niet voor vakantie maar voor school en werk.. voor zijn
toekomst.. zijn droom.
hij kon mij niet loslaten, maar moest zei hij.
hij zat bij mij thuis en was zelf ook in de war en neergeslagen.
hij vond me zo mooi, ook als ik huilde, hij zou me zo gaan missen en
hij deed dit omdat hij zoveel om me geeft.. dit waren zijn precieze
woorden.
ik heb niets meer van me laten horen.
totdat ik na 3 dagen (waarvan hij 2 in het buitenland zat dus zijn
telefoon niet mee had) een smsje kreeg waarin stond

-Ik wilde weten hoe het met je ging... denk aan je en mis je heel erg.. geen twijfel mogelijk...-

wat moet ik doen.. alsjeblieft help.. ik mis hem zo..

Din, 17/10/2006 - 17:12 — littleme

en dit is dan woensdag

en dit is dan woensdag gebeurd...
ook zei hij: niet op me wachten want dat is niemand waard, maar ooit kom ik terug uit het buitenland... waaaaaaa help

kan iemand mij advies geven?
ik kan het niet meer aan...

Din, 17/10/2006 - 17:39 — jaspera

De reden waarom jouw vriend

De reden waarom jouw vriend het heeft uitgemaakt lijkt me niet een juiste. En zo te zien aan dat sms'je beseft hij dat zelf ook. Negen maanden is een flinke poos, maar echte liefde zal die tijd moeiteloos overbruggen. Naar mijn mening geven jullie nog veel te veel om elkaar om het nu zomaar te laten eindigen. Al ken ik jullie achtergrond natuurlijk niet, persoonlijk denk ik dat dit heus niet het definitieve einde hoeft te betekenen.

Sterkte!

Jaspera

Din, 17/10/2006 - 17:44 — littleme

jaspera je bent geweldig...

jaspera je bent geweldig... ik hoop het zo dat je gelijk hebt...

Din, 17/10/2006 - 18:40 — jazza3

Beste Littleme

Beste Littleme,

Op elkaar wachten kan zeker. Mijn eerste vriendin is eens voor 10 maanden naar de VS vertrokken voor haar studie. Die maanden waren zwaar, dat zal ik niet ontkennen. We schreven elkaar veel; het was in het begin van de jaren negentig, dus internet en e-mail stonden nog in de kinderschoenen. Het bleef dus bij lange brieven, maar het was heerlijk als zo'n brief weer op de deurmat lag. Nadat ze terugkwam, moesten we weer even aan elkaar wennen. Als je dat allebei onderkent en je gunt elkaar een paar weken/maanden de tijd om weer naar elkaar toe te groeien, dan kun je weer verder (ga ik er wel even vanuit dat jullie relatie tot op heden prima was). Volgens mij was onze relatie daarna zelfs sterker. Denk er goed over na, Littleme. De vraag is: moeten we puur vanwege de afstand een goede relatie opgeven? Ik hoop dat jullie weer contact met elkaar opnemen en er goed over praten...
Sterkte!

Woe, 18/10/2006 - 07:08 — Unremedied

Same here. Mijn ex-vriendin

Same here. Mijn ex-vriendin heeft ook een jaar in het buitenland gezeten tijdens onze relatie en dat hebben we ook overleefd. Ook geen pretje ofzo, maar wel doable, zeker als je je allebei een klein beetje inzet (en als jullie zo van elkaar houden, zou dat toch goed moeten zitten). Je kunt 'm ook nog eens gaan opzoeken eventueel, dat heb ik toen ook gedaan. Dat waren hele mooie perioden.

Om het even bot en cru te zeggen (en dat zeg ik zo omdat ik het tegen hem zou willen zeggen): het is een onzinreden.

Maar wel moet ik zeggen dat het gevoel een beetje herkenbaar is, omdat voordat zij vertrok wij ook wel eens wat twijfels hebben geuit - zit het goed genoeg tussen ons om een jaar op elkaar te wachten? Uiteindelijk bleek dat dus zonder meer te zijn. Ja, 't is een stuk later dan wel alsnog gestrand, maar goed, dat staat hier een beetje los van. Het hangt misschien ook een beetje af van de basis die jullie gecreeerd hebben. Hoe lang zijn jullie bij elkaar?

Oh en trouwens wat is er beter aan om 'jullie' geen pijn te doen als hij daar zit maar dat dan nu alvast maar te doen? Dat ontgaat me ook een beetje.

Woe, 18/10/2006 - 08:09 — littleme

help ...

we rennen er allebei liever voor weg omdat we gewoon bang zijn.. allebei bindingsangst en verlatingsangst denk ik...
dat je denkt dat je voor altijd samen blijft en dan alsnog uit elkaar gaat.
hij wil me beschermen omdat hij weet dat ik het zo moeilijk ga hebben als hij daar zit, maar dat heb ik het nu ook... meer dan ever...
en hij ook...
wat nu? moet ik wachten tot hij erachter komt dat hij fout zit en contact opneemt?

help... please?

komt dit nog goed?

Wie is online

Enquête

littleme's Buddies