Weer even een blog van mij....voel me weer raar....

Gisteren was een goede dag en heb eigenlijk vandaag ook een hele goede dag achter de rug waarin ik soms gewoon een tijd niet aan haar heb gedacht en wanneer ik aan haar dacht het min of meer zonder verdriet kon doen. Ik was veel op pad, mijn auto moest voor onderhoud weg en daar moest ik 3 uur op wachten. Ben dus de stad ingegaan en heb lekker in de zon op het terras zitten lezen met een Latte Machiatto, daarna wat geshopt (veel te veel geld uitgegeven ) en toen weer in de zon zitten lunchen en lezen, was heel lekker en daarmee kon ik m'n zinnen even verzetten. Vanmiddag weer een afspraak met m'n coach en daarbij voelde ik me eigenlijk ook heel goed... al met al een "gewone" dag en wat voelt gewoon dan fijn.

Maar nu voelt het weer pijnlijk.... de weekenden en avonden alleen gaan me nog niet zo goed af. Ik spreek wel veel af met vrienden, maar kan ook niet elk vrije moment op hun terugvallen. In die avonden ga ik dan toch weer verlangen naar haar en piekeren over waar het verkeerd ging en of het nu echt voorbij is en of ik er nog iets aan kan doen.

Als ik dan wandel met de hond kom ik langs de plekken waar ik met haar ook kwam en waar we fantaseerden over wat ons droomhuis zou worden, waar we in het donker bijna struikelden over de boomwortels, waar we samen keken naar de vleermuizen en dat doet dan ineens met een grote klap me vanuit m'n goede gevoel weer terugvallen in het verdriet.

Dan ga ik me weer afvragen hoe dit nou zo kan.... Of zij nou echt gewoon me niet mist......of ze vergeten is hoe het voelde..... en dat in zo'n korte tijd....... En als ze zegt dat ze nog even geen contact wil omdat ze het te lastig vind en het dan ingewikkeld wordt, wat betekent dat dan. Als ze helemaal klaar met me is, of beter met ons is, dan is het niet ingewikkeld en lastig, toch.... Waarom vlucht ze dan nou weg voor een gevoel dat ze niet kent.......
En dan zie ik ook nog weer dat ze online komt op skype en vervolgens natuurlijk geen contact opneemt.....ik word daar zo verdrietig van. En ik weet dat ik het zelf doe, maar het lukt me nog niet om haar van Skype af te gooien, of gewoon Skype niet aan te zetten.... Ook al omdat ik van mezelf vind dat ik er dan niet goed mee om kan gaan.....ik wil gewoon met haar omgaan en niet ontwijken.

Ik baal van mezelf dat ik dit dan weer doe, terwijl ik me zo goed voelde..... en ik weet niet hoe ik het tegen moet houden

Ik ben op de goede weg, maar dit soort momenten laten me dan weer extra rot voelen.....