Het is echt ongelooflijk, ik heb zo ontzettend veel geduld gehad met susan. we gingen voor de vakantie zou beginnen uit elkaar. we zouden nog wel een weekendje met een tentje weg. uitdeindlijk was dit geen goed plan. maar toch wou susan het alsnog. ik wist het allemaal niet meer.
daarna heeft ze nog is 6 weken na kunnen denken wat ze wou, de eerste 2 weken geen contact gehad. het eind telletje wat we hadden zeiden we hoe moeilijk we het vonden, ze sloot af met ik hou heel veel van jou.
Dit gaf mij een stuk rust, na verloop van tijd begon ze me erg te missen en zei dit dan ook. ze kon niet meer eten, ging veel slapen om de dag door te komen. ze wou bij me zijn, ik wou dit ook, ze is naar een paranormaal mens geweest, hopen dat die kon zeggen of ze nou wel of niet van mij houdt. zelf beweerde ze van wel maar wou blijven nadenken. langzamerhand kon ik er niet meer tegen. merkte aan mezelf dat ik niet meer redelijk kon blijven, en dat ik van haar nooit antwoorden kreeg op mijn vragen. IK wil heel graag met haar verder, maar vind dat we samen moeten kijken hoe we de relatie inhoud kunnnen geven. Uiteindelijk nadat ik merkte dat ze alleen maar ging overanalyseren wat er dat wel niet goed was werd ik het zat. ook toen haar oom plots overlijden ging was ze ook alleen maar bezig over hoe ze zichzelf daarbij voelt. terwijl ik vind dat dat er niet toe doet als je er maar bent voor je familie.
in het geval van mij eigenlijk net zo, waarom alleen aan jezelf denken, zelf heb je toch ook een aandeel of je het zo wil hebben en anders doe je het anders of vraag je dat aan mij. Nooit hoorde ik dat er iets niet goed was, als ik het haar nu ook vraag krijg ik geen antwoorden.
Toen ik zei dat ik er genoeg van had, zegt ze de volgende dag dat het uit is. (snapt ze me niet??) ik wil antwoorden hebben, en geen verwijten zonder uitleg. ik zit vol met vragen heb altijd mijn best gedaan voor haar. een para mens kan niks zeggen en ze wil er niet aan werken. ik ben nu helemaal kapot, vier geen verjaardag meer en heb al helemaal geen zin meer. Mijn school is naar de klote, ben zwaar afgevallen en geestelijk ook een wrak geworden. alles heb ik haar gegeven, mijn leven, mijn denken, mijn gevoel. mijn rust voor haar om na te denken ( na al een hele hectische tijd) maar zij wil weer aankloten.
Ik snap er geen donder van, helemaal niks meer......