Lieve LDVD-ers

Ik ben hier al een hele tijd niet meer geweest, bijna een jaar geleden.
Ik wil jullie allemaal gewoon een hart onder de riem steken, en geloof me alles komt goed.

Een jaar tot anderhalf geleden dacht ik dat ik het verdriet nooit meer te boven zou komen, ik was overtuigd dat mijn ex de man van mijn leven was en dat we samen hoorden. Ik eb diep gezeten, heel diep. Maar stillekes aan komen we allemaal uit dat diep dal. Ieder op zijn eigen tempo en eigen manier. Laat het verdriet wat je voelt gewoon toe, dat is beter als het opkroppen.

Elke dag opnieuw zal je merken dat je sterker wordt en op een dag sta je er weer. Het moment dat je beseft dat je hebt losgelaten is zowel bevrijdend als emotioneel. Maar ook dat overleef je weer.

Ik ben nu anderhalf jaar verder en ik sta er steviger dan ik ooit gestaan heb. Ik doe dingen die ik bij mijn ex nooit kon omdat ik met hem bezig was en niet met mij. Ik mis hem niet meer, het doet me niks meer, ook zijn relatie niet. Zelfs als ik hoor dat hij me mist, moet ik lachen want dan besef ik eens te meer hoe ver ik sta en waar hij staat.

Het is zelfs zo dat ik sinds kort weer klaar ben om vlinders toe te laten, nee geen vlinders, ik ben verliefd. Verliefd tot in de toppen van mn vingers. Dat waar ik zo bang van was geworden en waarvan ik zo overtuigd was dat het nooit meer zou lukken, is gebeurd.

En ook jullie zal het opnieuw gebeuren, heb gewoon geduld en zorg eerst dat je jezelf terug op de rails hebt.

Alles komt goed!!