Hallo Allemaal,

Ik ben naar 3 jaar mijn vriendin verloren door mijn eigen gedrag.
Ik ben nu 21 jaar.
Het begon allemaal heel goed het eerste jaar.
Ik blowde al en mijn vrienden zijn met andere drugs begonnen.
Na dat eerste jaar heb k gezegd, k ga niet meer met jullie om het is voorbij voor mijn vriendin.
In die 2 jaar ben ik steeds meer en meer wiet gaan roken.
5 weken geleden zei ze het zinnetje: Ik weet dat ik niet bij je terecht kan als ik echt in de problemen zit.
Dit zinnetje deed me zoon pijn, dat ik gestopt ben.
Die conclusie trok ik naar een week, k heb het mijn moeder verteld en mijn vriendin.
Iedereen wist dat ik het deed maar niet dat ik het elke dag deed.
Ze gaf me echt het gevoel dat ze me steunde.
Ik heb in 2-3 weken erna zo gigantisch veel gevoelens en emoties gekregen dat ik zelf niet eens wist wat k ermee moest doen.
Ik heb me toe ook beseft dat zij echt de ware voor me is.
Ik ben overal in tekort gekomen bij haar in 3 jaar geen een keer bij haar familie geweest, nooit met andere stelletjes van haar vriendinne meegeweest.
Nooit doorgevraagd op gesprekken de laatste 2 jaar ik heb haar echt nergens in gesteund
Ik heb haar altijd alleen gelaten allemaal door die kutwiet.
Vorige week vrijdag hebben we een gesprek gehad en ze zei ik moet voor mezelf kiezen.
Ze noemde dingen op en k zei dit kan niet maak het maar uit.
Waarom ik dit gedaan heb weet ik niet want dit was juist de reden waarom ik wou stoppen met die zooi.
Ik heb er gigantisch spijt van.
We zijn nu een week verder en k heb elke dag contact met haar gehad tot en met gisteren middag 16.45
Ik huil als een klein jongetje terwijl ik altijd een stoere kerel was, ik ben na de dokter geweest en heb pilletjes gekregen om te kunnen slapen en me een beetje goed te voelen.
Ik wou mezelf van kant maken.
Vanaf dat ik gestopt ben met blowen ben ik 11 kg afgevallen in 4 weken.
Alleen door niet te eten.
Ik weet dat ik nu aanmezelf moet denken en er zelf zorgen dat ik er bovenop kom.
Alleen ik kan het mezelf niet vergeven dat ik de liefde van mijn leven kwijt ben door al die troep.
Zei zegt nog steeds ik wil je niet veranderen, k hoef helemaal niet te veranderen alles komt door die troep.
Ik besef me gewoon vanaf dat ik gestopt ben met blowen wat ik allemaal verkeerd gedaan heb.
Ze zegt nog steeds het is definitief, de stap was niet zo groot meer, ik moest toch alles al zelf doen.
Het voelt voor haar als een opluchting.
Ik ben nu met mezelf bezig door met mensen van de GGZ te praten.
Woensdag heb ik een gesprek met de psychiater.
Zei zegt ik heb nog wel gevoelens voor je maar niet meer genoeg om de relatie mee verder te gaan.
Het is gewoon echt definitief, alleen ik weet dat ik haar kan bieden wat ze wil.
Doordat ik niet meer aan die troep ben.
ze zegt gewoon ik heb teveel teleurstellingen gekregen het limiet is bereikt
Wat kan ik doen om haar gevoelens weer op te wekken.
Naar 3 jaar wil ze me geen eens een kans geven.
Ik ben dood van binnen...
Wat kan ik doen....

Ze zegt dat ze al een tijdje met deze gedachtes liep.
alleen als ze bij me was kon ze het wel wegstoppen, zodra ze weg was kwam het weer....
Laatste x dat we samen waren hebben we een hele wilde nacht gehad.

Wat kan ik doen om haar te laten inzien dat ik die persoon niet ben?
Of is het echt echt te laat....