Alleen zijn.. jeetje wat is dat soms heerlijk maar de grootste deel van de tijd kan ik er niet tegen!
Ik doe zoveel voor andere mensen .. ik sta altijd dag en nacht voor ze klaar. Probeer raad te geven waar dat maar kan en ik probeer altijd alles andere mensen naar hun zin te maken.

Maar ik krijg het gevoel alsof niemand dat ooit voor mij over heeft. Ik voel me vaak zo ontzettend eenzaam. Ik heb vriendinnen allemaal hardstikke gezellig! Een moeder die altijd voor me klaarstaat..

Maar toch voel ik me niet begrepen. Wanneer ik me klote voel sta ik er alleen voor. Wanneer andere mensen iets hebben voel ik het aan en bel ik ze zelf op.. Maar niemand belt mij zo even uit zichzelf..

De enige die ik had was mn ex.. lees vorige blogs. meneer was drugsverslaafd.. hij had me nodig.. we woonden samen.. en hij was er voor mij.. maar nu we uit elkaar zijn gaan wonen omdat hij naar mijn idee toch eerst zelf van zn verslaving af moet komen doet hij niks meer eraan om onze relatie te redden..

Ik heb het gehad.. ik kan er niet tegen dat niemand initiatief toont voor mij.. natuurlijk zal dat ergens ook aan mij liggen.. maar ik weet niet meer hoe.... Ik wil gewoon iemand 1 iemand waar ik gewoon zo speciaal voor ben als andere mensen voor mij! waar ik gewoon voor op de eerste plek kom! zoals mijn ex voor mij kwam..

maar hoe..