Het gaat...het gaat redelijk, alles gaat nu zijn gangetje, ben er veel uit, en bijna niet thuis, de moeilijke momenten zijn er zeker nog, in alle hevigheid, en vooral s'nachts en s'ochtends wanneer ik wakker wordt. Er is contact geweest maandag en zondag, en enigszins ben ik daardoor rustiger geworden, maar aan de andere kant maakt het me ook verdrietig, ik kan gewoon niet begrijpen waarom hij geen duidelijk JA of NEE aan kan geven, en daar wordt ik gek van...gelukkig kan ik er wel mee omgaan nu, maar moeilijk blijft het, en vooral dat boos worden heb ik af en toe nodig...dan zit ik op de bank, en dan begint het opeens te borrelen. Het verhaal van Broem was heel herkenbaar, een heel ander leven...niet meer studeren, aan het werk, en opeens valt de liefde weg, mijn grote liefde. Ook weet ik dat ik het nu moeilijk vind om alleen te zijn, die arm, iemand die ervoor je is, dat mis ik meer en meer. Soms zou ik willen dat je zomaar makkelijk verliefd wordt...helaas is daar bij mij zoveel voor nodig, dat ik soms denk, zal het ooit nog komen? Ik weet het wel hoor, het komt goed...en het gaat al veel beter, maar dat nare gevoel wat me s'ochtends grijpt, weer een dag alleen....ik moet door!