Wat het verwerken van liefdesverdriet betreft:
Er bestaan geen tabellen of standaarden hoe lang je er mee bezig bent om het te verwerken dat is per persoon verschillend.
Tja... de eerste maanden zijn het ergste en dan gaat het met pieken en dalen, zo zal dat bij ook jou ook zijn. Het lijkt op rouwverwerking alleen het verschil is dat ze nog gewoon rond loopt.

Ik heb inderdaad geen contact meer met mijn ex, het heeft ook te maken met de afstand, zij woont 100km van mij vandaan en in haar regio daar kom ik nooit, de kans is zo klein dat we elkaar treffen. Maar buiten dat, toen het over was, was ons contact gewoon bekoeld. Ze was kil en koel tegen mij. Stond open voor vriendschap, maar op deze manier hoefde het ook niet meer. Ik heb haar met respect behandeld van begin tot eind, ik verwacht eigenlijk ook dat ik met respect behandeld wordt, maar dat bleef uit. Ik was er klaar mee.
Het is niet te bevatten dat zn iemand wat eerst mijn maatje was zò kan veranderen, daar heb ik het moeilijk mee gehad. Denken is ze haar zelf nu wel? Of komt dat door haar verleden, ben ik van de roze wolk afgedonderd of is dat gewoon haar karakter. In het begin veel over gepiekerd maar kan het los laten, en de leuke herinneringen die neemt niemand meer af.

Achteraf gezien had die broer haar nog op de kop gegeven: dat ze mij heeft laten gaan, zegt ook iets.

Als ik je een tip mag geven, je kunt beter geen limiet stellen wat tijd betreft van het verwerken van je liefdesverdriet, bij wijze van kom je over een half jaar een man tegen waar het mee klikt , gewoon lekker op zn beloop laten op je eigen tempo en gevoel.

Als ik mijn gezicht zie dan begin ik wel te lachen , houd zoveel van mijzelf haha.
Verder ben ik de afgelopen maanden echt actief bezig geweest, geniet van mijn sociale contacten, weekendjes en mijn hobby`s. Daar haal ik ook mijn geluksgevoel uit.
Mijn terugval heeft ook te maken gehad omdat ik erg veel hooi op mijn vork heb genomen, druk op het werk, de feestdagen in december en ben ook in contact geweest met vrouw, helaas is het niks geworden.
Er kwam zoveel op mij af dat het allemaal teveel wordt.
Met de feestdagen komt het gemis van een maatje wel heel hard naar boven. Ben 2 weken van de kaart geweest.
Mijn relatie is 1.5 jaar geleden uit gegaan en heb in die periode 10 stappen vooruit gezet en heb nu even 2 stappen terug moeten doen. Dan is het wel even moeilijk.

Denk ook wel door de activiteiten dat ik dat geluksstofje aan maak, ben wel ondernemend, actief en altijd druk bezig. En voor de vrouwen is chocolade ook belangrijk , schijnt toch wel verslavend te zijn haha.

Maar herken het wel wat je zegt met pieken en dalen, vooral in het begin, zo ben je vrolijk en in een fractie van een seconde slaat het om naar verdriet en gemis. Als je verdrietig bent, kun je het ook beste even laten gaan, opkroppen dat moet je niet doen, want het moet er toch weer uit. Het hoort bij de verwerkingsproces.
Erg raar en vreemd, maar met kleine stapjes ga je toch weer vooruit.
Denk ook dat het met je weer goed gaat komen, het heeft even tijd nodig. Uiteindelijk kom je tot een punt dat je zegt: ik sta weer open voor een man .

Gegroet mijnverhaalkwijtwillen