hallo elli..

wat rot voor je dat je je zo alleen voelt!

ik begrijp heel goed dat je hem terug wilt! ik herken dit namelijk...
mijn advies is: doe het niet!! houd je bij je keus dat je het uit hebt gemaakt!
waarom ik dit schrijf is het volgende:

in mijn aller eerste relatie was hij ook agressief en niet zo lief als hij zich naar de buitenwereld deed laten zien. ik kwam na een poosje erachter dat hij een bekende van de politie was en niet voor kleine vergrijpjes.. ik wilde van hem af, ook omdat hij mij zo behandelde maar wist niet goed hoe! na veel te lang nagedacht over hoe en wat heeft hij mij iets gruwelijks aangedaan.. toen heb ik er een eind aangemaakt!! na weken realiseerde ik dat ik hem miste, ik wilde hem terug omdat hij toch ook zijn leuke en lieve kanten had! doordat de politie erbij betrokken was kon ik geen contact meer met hem krijgen ook ivm eigen leven die dan gevaar zou lopen, maar toch wilde ik hem terug en miste hem gruwelijk!

nu jaren later weet ik waarom ik me zo voelde.
opdat moment kon ik het verdriet van gemis niet aan en wilde dat gevoel van verdriet kwijt, ook al zou de dood erop kunnen volgen als ik dat gevoel maar niet hoefde te voelen (hoever kun je gaan?)

eigenlijk lag het dieper dan ik zelf durfde in te zien. ik was vreselijk bang mezelf te zijn/ervaren/voelen. ik hield absoluut niet van mijzelf, ik haatte mijzelf en wilde dat gevoel opvullen door een vriendje.. ook al was hij slecht voor mij...
ik vond mijzelf waardeloos dus wilde ik me stortte op een ander en niet op mijzelf.. conclusie: ik was onzeker/angstig..

nu heb ik dit stuk helemaal onder controle.. ik houd van mijzelf hoe ik ben.. ik vind mijzelf goed zoals ik ben.. vanuit deze gedachte en gevoel heb ik geen vriend meer nodig maar heeft het een bijzondere waarde gekregen.. ik had een vriend nodig om mijzelf niet te hoeven ervaren (invulling van leeg gevoel) , nu zal een vriend voor mij een mooie aanvulling zijn!!

of dit voor jouw zo werkt als bij mij, weet ik niet en hoef ik niet over te oordelen! het enige wat ik tegen jouw wil zeggen:
wees eerlijk naar jezelf toe!!

en mocht je besluiten bij je keuze te blijven?? ga lekker dingen doen die jij leuk vind!! ook al voelt het in het begin onwennig of vreemd, probeer het maar!! hierin kun je dan je afleiding vinden, maar ook werken aan jezelf

sterkte!!

groetjesss

Hoi Elli

Ken het gevoel. Ben sinds een maand of 4 ook terug alleen na een relatie van 4 jaar en 1 jaar samenwonen. Bij mij was hij niet agressief, maar had gewoon geen tijd voor mij (had dit blijkbaar achteraf voor een ander). Ik heb ook momenten waarop ik hem ondanks alles terug wil en dan andere momenten waarop ik hem haat om hetgeen hij mij aangedaan heeft. Ik weet dat jij de stap hebt gezet. Maar ik denk dat je eens goed moet nadenken waarom jij het uitgemaakt hebt en of je wel degelijk met hem verder wil, ondanks zijn agressie...
Ergens moet er iets geweest zijn bij jouw, waarop je gezegd moet hebben dat het zo niet verder kon...
Mij wel niet misverstaan: ik begrijp je gevoel van eenzaamheid en alleen zijn. Het zit bij mij nog elke dag diep.

groetjes