Lief dagboek, daar zit ik dan weer in mijn mooie huisje en wat voel ik mij kut!! godver de godver, weet niet wat ik moet doen, voel me te verdrietig om te gaan socializen bij mensen die niet weten hoeveel pijn ik heb, of bij stelletjes, dus blijf ik maar thuis. Geen reet op de tv en ik heb geen zin om teveel lampjes aan te doen dus het is ook ongezellig. wil mijn vriendje bellen maar weet dat het geen zin heeft, probeer mijn gedachten aan dat hij hier gewoon hoort te zijn niet te laten overheersen want je wordt gewoon gek als je daaraan denkt. Tijd heelt alle wonden, maar de tijd staat stil, ik heb echt het gevoel dat ik stil sta en niet vooruit kom. Hoe moet ik nou verder zonder mijn maatje??