Ik was elf jaar samen en heb alles verloren in enkele weken tijd.
Mijn ex had mij via het internet bedrogen en ik ben er zelf moeten achter komen.
Na elf jaar weet je gewoon dat je partner niet meer eerlijk is, op al mij vragen antwoorde ze positief.
Als ik haar vroeg "hou je nog van me" dan zei ze ja enz...
Ik begon steeds meer achterdocht te krijgen naarmate ze meer en meer op haar pc zat en soms dacht ik dat ik paranoïde was.
Dit omdat ze zei dat ik me alles verbeelde en moest stoppen met piekeren.
Ik geloofde haar omdat ik van haar hield en omdat ze nooit tegen me had gelogen in elf jaar.
Tot de dag dat ik besliste voor mezelf en voor mijn gemoedsrust om een spionageprogramma op de pc te zetten.
Wat ik toen gezien had brak mijn hart, sexchat enz....
Op die dag , op dat moment stond mijn wereld stil, dit was niet de vrouw waar ik van hield, die ik vertrouwde, die ik mijn leven zou toevertrouwen en haar tot de dood zou beschermen.
Ik confronteerde haar met de beelden en met de bewijzen, voor haar was het simpel, haar woorden waren ik kap er mee.
Ze zei dat ze niet meer van me hield, ze was uitgekeken op mij en wou nieuwe mannen leren kennen en er mee slapen.
Ze vond me saai en wou nieuwe dingen ontdekken.
Mijn sexrelatie was met haar nochtans alles behalve saai en we kwamen ver boven het gemiddelde per week.
Maar ze was uitgekeken en wou nieuwe dingen ontdekken ook op het gebied van sex.
Ze vertrok een week of zo later met onze zoon terug naar haar famillie meer dan 100km verder van mij.
In die week moest ik heel veel werken het was de week voor kerstdag, ik smeekte haar om mij niet alleen te laten op kerstdag.
Ik had namelijk twee jaar geleden gebroken met mij famillie omdat ze niet overeen kwamen met mijn ex, ik had alles over voor haar.
Ze deed het wel, ze verliet mij op kerstdag.
Daar zat ik helemaal alleen en alles kwijt, mijn huis moest ik verkopen want alleen kon ik de lening niet aan, mijn zoontje kwijt en mijn vrouw die mijn leven was.
Ik dronk me kapot die avond en ik dronk sterke drank, iets wat ik niet gewoon was.
In mijn dronkenschap had ik geprobeerd me van het leven te ontnemen maar door omstandigheden niet gelukt.
Een deel van kerstdag heb ik in spoed en het ziekenhuis doorgebracht.
De politie had mijn ex op de hoogte gebracht en ze belde me op in het ziekenhuis, ze zei dat ze het jammer vond dat het niet gelukt was.
Ik ben nu maanden verder en die woorden blijven hameren in mijn hoofd er is zoveel dat ik niet kan begrijpen.
Het waarom, dat ze zelfs na elf jaar geen respect meer had voor me.
Ik was goed voor haar en ik deed wat ik moest doen voor mijn gezin.
Waarom na zoveel jaren er geen respect of liefde meer was van haar kant, dat zal ik nooit begrijpen.