Petals, ik vind dit een indrukwekkend blog! Wat ben ik ontzettend blij voor je dat je je eruit geworsteld hebt! Ik herken lang niet alles, maar kan je verhaal misschien wel een heel klein beetje snappen, denk ik. Maar misschien ook helemaal niet Nogmaals, ik ben blij dat het over is! Soms is het gewoon beter als hij weg is, en het gewoon uit is.
Waterman

Hoe zou het zijn om eens te beginnen jezelf van alles de schuld te geven... Mea culpa.
Jij bent degene die hem uitkoos of liet uitkiezen, met hem verder ging, je liet vernederen, alle pogingen ondernam dingen uit te spreken enz. (Natuurlijk is het nooit zwart/wit). Iets moet toch met jouzelf te maken hebben. Waar zat JIJ fout? (Dat moet je beslist NIET met hem delen).
Het gaat er per slot om dat je niet hem verandert en alleen naar zijn 'fouten' kijkt en hoe slecht hij jou heeft behandeld, maar dat jijzelf er beter uitkomt. Niet aan hem werken, maar aan jezelf, dus!

Hoewel ik kan zien dat deze drie stukken die je schreef, mensen zeker verder kunnen helpen om een partner waar zij mee zijn (of mee waren) op bepaalde punten die je hier schetst nog beter ‘onder de loep te nemen’, mis ik toch een, in mijn ogen, cruciaal onderdeel. Zo cruciaal, dat als deze 3 delen tellende stukken als leidraad worden gehanteerd, deze feitelijk niet constructief en correct gebruikt gaan worden, vrees ik.

Ik zal uitleggen waarom ik dit denk.

In het hele stuk is de loep gelegd op de partner en de ‘waarschuwingssignalen aan een begin van een relatie dat er iets serieus niet goed zit’. Er wordt veel belicht waar het gaat om een disproportionele overdosis aan mooie woorden, beloftes & complimenten (‘love-bombing’ zoals jij het omschrijft), de verwijten en frustraties naar een ex van die partner die alles behalve respectvol zijn (en de grote kans dat het tij, waar je wordt bewondert en op handen gedragen, zich uiteindelijk tegen je keert), de jaloezie & controle-neigingen en het slachtofferrol-gedrag (‘het zijn altijd anderen die verantwoordelijk zijn’).

Tot zover, helder. Een samenvatting van gedragingen, acties en gevolgen die een beeld weergeven van hoe het zich in een praktijk kan voltrekken, wanneer je te maken hebt met een manipulatieve, dan wel bezitterige, dominante partner.

Wat ik echter niet helder terug vind, maar wat naar mijn mening een zeer cruciaal onderdeel vormt in dit soort relatie-‘dynamieken’, is de rol van degene die zich (zelfs tegen alle mogelijke ‘waarschuwingen’ in) ‘openstelt’, dan wel een relatie probeert aan te gaan met een partner zoals omschreven in jouw stuk.

Er wordt, door hen die zich steeds vrijwillig voor juist deze partners beschikbaar stellen, duidelijk teveel en te lang geïnvesteerd, gehoopt, goed gepraat, geïncasseerd, gebagatelliseerd, genuanceerd en zelfs tegen beter weten in, vaak meerdere malen opnieuw geprobeerd.

Als we de manipulators de alarmbellen toeschrijven, laten we dan de ‘slachtoffers’ een knipperend neonlichtje meegeven waar juist het ‘soort’ partner die jij in je stukken beschrijft, in het bijzonder door lijkt te worden aangetrokken.

Dat flikkerende, fluorescerend lichtje dat zich (vrij) vertaalt in persoonlijkheden met een laag, versnipperd zelfbeeld, die (disproportioneel) behoeftig zijn, worstelen met eigenwaarde & zelfrespect, (over-)gevoelig zijn waar het schuldgevoelens betreft, ‘geen grenzen kunnen aangeven’ verwarren met ‘begripvol zijn’ en over de grote linie geen referentiekader lijken te hebben waar zij ‘dat wat zij voor zichzelf zouden mogen wensen’ ook weten uit te drukken in acties en gevolgen.

Een greep uit een paar voorbeelden, waarop bovenstaande direct en geheel van toepassing is:

Wellicht ligt hier al meteen een sleutel voor de ingang die een manipulator bij je vindt: selfdoubt, oftewel, je twijfelt aan jezelf, aan je eigen waarneming, aan het gevoel dat het(/hij) je geeft. Dit is cruciaal en verdient, naar mijn weten, echt een veel grotere rol in je stuk(ken) dan je het geeft.

Iemand kan ‘tot de maan en terug’ van je houden, maar als zijn acties shitty zijn die je eerder naar de hel brengen en je daar dan achterlaten, dan zul je de gedachte ‘als hij het echt zegt, zal hij het wel menen’ met grote spoed moeten gaan bijstellen. Als iemand je zegt 'ik eet nooit vlees', maar je ziet hem wel bijna elke avond een flinke homp runderdijbeen op zijn bord gooien, dan neem ik aan dat je zijn 'woorden' in twijfel gaat trekken, toch?

Al heb je ‘geen benul’, dan nog kun je gehoor geven aan een ongenoegen in jezelf. Je ‘wist’ dat er iets niet ‘helemaal’ klopte. 'Geen flauw benul hebben', klinkt mij nog iets teveel "Ich habe es nicht gewusst". Ik geloof dat er meer dan genoeg signalen en incidenten zijn geweest, waarbij het ongenoegen en de innerlijke conflicten in jezelf zich toch aan je aan bleven dienen? Dat je er mogelijk 'geen gehoor aan wenste te geven', klinkt mij logischer in de oren. Daar ligt mogelijk nog een vraagstuk voor je om te onderzoeken?

Wellicht was het ook niet nodig om veel tijd te besteden aan de betekenissen en redenen van zijn gedrag en waarom jij je zo ellendig voelde. Misschien had je daarvoor ‘niet verder in die relatie hoeven gaan’. Het feit dát je je zo ellendig voelde, was dat al niet reden genoeg? Misschien had je maar 1 vinger nodig hoeven hebben en dat was je middelvinger

Vanuit grote behoefte, naar erkenning, iemand die jou (waar jij dat zelf mogelijk niet zelf kon) apprecieerde, leek te waarderen, 'dat je het waard was' heb je je wellicht te snel laten inpakken? Ben je gevallen voor 'het gevoel' dat hij je wist te geven en wat in jezelf zo enorm ontbrak. Maakt je wel een 'easy target'.

Je schrijft hem daarmee een haast goddelijke verschijning en aanwezigheid toe.

Heb je zijn gedrag genuanceerd en voor jezelf goed gepraat, zodat je ermee ‘kon omgaan’? Wellicht speelde de angst mee, dat als je dit niet deed, je afscheid had moeten nemen van ‘de man op wie je al zo lang had gewacht’?

De vraag die na het lezen van jouw stukken absoluut gesteld moet worden is: hoe komt het dat de één zich nooit op die wijze door een partner zou laten behandelen, en een ander wel?

Waar vinden deze manipulators die bewuste ingang, die bij sommigen kennelijk niet goed vergrendeld blijkt, om zich voor lange tijd, in haast alle vrijheid zonder al te veel consequenties, in iemands leven binnen te graven en er zoveel controle uit te oefenen en chaos in te scheppen? Als je een manipulator gaat zien als een 'inbreker', zou de 'beveiliging' dan niet in je eigen huis moeten beginnen? In plaats van: 'zo herken je een inbreker'?

Het is onmogelijk om het over de alarmbellen te hebben waar het ‘dit soort partners’ betreft, maar daarin niet meeneemt wat er bij de partner die zich hier (vrijwillig en bereidwillig) bloot aan stelt, aan ten grondslag ligt…

Maar dat is mijn mening

Lieve Petals
Fijn dat je de moeite nam om jouw inzichten eventjes voor ons op te schrijven! Er zullen er zeker zijn die zich hier niet kunnen in vinden, maar dat maakt ook niet uit. Ik herken heel veel zaken hiervan in mijn relatie nu. Je weet ook wel een beetje hoe het in elkaar zit. De jaloezie, het controleren, de schuld bij mij leggen, de sorry's en geen daden, ... enz. Ik probeer er tegen in te gaan, met kleine stapjes de cirkel te doorbreken. En soms ga ik vooruit, maar dan komt ineens weer een klap, dan bots ik weer tegen die gigantische muur. Ik betwijfel echter of mijn vriend slechte intenties heeft, ik geloof eerder dat hij reageert vanuit een gevoel van onmacht, dat het sterker is dan hemzelf. Waar ik ook geen antwoord op weet is waarom ik het steeds laat gebeuren. Ik heb er intussen ook al veel over gelezen, maar steeds lees ik dingen van 'slechte jeugd', 'aandacht tekort', ... En dat is niet het geval bij mij, ik ben de oudste van 4 kinderen, heb steeds heel veel aandacht en liefde gehad van mijn ouders.

Ik hoop dat ik in de toekomst echt al mijn moed bijeen zal kunnen rapen om voorgoed de cirkel te doorbreken. We zijn op weg... En het doet pijn... Ongelofelijk veel pijn! Liefs

Dit is zo herkenbaar. Nooit van bewust, tot dat een vriendin over manipulatief begon dat mijn vriend daar wel van weg heeft bij een ruzie. Ging ik wat research doen en lezen. Dat wat ik hier lees is zo verschrikkelijk maar oh zo waar, echt bijna alle punten! Mijn probleem is dat het niet dagelijks is maar met ruzie en dan is het meteen extreem! Maar het doet pijn en voelt verschrikkelijk ... ik hou zoveel van hem en buiten de ruzies is hij een top vent. Maar elke keer probeer ik ruzies te vermijden. Want dan verandert hij in een monster en barst alles uit. En dan zie ik veel punten wat hier is beschreven. Wil hem alleen niet kwijt en hij weet dag ook.. Hij weet mijn zwakte en daar
maakt hij mooi misbruik van!