Al raftend leef ik..

afbeelding van Me.

Het leven is voor mij zoiets als raften; een hels avontuur, maar als je er eenmaal aan begonnen bent, is er geen weg meer terug. Het parcours moet afgelegd worden, whatever happens. Momenten van doodsangsten, adrenaline, het komt allemaal voorbij.
Een aantal hulpmiddelen krijg je aangereikt om de weg zo goed mogelijk te laten verlopen. Voor de bescherming een helm en een zwemvest. In het leven heb je die niet, daar verzuip je gewoon, maar soms heb je het geluk dat iemand je een boei toegooit waar je eventjes op kunt rusten om vervolgens weer verder te gaan.
Daarnaast heb je dan natuurlijk nog een bootje en een peddel om de koers te bepalen. Samen met een team wordt je in het bootje gezet en daar moet je het mee doen. Dan komt het er echt op neer. Samenwerken, de leiding nemen en soms gehoorzamen; het is een kwestie van geven en nemen. Samen moet je de weg naar beneden zien te vinden. Dat is niet altijd gemakkelijk, je zit toch met mensen in een bootje die je niet per definitie zelf hebt uitgekozen. Vrienden kies je, familie niet.
Daar ga je dan, in het begin nog vrij onwennig, zoveel levenservaring heb je nog niet, dus volg je de groep maar. Daarna neem je zelf af en toe de leiding, na elk obstakel leer je een beetje bij en doe je steeds meer ervaring op zodat je steeds beter weet hoe je de koers moet bepalen en wat de snelste weg is. Af en toe gebeurt er iets onverwachts en kom je in een stroomversnelling terecht of knal je tegen een rotsblok op en verlies je eventjes de grip op de situatie. Gelukkig komt er na een stroomversnelling ook vaak weer een rustig kabbelend stukje water waar je weer op adem kunt komen. Soms gaat dit dan weer net iets te langzaam, tergend langzaam zelfs, en zou je willen dat het allemaal wat vlotter ging, maar je kunt er nou eenmaal niet al te veel invloed op uitoefenen.
Het is de kunst de finish heelhuids, dan wel met zo min mogelijk kleerscheuren, te bereiken. Als je de finish gehaald hebt, heb je een overwinning op jezelf, alles en iedereen behaald. Het is eigenlijk de grootste en de belangrijkste wedstrijd die je kunt winnen. De weg weet je, de manier hoe je ‘m af moet leggen niet. De rivier is je vijand en je vriend tegelijkertijd.

afbeelding van anja26

@Me

Het is jammer dat hier geen respect knopjes zijn zoals op hyves.
Wat omschrijf je dit mooi! Ga dit vaker lezen.

Liefs Anja

afbeelding van Me.

@ Anja

Dankjewel=) Het is vandaag namelijk weer zo een dag dat het buiten koud is, ik er liever niet op uit trek en hier aan mn schoolwerk op mn kamer zit. En dan komen die gedachten dat peinzen en filosoferen boven.
En vandaag was zo n dag dat ik het op papier zette=) Ik hoop dat je, en anderen, er veel aan hebben.

afbeelding van Mr.G

Super!

Beste Me.

Dit heb je ontzettend mooi omschreven!
Het leven is inderdaad compleet onvoorspelbaar...een soort van achtbaan!

De manier waarop je dit aan ons duidelijk maakt kan volgens mij niet beter! Schitterend geschreven, mijn respect en complimenten!!

Gr,
G

afbeelding van ptm

ptm @Me

Wat een schitterende tekst is dit!
Bedankt Me!
ptm