Daar gaat ze, mijn ex gaat verhuizen uit de stad waar ik naar toe heb gehaald. Voor de mensen die mijn blogs niet gelezen hebben; we woonden samen hier in mijn appartement, ze had woonruimte nodig omdat haar ouders gingen scheiden, ik had een nieuwe huisgenoot nodig dus het kwam goed uit . Na 9 maanden werd ze verliefd op een ander en is ze zonder pardon vertrokken(na een relatie van 3 jaar). Dat is nu 3 maanden geleden. Ze bleef wel in "mijn" stad wonen, omdat ze hier werk had.

Nu gaat ze verhuizen, nieuwe studie beginnen in Rotterdam en daar ook wonen. Ik ben blij. Nu is er letterlijke afstand, kom ik haar tenminste niet meer tegen op het station, en hoef ik niet steeds over mijn schouder te kijken omdat ik denk dat ze ook ergens in de stad rondloopt. Gaat mijn hartslag ook niet meer omhoog als ik langs haar nieuwe kamer fiets omdat een goede vriend van me ook in die straat woont. Letterlijke afstand dus, en dat is alleen maar goed.

Ook mijn hoofd gaat het nu beter, ik begin ook figuurlijk steeds meer afstand te creeren. Ik zijn wat mailtjes heen en weer gegaan de afgelopen paar dagen, en ik merk dat het steeds minder moeilijk voor me is. Ik heb er vrede mee, ik laat haar gaan. Een relatie tussen ons werkt niet, zei volgt haar eigen pad, en ik ook. Ook ik begin aan een nieuwe studie volgend jaar, en ook die periode zie ik weer als een frisse start. Zonder vriendin, samenwonend met een goede vriend, 25 kilo lichter en 100 keer meer zelfvertrouwen. Ik heb er zin in.

Over een maandje of 2/3 ga ik haar denk ik eens opzoeken, we hebben natuurlijk ook ontzettend veel dingen meegemaakt samen, en ik denk dat ik het wel leuk vind om een keer in de 2/3 maanden haar te zien en wat bij te kletsen.

Merk ook dat ik minder vaak hier op de site kom, ik denk niet meer zo vaak na over mijn kapot gelopen relatie, en hoe het had kunnen gaan. Het is zoals het is; accepteer de dingen in het leven die je niet kunt veranderen, je hiertegen verzetten is zinloos. Je leert van dingen zoals deze, het is weer een stukje levenservaring die je in een volgende relatie maar al te goed van pas komt.