Hallo,

Alweer een hele tijd geleden dat ik hier een blog maakte. In tijden van twijfel en "het niet precies weten" kom ik toch weer hier terug.

Mijn exvriendin is nu ongeveer een maand of 5 bij me weg. Ik was haar eerste liefde, en zei die van mij. Samen hebben we heel veel meegemaakt, en ook echt hele mooie tijden beleefd. Snel het verhaal, na een relatie van bijna 3 jaar waarvan een half jaar samenwonen, werd ze verliefd op een college, en ging ze bij me weg. Een hoop verwijten kwamen erachteraan, en het kwam erop neer dat ze "nooit meer een relatie" met me wilde. Ongeveer een week later zat ze in een relatie met die college, ik heb toen een maand of 2 amper iets gehoord. Een ontzettend harde klap voor mij, wat mij echt heel veel pijn deed.

Nu, bijna een half jaar verder, gaat het wel goed met me. Ik denk nog wel eens aan haar, maar het doet me dan niet echt pijn meer. Ik heb wel het gevoel dat ik eroverheen ben. Wat ik me echter ook realiseer is dat ik eigenlijk niet echt open sta voor een nieuwe relatie. Ik heb het gevoel dat er nog steeds iets onuitgesproken is tussen mijn exvriendin en mij. Is het hoop? Ik denk het niet. Het is meer dat ik wil begrijpen waarom ze nou precies is weggegaan, ze is namelijk weggegaan in een periode dat het niet zo goed ging met mij. Een periode waar ik zelf eigenlijk ook niet gelukkig was met mezelf. Het klinkt misschien vreemd, als ik mijn vriendin zag dan wist ik dat alles goed kwam. Toen ze bij me wegging heb ik vooral naar mezelf gekeken, en me gerealiseerd dat ik niet goed bezig was, ik heb toen hard gewerkt om mezelf weer gelukkig te maken zonder vriendin en weer trots de worden op mezelf. Dat is ook gelukt. Nu 25 kilo lichter en genietend van het leven, voel ik me eigenlijk wel weer goed.

Ik krijg nog zo eens in de 2/3 weken een mailtje van haar, en steeds krijg ik het gevoel dat ze zich ontzettend opgelaten voelt over hoe het is gegaan, ze vraagt steeds "of het wel goed me gaat" Ik vertel haar dan dat alles prima is, en dat het eigenlijk wel prima gaat, ze verteld echter nooit iets over haar eigen leven alleen maar koetjes en kalfjes. Ik heb haar nu 3 maanden niet meer gezien of gesproken (alleen sporadisch via mail), en nu vraag ik me dus het volgende af;

Zou ik met haar moeten afspreken? Ik weet niet of zei daar open voor staat, en ik verwacht ook niet dat we dan weer "bij elkaar kunnen komen" maar ik heb wel heel sterk het gevoel dat ik nu eigenlijk wel eens wil weten wat er in haar kopje omgaat, en hoe zei nu, een half jaar later, terugkijkt op die beslissing. Toen het uitging zei tegen me:"jij veranderd toch niet, je zult altijd lui blijven en nergens volledig voor gaan in je leven". Dit was echter alleen in de laatste 3/4 maanden van onze relatie, daarvoor was dat niet zo. Ik voel me nu veel meer de "oude".

Van de andere kant weet ik dat wij klaar zijn, en wil ik haar ook helemaal niet meer terug. Ze heeft me zoveel pijn gedaan door meteen het bed in te duiken met een andere vent, en me zo hard te laten vallen na een ontzettend lange intense relatie, ik heb het gevoel dat ze mij niet (meer) verdient.

Wat is jullie mening hierover? Afspreken met haar, of niet?

Groetjes,

Visje.