Hey iedereen!!

Ik denk dat de tijd gekomen is om afscheid te nemen van LDVD.. Ik ga mijn blogs niet wissen, misschien dat andere (toekomstige) LDVD’ers er iets gaan aan hebben.

Ik heb het 13 mei 2012 gedaan gemaakt met mijn ex. Ik heb hier enorm van afgezien, dus mensen die gedumpt zijn, denk niet altijd dat de dumper gemakkelijker met het leven doorgaat.. Ik voelde mijn hart echt in twee scheuren. Ik heb veel tijd aan mezelf besteed, en ik ben deze week, en vooral vandaag, te weten gekomen dat ik zo goed als over mijn LDVD over ben.

Ik heb hem onlangs terug toegevoegd op MSN, en heb hem vandaag geluk gewenst bij de start van zijn nieuw academiejaar. Ik heb gezegd dat hij hierop niet moest antwoorden (heeft hij ook niet gedaan), maar ik verwachte ook geen antwoord terug.. Het scheurde mij niet in twee zoals het vroeger deed als ik niets van antwoord kreeg.

Mijn ex is mijn beste vriend, en ik schaam me er niet voor als ik zeg dat ik mijn ex niet mis, maar wel mijn beste vriend. Ik gun hem het geluk met een ander meisje, maar ik wil wel dat we nog eens een gesprek kunnen hebben van hoe het nu verder moet. Ik wil verantwoordelijkheid nemen voor mijn daden en voor zijn pijn, maar ik wil niet dat hij denkt, omdat ik hem gedumpt heb, dat hij het enige slachtoffer in dit verhaal is.

Ik ken hem nu al 8 jaar en ik wil die tijd niet laten verknallen door onze geschiedenis. Onze relatie is een feit in onze geschiedenis, en we hebben fantastische momenten samen gehad, maar ik wil niet dat dat doorweegt op onze vriendschap.. Ik wil echt weten waar we staan, dus ik wil hem hier zeker eens over aanspreken. Hij heeft me onlangs vertelt dat hij door moet met zijn leven, en ik wil dit ook, maar ik wil de laatste wrevel tussen ons verwijderen. Als hij die 8 jaar in het niets wil laten verdwijnen door dat ene, ok ja zware, voorval dan is dat een keuze waar ik mij moet bij neerleggen.. Maar ik heb altijd gezegd dat onze vriendschap sterk genoeg is om zelfs hele zware problemen aan te kunnen en ik geloof daar nog altijd 100% in. Ik vraag niet dat hij zijn hart voor mij openstelt, zoals hij maar voor een paar mensen kan doen, maar ik wil wel dat het probleem tussen ons wordt opgelost en dat we weer eindelijk eens normaal kunnen doen tegen elkaar.

Misschien dat ik in de toekomst dan nog eens blog als dit gesprek heeft plaatsgevonden, maar voorlopig heb ik geen nood meer om te bloggen, want ik voel geen verdriet meer om mijn ex..

Ik wens iedereen hier immens veel sterkte toe!! Ik weet hoe het is om je serieus slecht te voelen en hoe het is om immens liefdesverdriet te voelen.. Ik heb er maanden van afgezien en ik dacht nooit dat een dag van vandaag ging aanbreken, maar hij is er..

Groetjes!!

Keelia