In het begin was het echt ontzettend afkicken, maar het begint te wennen nu.. Na 1,5 jaar samenwonen weer terug apart wonen in de hoop een stapje terug te doen in de relatie.. en over een half jaar tot een jaar weer 2 stapjes vooruit te kunnen doen.. We deelde eerst 2 kamers samen en nu zit ik terug op mijn eigen kamer.. weer terug ingericht zoals het eerst was en niet meer woon- en slaapkamer, zoals ik samen met haar woonde. Het was super fijn en hebben beide geen spijt dat we zo "samengewoont" hebben, we hebben gezien dat het werkte en het was ontzettend fijn.

Echter gaf ze aan haar vrijheid terug nodig te hebben, vanwege de drukte. Ik irriteerde me teveel aan het feit dat ze altijd moe was.. en dan ook nog eens in het weekend bij haar ouders wilde gaan zitten om " uit te rusten" en haar familie ook eens te zien. Ze komt immers uit belgie. Juist dan had ik zoiets van joh, komop we gaan lekker met 2en iets leuks/gezelligs/ontspannends doen. Zij ervaarde het echter als een extra druk die ik haar oplegde, en dat ze iets met me "moest" doen en haar ouders lieten haar compleet vrij.
Hoe drukker en meer stress dat ze had.. hoe meer afstand er tussen ons kwam en ze naar huis wilde om daar verwend te worden.. die mensen staan immers 200% voor hun dochter klaar.

Die stress is in iedere relatie hetzelfde: het is niet bepaald positief, echter bij iemand zoals haar verloopt het veel zwaarder. Zoiets slik je als partner 3,4,5 dagen soms weken en zelfs een keer een maand, maar daarna volgt er een opmerking om aan te geven dat je weer es behoefte hebt aan iets "positiefs". Echter deze "opmerking" wordt meteen gezien als kritiek en nog meer druk dan dat er al op haar staat. Ze is hele dagen met haar opleiding bezig van smorgens half 9 tot savonds 12 uur is zeker niet ongewoon. Heb dan ook veel respect en begrip voor der.. Echter ze lijkt precies op haar moeder, en die zoekt de druk zelf op. Door de drukte kun je je gevoel makkelijker wegstoppen.. totdat je op een punt komt dat je niet meer kunt, en dan moet er weer een oorzaak gevonden worden voor "het slechte gevoel" dat die mensen hebben..

Tja in ons geval was dat dus onze relatie.. terwijl als ze het rustig had alles zo ontzettend leuk ging en super goed klikte.
Maja Alletwee aan het afstuderen.. zij die ontzettend veel stress heeft van haar opleiding en moeilijk kan ontspannen.. Ze heeft zich afgelopen 3 maanden ontzettend slecht gevoelt, en wellicht in of tegen een depressie aan gezeten. Volgende week gaat ze eindelijk praten bij een psycholoog.. hoop dat het er goed gaat doen en dat ze bewuster wordt van haar zelf.. en daarbij de keuzes die ze maakt.
Ze wil weer gaan afbouwen, haar seroxat(anti-depressiva). Ik houdt me hart al vast. Bang voor de reacties en momenten die weer gaan komen. Het is een tikkende tijdbom die gegarandeerd weer een keer afgaat op moment dat ik verwacht een leuke tijd samen te hebben. En nu gaat het nog makkelijker zijn afstand te nemen, of de stap te nemen er helemaal mee te stoppen. We zijn immers een stuk minder afhankelijk doordat we weer apart wonen.

Eerst zag ik haar iedere dag, hadden we ons dagelijks gesprekje, samen koken, samen slapen. Ik wist bij wijze van... precies welke string ze die dag aan had en wat ze ging doen en andersom zij ook van mij(natuurlijk geen string hé). Nu is het afkicken. Heb nog altijd de behoefte haar veel te zien, echter is het beter de afstand te bewaren. Probeer dit heel bewust te doen, maar vandaag ging het weer even verkeerd.

Had haar gisteren meegenomen naar een concert met collega's van me. Ontzettend gezellig gehad weer.. had alleen me auto bij haar laten staan. Ze is me na haar lessen met de fiets komen ophalen en heb er naar haar kamer gebracht. Onderweg vroeg ze wat ik ging eten.. ik had nog geen plannen.. eet je mee vroeg ze? Ja dat wilde ik wel... zou alleen meteen daarna verder gaan, want ze moest nog veel doen voor haar opleiding samen met een meisje(klas- & huisgenootje). Begint ze meteen daarna te twijfelen, ja eigenlijk wil ik wel gewoon even alleen met da meisje eten. Ik was meteen kwaad.. een maand geleden aten we iedere dag en wilde ze totaal niet bij die meid zijn en nu is da ineenkeer koek & ei.. dacht meteen bij mezelf ben ik nu gewoon jaloers op da meisje ?? Ze sloeg dicht en gaf me geen kus meer bij haar thuis.. ben toen koppig in de auto gestapt. "tja dan niet eens meer een kus".. Later bedacht dat ik het wel begreep, ze had het ontzettend druk en we hadden nu eenmaal een afspraak elkaar ni teveel te zien.. Maja werd niet echt kwaad om het feit dat ik niet mee mocht eten, maar door dat getwijfel! Ze is chaotisch en snapt het allemaal niet zo goed, maar ze maakt wel keuzes die mijn gevoelens beinvloeden en soms heeft ze niet door hoe zeer dat kan doen. Maja als partner van zo iemand, moet je jezelf heel lakoeniek opstellen en positief blijven.. echter door dit afkicken nog en toch ook de meer onzekerheid is dit gewoon lastig nog.
We proberen elkaar nu gedoseerd te zien, en dan vooral in de weekenden. En tja.. de dinsdagavond ist vaste avond salsa met 2en. Ik merk wel dat ze moeite doet ondanks haar drukke opleiding toch dingen met te blijven doen.

Ze zegt nu dat het een stuk beter gaat nu ze een kleine maand elders woont. Ik baal daarvan.. ontzettend.. het wordt nu min of meer bevestigt dat haar negatieve gedachtes getriggerd werden door onze relatie, terwijl ze zovaak lijkwit, moe en verdrietig van haar opleiding thuis kwam. (ontzettend zwaar en fysiek).
Ze had weer eens kritiek gekregen en spuide dat op mij uit. En nu gaat het weer "even" wat beter en wat beter in haar vel dus het was in haar ogen "gewoon de woonsituatie". Tja wat is de volgende reden als ze zich straks weer zo gaat voelen? Het feit dat ze eigenlijk terug in belgie wil wonen? Zolang ze zichzelf niet begrijpt gaat de toekomst heel onzeker worden.. en deze onzekerheid die ik nu heb door haar chaotisch en onzekere gedachtes maakt het allemaal ontzettend moeilijk. Er waren regelmatig periodes waarin ze niets meer zag zitten, onze relatie niet, haar opleiding niet, haar werk niet. En even later was ik weer geweldig en vond ze het helemaal leuk op haar werk. Echte ups and downs dus, maar daar ben ik nu wel aan geweend en ik blijf ervoor gaan en tja in juli gaat ze de keuze maken.. of in nederland blijven of terug naar belgie. Waarbij het een grote kans gaat zijn dat de relatie over gaat als ze besluit terug naar belgie te gaan, omdat het dan ontzettend lastig wordt elkaar nog te zien. Die angst domineert op het moment en zorgt ervoor dat da afkicken niet zo gemakkelijk verloopt.

En toch, zoals afgelopen weekend.. het was weer super.. en komend weekend een bruiloft.. ze wilde er perse bij zijn voor me en nam vrij van haar opleiding.. maja nu voelt ze zich "redelijk tot goed". Ze zegt ook hier te willen gaan werken naar haar studie en is al bij een werkgever bezig om daar te kunnen gaan werken.. maja.. welke keuzes maakt ze als het weer slecht gaat. Zo bang om haar toch nog kwijt te gaan raken.. dat het me gewoon teveel bezig houdt.. Tja en het is nog altijd afkicken.. weer jezelf terugvinden en gelukkig zijn door meer je eigen ding te doen.

Als ik dan naar mezelf kijk Wat is dan geluk? Geluk is denk ik gebaseerd op 4 pijlers.. gezondheid(lichaam & geest), werk/hobby's, Wonen (kwaliteit), liefde(vriend/vriendin/kinderen), sociale kring (familie, vrienden) Echter zal er nooit iemand zijn die al deze punten 100% heeft en volledig gelukkig is. Er zal altijd wel iets "missen", maar een gelukkig mens is naar mijn idee iemand die zijn geluk op verschillende wijze in verloop van tijd uit deze 4 onderwerpen kan halen. Relatie beetje minder? > Meer gelukig uit vrienden/werk/hobby etc. Gezondheid verloopt minder? Steun van familie etc. En tja.. op dit moment ben ik dus aan het afkicken, krijg minder geluk van liefde en wonen en zal dus meer geluk moeten halen uit werk/hobbys', familie en vrienden, sporten etc. Iemand die gemakkelijk over kan "switchen" om zijn geluk op verschillende wijze te behalen is pas een echt gelukkig mens. Maja in de tussentijd is het afkicken.. want eigenlijk beviel dat geluk gevoel wel toen er veel liefde was. Iedere persoonlijkheid heeft daar natuurlijk ook nog verschillende behoeftes in, waarbij leeftijd ook meespeelt.
Hoop alleen dat ik snel weer wat gelukkiger kan gaan zijn en minder afhankelijk ben van die pijler "liefde". Want anders ga ik nog meer druk op haar leggen en dat is iets waarmee ik haar wegduw.

Wat wel een mooi gezegde is om af te sluiten:
Ben extra voorzichtig voor diegene die dichtbij je staan, want hoe dichterbij je bij die persoon staat, hoe moeilijker het is er op een juiste manier mee om te gaan.