Lieve schat, vandaag moest je ineens met me praten en kwam bij me langs, je maakte het nu echt uit, dat wil zeggen er zal geen contact meer zijn tussen ons. Je weet het nu zeker je wil vrijgezel zijn. Als we bij elkaar horen zullen we elkaar ooit wel weer tegenkomen, zei ik stoer. daarna ging je weg en ik zwaaide je uit zoals ik altijd deed. nu heb ik vanavond weer die pijnscheuten in mijn rug en raak verdrietig bij de gedachte dat jij die altijd kon wegnemen. god wat mis ik je. ik ben ook nog eens gestopt met drinken sinds gisteren en zit nou aan de warme melk in plaats van de wijn. ben gewoon aan het afkicken van jou en de alcohol en dat allemaal op eigen krachten, als dit me gaat lukken!! Ik wil los van je komen en niet meer hopen op een hereniging, mijn proces staat stil, ik deel mijn leven in met de gedachten dat wij weer samen zullen zijn. eerst moet ik nu maar eens gelukkig worden met mezelf, tot die tijd zal ik eraan moeten geloven dat ik dat niet bij een man hoef te zoeken. je nam afscheid met de woorden dat ik een betere vent verdien en dat het niet aan mij heeft gelegen, toch cru dat dit al de tweede keer is dat ik zoiets hoor van mijn partner die me verlaat, ben ik dan te gemakkelijk en te lief, misschien als ik zo'n jaloerse kenau word blijven ze dan wel bij me?? Had ik maar wat verkeerd gedaan, dan had het misschien minder pijn gedaan.