Hoi...

De laatste tijd veel nagedacht en veel emoties kwamen weer naar boven, maar gelukkig geen enorme terugval gehad. Heb een aantal dingen afgesloten.
Allereerst ben ik gestopt met de medicatie. ik kan nog niet helemaal uit 'natuur' slapen, maar de gesprekken met hem in de nacht zijn gestopt. Daar ben ik zo blij mee. Het malen wordt minder.
Verder voel ik me niet intens verdrietig, maar heb een lichte brok in mijn keel. Dit is omdat we gisteren dit hoofdstuk hebben afgesloten. we hebben heel lang met elkaar gepraat en we hebben veel dingen uitgesproken. Ik heb hem gevraagd of er ooit een kans bestaat dat we bij elkaar komen, het antwoord was: nee. Voor hem is dat geen mogelijkheid meer. Daarnaast gaf hij aan dat hij nu tevreden is met zn nieuwe leven, en dat het leven met mij een einde verhaal is. Ik heb hem gevraagd waarom hij dan contact opneemt en mij nog ergens aan een warm lijntje houdt. hij had hier spijt van en vond het niet eerlijk, maar hij ook in de verwerking zit.
Het gesprek maakte mee enorm verdrietig en hem ook. Alles kwam eruit. Alle vragen zijn beantwoord. Alles is uitgesproken. Conclusie was: geen hoop, geen contact, geen twijfel, geen onzekerheden, geen holle woorden, geen getrek of gestoot, geen vriendschap, geen ontmoetingen, geen mail, ...... voor ons is dat gwn niet meer mogelijk, het maakt me kapot en het duwt mij in een wachtkamer. hij heeft beloofd nooit meer contact op te nemen om mij de mogelijkheid door te gaan met mijn leven zonder enige, mini kleine valse hoop.

het is zwaar, maar voel me opgelucht. ik hoef niets meer te analyseren of te overdenken. Zal hij bellen of niet, denkt hij aan mij of niet. Het is uiteindelijk het besef dat de relatie voorgoed voorbij is. Het is op. half jaar bijna nu dat ik in een rollercoaster zit.
Ik hoop ook binnenkort niet meer op deze site te komen, heel veel fijne mensen.... en lieve reacties.. maar ergens moet ik voor mijzelf uit dit patroon....