Vandaag heb ik voor het eerst een beslissing gemaakt zonder mijn (ex)vriend... namelijk een auto gekocht! en pfoee dat was hard nodig, onze oude auto was klaar voor het kerkhof en elke dag op en neer naar het werk maakte het er niet beter op. Knoop doorgehakt en vannochtend een leuk autotje die overigens heerlijk rijd, gekocht.
Beetje een dubbel gevoel, ik wil zo graag aan mn lieverd vertellen dat ik een auto heb/dat wij een auto hebben, die het nu wel eens doet.. en dat dat probleem waar ook veel stress van kwam, iig is opgelost! Vreemd ook dat ik deze beslissing zelf heb moeten nemen, maargoed het ging niet langer en ik moet ook op mijn werk komen.
Precies 1 week geleden kwam ik rond dit tijdstip thuis, en barsste de bom bij hem.

Sinds ik zaterdag een kortaf berichtje heb gehad.. niets gereageerd en ook niets meer gehoord.
Ik wacht maar af en het moet maar van zijn kant komen, op een normale manier.
Ik had vandaag een raar gevoel.. dit gevoel ook niet eerder gehad de afgelopen week, ik voelde namelijk (heel gek misschien) dat hij me miste??? of dat hij het misschien wel zwaar had nu..
en het ergste... ik had zelfs medelijden??? maar dat is gevoel, mijn verstand zegt pfff die LUL, doet ie toch zelf, kinderachtig kind!

Ik dacht op de terugweg aan al onze leuke lol momenten in de auto, die wij in onze oude auto altijd meemaakte op precies dezelfde weg, nog niet zo kort geleden zelfs nog! In het weekend lekker even uit, en meneer die met zn dronken hoofd naast me de grootste lol had, zoveel kusjes wilde, en zo vaak zei ik hou van je.. dat zelfs IK het onzekere meisje dat ik ook echt weleens ben(en dus regelmatig bevestiging wil horen) maar zelfs ik moest zeggen: EN NOU KAPPEN, JAA schat ik weet het ik ook van jou, maar moet op de weg letten! en hij weer door ging kusjeeee kussjeee schat.. tot irritatie toe, terwijl ik probeer met een boos gezicht hem te laten stoppen, maar dan toch kei hard in de lach schiet omdat hij zich zo idioot blij en vrolijk gedraagd.. vervolgens meebleren met de radio en 'ons eigen' liedje te maken...

Tsjaa afgedwaald..... en HOO we rijden ineens over de 130 km pu! oeps en we zijn weer kei hard terug in de realiteit van het nu!

En dan bedenk ik me echt, nee dit klopt niet, dit kan niet, nee nee nee.... Dit kan gewoon niet over zijn!
we hadden het echt heel leuk samen! dat denk ik dan zo erg, dat ik zelfs bijna geen ldvd meer heb, omdat ik gewoon weet dat we bij elkaar horen.. zo zeker van iets ben dat mijn pijnlijke rot gevoel, voor heel even toch weg is.....