Advies nodig!

afbeelding van j27

hallo medestanders,

zoals in vorige blog beschreven, heeft mijn vriendin (nu ex) na 8 jaar vorige week, 1 week voor de kerst, me de bons gegeven. Ook al was dit een complete schok voor me hebben we het wel volwassen en rustig besproken en nog steeds tot nu toe geen verwijten heen en weer of iets dergelijks.

Ik heb nu echter steeds enorm de behoefte (en doe het ook) om haar smsjes te sturen om te vragen hoe het gaat, of weet ik wat, en ik denk dat het is om gewoon beetje van haar aandacht te krijgen. Zij wijst het niet af en liet weten dit ook fijn te vinden. Ergens dus niks aan de hand, maar aan de andere kant is het misschien wel beter voor mijn verwerkingsproces om gewoon even radiostilte in te lassen (behalve over de praktische dingen die geregeld moeten worden). Wat vinden jullie, nog rustig aan beetje contact houden om me niet al te ellendig te voelen of gewoon nu al direct cold-turkey loslaten om te wennen aan geen aandacht van haar?

afbeelding van zo alleen

j27

neeeeeee het komt helemaal goed... alleen ik heb in het jaar gewoon erg vervelende dingen meegemaakt! opnieuw verliefd, zwaar voorgelogen door die guy, oma overleden die alles voor me was, nieuw huisje gaat mis, ... gewoon even allemaal rotdingen achter elkaar, maar het is niet dat ik nog steeds altijd huil om mijn ex, maar missen? ja dat doe ik zeker nog wel op bepaalde momenten...
vooral omdat het bij ons nooit afgesloten is.. hij moest weg voor school... het was niet dat we niet meer van elkaar hielden.. we moesten uit elkaar.... dat is het erge eraan... een open einde

en dan heb je natuurlijk 2 verschillende soorten van missen.

1. iemand zo erg missen dat je aan niets anders meer kan denken en gaat malen en gaat huilen

2. iemand schiet door je hoofd door een liedje op de radio of iets anders kleins, dan denk je aan iemand en hoe jullie waren en ga je door met je leven, en dit alles zonder te huilen of helemaal down te worden.

en ik heb nu wel het 2e...

maar geef jezelf de tijd, het is pas een week geleden!!

en inderdaad aan al die stomme opmerkingen als "je kan er toch niets aandoen" en "denk aan je toekomst" daar heb je inderdaad niets aan..
en het slaat ook nergens op.. weten ze zelf ook wel,maar zij weten gewoon niet wat ze met jouw verdriet aan moeten en gaan ze dit soort dingen zeggen.

sippe, verdrietige en "zeurende" vrienden zijn niet leuk, en niet fijn om bij te zijn..... zo denken de meeste mensen...

dus doe dingen die JIJ wilt... echt waar... dat is het beste!!

komt goed... no worries!

xxx

afbeelding van Geert83

Wat het beste is kan ik je

Wat het beste is kan ik je helaas niet vertellen... Ik heb bijna iedere week wel even contact gezocht met mijn ex (msn of bellen). Op het moment dat je dan contact hebt voel je je helemaal opgelucht. Het klinkt vertrouwd, je kan even je hart luchten, en ga maar door... Daarna begint de narigheid gewoon weer opnieuw. Geen contact is ook een optie, maar ik betrap mezelf er op dat ik toch steeds kijk of ze op msn is en of er iets gebeurt op haar hyves... Dat zou je eigenlijk niet moeten doen, maar zomaar loslaten is al helemaal lastig. Het foute is eigenlijk dat jij dan steeds diegene bent die contact zoekt. Een relatie is geen relatie als deze van maar een kant komt. Sorry, het klinkt en voelt heel k#t maar zo is het nu eenmaal. Dit accepteren lukt mij nu na dik 2 maanden nog steeds niet. De tijd moet het leren, maar wellicht dat zij er juist doordat ze niks meer van je hoort nog achter komt dat dit helemaal niet is wat ze wil...

afbeelding van j27

precies

hey geert,

je verwoord precies wat ik ook voel. aan ene kant is het zo vertrouwd en fijn om even aandacht te krijgen, maar het komt echt heel erg van 1 kant en dat is dan weer heel kut. Ik heb geprobeerd afgelopen week nog wat antwoorden te krijgen van haar, maar niet gekregen, en denk dat ik nu beste even radiostilte kan in lassen, ook om voor mezelf af te kicken van haar aandacht. Helaas moeten er allerlei praktische dingen worden geregeld (verdelen van de huisraad en dergelijke), gelukkig is ze daar (en ik) niet zo moeilijk in, dus dat gaat hopelijk geen geruzie worden.