Ik denk dat je de maatschappelijk werker niet helemaal begrijpt. Natuurlijk moet je voor jezelf opkomen en aan jezelf denken in bepaalde situaties. In deze situatie is het verstandig om je bewust te zijn van het feit dat jij hier de vader bent. Kinderen maken vaak verkeerde keuzes, zeggen verkeerde dingen en handelen verkeerd. Men zegt wel eens; degene van wie je het meest houdt, doe je het meest pijn. En waarom? Omdat je weet dat diegene toch altijd van je blijft houden en er altijd voor je zal zijn. Ik probeer het gedrag van je dochter niet goed te praten. Helemaal niet zelfs. Ze komt op dit moment nogal verwend over en denkt het allemaal wel te weten. Ook is het gedrag van je ex vrouw en haar vriend niet helemaal juist. Er is overleg nodig over het feit of zij een Vespa krijgt of niet. Het is niet goed om een kind alles zomaar te geven, dan weet zij helemaal niet hoe het leven in elkaar zit over een aantal jaar! Mijn advies naar jou toe is om haar in die kaart uit te nodigen om te komen eten/iets drinken/lunchen en dan een goed gesprek te hebben. Luister tijdens dat gesprek ook naar haar kant van het verhaal en probeer je open te stellen voor haar argumenten. Misschien houd je te veel vast aan het idee dat jouw standpunt het juiste is, en dat jij gelijk hebt. Zodra je begrip toont naar haar toe en zegt te willen werken aan een wederopbouw van de relatie, zal dat ook haar ogen openen. Leg desnoods jouw probleem over de Vespa uit. Zeg dat je het haar gunt, maar dat je haar ook normen en waarden bij probeert te brengen en haar liefde niet wil kopen met geld, maar met je houding naar haar toe. Natuurlijk wil een vader alles op de wereld voor zijn dochter kopen, alleen daar worden beide partijen niet beter van. Het is zonde om je 'poot stijf te houden' en de relatie te laten verwateren. Ze is nu eenmaal een puber en komt echt niet zomaar haar excuses aanbieden. Als dit langer gaat duren en ze ouder wordt, wordt het alleen maar moeilijker weer opnieuw te beginnen. Ik heb de meeste van jouw blogs gelezen, en het lijkt me voor uw zoon ook geen goede, maar een jammerlijke situatie. Hij zit er als het ware een beetje tussenin! Snap dat het heel moeilijk is je ideeën en eigenwaarde over boord te gooien en je kwetsbaar en open in stellen, omdat je wel eens weer teleurgesteld kan worden. En heb je dat niet al genoeg meegemaakt de afgelopen tijd? Ik hoop voor je dat het goed uitpakt en je het toch aandurft! Dit is misschien een wat confronterende reactie, maar bedoel het alleen maar heel goed! Groetjes.