Eergisteren schreef ik je mijn hartelijke berichtje en heb nog niks gehoord.
Ook niet vraag je hoe het met me is, eigenlijk niks, maar was te verwachten na de laatste tijd.

Onze eerste date nadat het 2 jaar uit was, was ook voor mij een beetje een verwerking. De date was voor mij een stap in de realiteit omdat ik je anderhalf jaar niet had gehoord of gezien en dat maakte me niet helemaal uit het verleden kunnen stappen. Nu hadden we de afspraak om het rustig aan te proberen. Zo 1 keer per week. Waar niks van terecht is gekomen. Ik hield me aan de afspraak.

Ik had je in gedachten zoals we elkaar mee maakten van toen, bijna 3 jaar van samenwonen.
Ik moest je zien, jij stuurde mij juist op dat moment per ongeluk een mailtje en ik dacht ja, ik schrijf terug!
Voor mijn verwerking was het goed om je te zien, de REALITEIT was het en ik ben wel voor No Contact omdat het te zeer doet anders. Ik had in 2011 ook besloten om als eerste geen contact meer op te nemen. Kreeg steeds deksels op mijn neusje.

Nu was het te lang No Contact. Ik wist niks van je, hoorde niks en waar je was wist ik niet. Ik keek steeds naar je herkenbare auto die jij nu niet meer hebt, die het begeven heeft pasgeleden. Al zo een auto langsreed kreeg ik vaak een schok. Nu in de realiteit weet ik hoe het is, ook een stapje vooruit, voor mijn verwerking.
Je uiterlijk was mooi net als altijd, jij zei dat je wat grijzer bent geworden en ik vond het lichterblond lijken en gelijk een ander beeld voor mij, de realiteit ook in het NU. Je zei me een paar keer, zo een knappe vrouw als jij krijg ik nooit meer, ja zo kan ex ook zijn, en ik dacht ook, zo een trut als ik krijg je ook nooit meer, maar dat terzijde.

REALITEIT... tot we door de stad liepen na de date en jij zei dat je nog net zoveel van me houdt als in de relatie en ik keek je aan, en jij zei; zeker niet als broer en zus. In 1 keer steeg alle hoop omhoog en ik dacht ja ik hou ook nog van hem, zo pijnlijk voelbaar. Toen zei jij; ik kan je niet vragen van je of je niet wilt gaan daten en ik dacht ik date niet, ik ga voor hem! Die gedachte heb ik ook uitgeproken naar hem.

Zo zie je dat liefdesverdriet je van de hak op de tak brengt.

We liepen hand in hand en het was net alsof we weer verkering hadden, voelbaar de liefde voor elkaar. Alleen oog voor elkaar. Zo in het centrum van Amsterdam, geweldig toch!

Nu weet ik waar de schoen wringt, ex wil eerst alles op orde hebben met zijn problemen en ik zei als je van elkaar houdt dan ga je 100% voor elkaar, hoe de situatie ook is, je gaat voor elkaar. Hier hebben we het later nog over gehad.
Toen begon wel zo een beetje het afstandelijke en ik snap dat hij mij er niet meer wil belasten, voor mij totaal geen belasting. Ex weet ook dat ik zo een verdriet nog heb en dat ik nog met mijn liefdesverdriet bezig ben en dat het ook goed is voor mijn verwerking om elkaar te zien. Dat hij zeg maar ook gewoon een mens is en geen mythe.

Nu zal ik hem dus waarschijnlijk niet meer zien omdat ik niks hoor en het is goed dat ik nu van mijn kant niks laat horen denk ik. Zie ik ook gelijk hoe hij het ervaart. Ex zit niet helemaal in zak en as, hij gaat het ook gezellig voor zichzelf maken en dat stelt mij ook gerust. Alleen niet naar mij toe, jij denkt als er teveel emoties bij komen kijken kun je beter afstand nemen, ik vind juist je gaat er samen voor. Ieder zijn mening en zo komen we er niet uit.
Nu we ieder een andere mening erover hebben maakt mij dit kapot en ik ga niet aan hem trekken. Overtuigen doe ik niet meer, dat deed 2 jaar geleden al, ook een les voor mij geweest. Dan is mijn waardigheid toch weg?

Ik heb je laten zien dat ik je wil helpen, je vond dat lief en je zou er zeker over nadenken en jij zei mij, doe jij dat ook.

Laten zien dat ik voor je klaarsta. Waar ben jij dan? Ik heb ook gevoel toch! Stuur eens een berichtje, vind ik toch ook leuk?

Om je sores op te lossen (zoals jij dat noemt), wil je mij niet belasten. Misschien heb je over 10 jaar pas een bedrijf en huis, ik sta de hele tijd stil? Je muur wordt hoger en ik kom er niet doorheen. Geen woorden maar daden zegt men? Is wel waar of niet altijd?

Ik ga zo mijn 1 van mijn angsten tegemoet en daarna ga ik iets leuks doen om het te compenseren. Ik ga naar ''ons" terras met die geweldige muziek waar we beiden zo van houden, ik ga er zitten, ik ga mijn angst tegemoet! Laat het gevoel over me heen komen zodat ik dat er overheen kopieer in mijn gedachten.
Angsten tegemoet gaan deze week, ja ik lijk wel een angstig vogeltje geworden. Het Rembrandtplein is voor mij nog te confronterend, we waren er vaak. De Westerstraat heb ik niet meer zo een moeite mee.

Een man zou voor je moeten gaan en je niet weer in de steek laten, een man zou je geliefd moeten laten voelen en niet op deze manier. Actions Speak Louder Than Words.

Ik heb het even van me afgeschreven en het komt misschien een beetje chaotisch over, ik voel me ook zo en ik besef dat ik ook in herhaling val.

Ik ga de drukte in zo en vanavond ga ik met mijn lieve Mama ergens eten en ze zei kom er op uit, die schat! Ik ga het doen.

Voor jou ex: No comprendo mi amor, te quiero mucho...

Update

Ik heb vanavond toen ik op het Leidseplein zat een appje gehad van ex.