Mijn gevoelsleven lijkt wel een achtbaan en ik word er kotsmisselijk van. Zeker het idee dat die dips nog wel even blijven en zeker na vrijdag. Ik ben het echt even helemaal zat. Iedereen heeft het hier over kinderen enzo, hun belevingswereld is op dit moment echt heel anders dan de mijne en dat vind ik moeilijk. Ik ben ook erg chagrijnig en wil dat iedereen me met rust laat. Ook ben ik af en toe weer boos, dat die dommerd me laat gaan terwijl hij bang is nooit meer zo'n leuke vrouw te vinden. Ik ben toe aan rust en aan geen contact, maar iets in me schreeuwt ook om vastgehouden te worden door hem. Erik ik hou van je, doe niet zo dom en kom terug! Zo dat is eruit. Maar ja, hij wil vrijgezel zijn en geen verantwoording hoeven afleggen, dan moet hij de leegte en het gemis maar op de koop toe nemen. dat gaat hem echt nog tegenvallen hoor als de nieuwigheid eraf is. Ik eis dat hij dan op zijn knieën terug komt. Het is hier trouwens wel stil zeg en ik heb net zo'n behoefte aan verhalen van anderen. Zijn jullie het beu om erover te schrijven (snap ik wel) of zijn jullie er allemaal al klaar mee (ik hoop het voor jullie). Tot snel, dan voel ik me waarschijnlijk weeeeeeeer anders. Sorry voor mijn geklaag maar ben het echt even zat.