Het was niet de bedoeling om je aan het twijfelen te brengen. Mijn reactie is voornamelijk gebaseerd op het feit dat ik er de voorkeur aangeef om niet in onvrede met een ex te hoeven leven als een relatie beëindigd is . En als er kinderen bij betrokken zijn dan is het prettiger dat ouders nog op goede voet staan met elkaar dan dat zij elkaar de straat uitvechten, zoals vaak gebeurd.

Ondanks dat wij als ouders het prima met elkaar kunnen vinden houden wij wel onze levens gescheiden. De behoefte om samen gezellig met nieuwe partners bij elkaar op de bank te zitten hebben wij nooit gehad. En ook bij elkaars familie gaan wij niet meer op bezoek. Daar lag voor ons altijd duidelijk een grens. Contact is gericht op ons kind.

Wat ik mij afvraag is wat de reden is dat je kinderen van je vriend full-time bij zijn moeder wonen en er geen vorm van co-ouderschap is. Op zich is het prachtig dat je vriend en zijn ex op deze manier met elkaar om kunnen gaan, als er geen mogelijkheid tot co-ouderschap was. Echter is wel een situatie ontstaan waar de posities niet helemaal meer duidelijk lijken te zijn. Iedereen (je vriend, zijn ex,haar vriend, de kinderen en zijn familie) lijkt er inmiddels aan gewend geraakt te zijn dat levens op deze manier nog zo in elkaar verweven zijn. Iedereen heeft daar vrede mee gehad, en ineens ben jij de party-pooper die begint te zeuren en moeilijk te doen.

Ik begrijp dat er met name voor jouw,en voor je vriend, een lastige situatie is onstaan. Een spagaat. Je vriend is pas afstand gaan nemen van de situatie toen jij het er moeilijk mee kreeg. En is toen waarschijnlijk in de ogen van anderen ineens ander "gedrag" gaan vertonen. Zonder dit misschien helemaal duidelijk naar de andere betrokken partijen te hebben gecommuniceerd en aangegeven te hebben dat het zijn eigen behoefte is geweest om het anders te willen gaan doen. Een duidelijke positie te hebben ingenomen dat nu jij in zin leven bent hij zelf het op een andere manier wil.

In mijn beleving ligt de sleutel bij je vriend. Belangrijk is dat hij daarover "open" over in gesprek gaat met de brokken partijen. Duidelijk gaat staan voor jullie relatie en wensen, maar wel de anderen ook de tijd geeft te wennen aan de veranderingen. En aan zijn ex duidelijk maakt dat hij verwacht dat zij respectvol met zijn nieuwe partner omgaat. Zoals hij, zoals ik het lees, ook met haar nieuwe vriend omgaat. En het belangrijkste is om er voor te zorgen dat de kinderen niet ingezet gaan worden in deze "strijd' en met een loyaliteits-probleem worden opgezadeld. Noch naar moeder, vader, familie en nieuwe partners.

Voor jou zou het goed zijn om het niet al te persoonlijk te nemen. Het daar te laten waar het hoort en te kijken wat er precies bij jezelf wrikt hierin. Wat is van jouw en wat is er van die ander. Sommige mensen houden er anderen normen op na. En daar is helemaal niet goed of slechts aan. Ook niet aan die van jouw.

Belangrijkste hierin vind ik: denk aan de kinderen die hier tussen kunnen komen te zitten.

*Torn krijgt beeld in zijn hoofd van zichzelf een biertje drinkend met de nieuwe vriend van zijn ex en denkt: prima vent, maar nee laat maar