Zo snel kan iets dus in een chaos veranderen,zelf heb je het uiteindelijk niet in de hand,gevoelens kunnen rare loopings nemen.....

Ik hoop voor je dat je snel duidelijkhied krijgt...

Liefs Flower

Verliefd worden kan iedereen overkomen, ook als je al lang gesettled bent met een ander. En verliefd zijn is een enorm prettig én verslavend gevoel. Wat nooit de rest van je leven aanhoudt, omdat je dat simpelweg niet kan volhouden, fysiek gezien. Wat je mist bij je huidige vriendin is in jou wakker geschopt (of gereden zoals je t zelf omschrijft) en blijkbaar heb je daar enorme behoefte aan. En dat is heel menselijk.

Ik denk dat je heel goed weet dat als t contact met die vriendin weer zo zou zijn als dat t was, dat t een accident waiting to happen gaat worden. Die spanning gaat n keer een uitweg vinden. Dus je zou je af kunnen vragen of dat iets iets dat je moedwillig wil opzoeken, gezien jullie beider relaties. En vanuit de veiligheid van een relatie eens kijken wat er verder nog rondloopt is misschien ook niet wat je jouw vriendin wil aandoen?

Los van die vriendin, lijkt het er op dat je op een punt bent gekomen dat je niet goed weet of jouw huidige relatie je nog genoeg geeft. Misschien is het een plan om dat eerst ns onder de loep te nemen? Misschien voelt jouw partner wel hetzelfde als jij?
Ik bedoel geen oordeel te hebben of zo, maar heb wel genoeg gelijksoortige situaties voorbij zien komen, waarbij uiteindelijk altijd iemand enorm gekwetst en in stukken achterblijft.
Wees vooral eerlijk naar iedereen, inclusief jezelf.
En sterkte met de rollercoaster aan gevoelens. Dit is niet makkelijk.

eens met de reactie van Hugo Boss. Verliefd worden kan je altijd overkomen, en ik denk ook dat er in ieder mens een monogame en minder monogame kant zit, maar het is wat jij ermee doet. Het overkomt jou helemaal niet, je laat het gebeuren. Je hebt altijd zelf de keuze om ergens mee door te gaan. Gedumpt? Ja het voelt rot maar wat doe jij nu met je eigen vriendin? Als je hiermee doorgaat en de spanning komt tot uiting, dan dump je haar nog 1000 malen erger want dan ga je vreemd. Lees misschien eens de verhalen van de mensen hier door die bedrogen zijn. Misschien houdt dat je tegen hetzelfde je vriendin aan te doen. Wees dan een vent, bekijk je eigen huidige relatie kritisch, eerlijk. Kijk of je daar mee verder wilt. Zo niet, maak het uit en doe alles wat je wilt doen verder. Maar zolang jij een relatie hebt kan je het gewoon niet maken om hiermee verder te gaan. Ik ken de betreffende dame niet, maar vind dat zij hier juist degene is die zuiver handelt door te zeggen ik wil hier niet mee doorgaan.

Liefste Waterman,

Ik ziet in een gelijkaardige situatie. Met dit verschil dat ik wel over de lijn ben gegaan: ik heb een relatie gehad met de Ander. Ik dacht niet dat ik mijn man niet zou verlaten Wel dat ik hem pas zou verlaten als ik zeker wist dat wat ik had aan de overkant beter zou zijn. Ik wou mijn 2 kinderen niet nodeloos door een scheiding laten gaan. Dat dacht ik.

Ondertussen zijn we 15 maanden verder. De Ander (die ook getrouwd is, maar bij hoog en bij laag beweert dat ik de vrouw van zijn leven ben) heeft in de laatste maanden heel veel meegemaakt: zijn moeder en zus zijn gestorven, heeft onder zware druk gelegen op het werk en is uiteindelijk ontslaan geweest. In het begin had hij stappen ondernomen om weg te gaan. Maar door alle emotionele ellende is alles stilgevallen. Hij ligt in de knoop met zichzelf, zegt mij dat alles beter zal gaan een keer hij zijn nieuwe job begint (1/9) maar ik weet niet of ik hem kan geloven.

En nu sta ik daar met al mijn twijfels. Ik besef dat ik door een dubbel leven te leiden mijn Vriend geen kans heb gegegeven. En tegelijk denk ik ook dat het nooit zo ver zou gekomen zijn als ik dacht dat mijn relatie te redden was. Misschien is dit ook een geval van cognitieve dissonantie.

Ben ondertussen naar de psycholoog gegaan. En heb tijdens te vakantie heel veel nagedacht. En als ik heel eerlijk ben met mezelf dan weet ik dat ik wegmoet bij mijn huidige Vriend. De Ander is noch een oorzaak, noch een antwoord. Hij is een katalysator geweest. Ik weet nu dat de kans reëel is dat ik niet met hem verderga, alleen al omdat zo weinig mannen uiteidelijk voor hun minnares kiezen. Maar dat is OK.

Lang heb ik gedacht dat ik ging moeten kiezen tussen 2 mannen. Wat ik nu besef is dat ik moet kiezen voor mij. En alleen voor mij. De enige echte vragen zijn: wie ben ik en wat wil ik. Eens dat volledig duidelijk zal zijn voor mij zal ik plaats maken in mijn leven. En dan zal die plaats ook ingenomen kunnen worden door de man die mij gelukkig gaat maken. Wie hij ook moge zijn. Ook voor mijn kids is dat de beste manier van handelen: ik moet hen het voorbeeld geven van een moeder die heeft gezocht en heeft durven handelen op basis van wat ze gevonden heeft.

Zie ik monogamie als een absolute must? Nee. Ik denk dat veel mensen niet monogaam zijn. Dat er duizenden definities kunnen gegeven worden aan het woord. Wat belangrijk is voor mij is dat ieder voor zich, in alle eerlijkheid uitmaakt waar hij voor staat en dan ook duidelijk dat standpunt innemen. Allee zo kunnen we een samenleving opbouwen waar iedereeen in staat is gelukkig te zijn.

Ik hoop dat je hier iets aan hebt.

Liefs,

-s

Je verhaal is erg herkenbaar.
Vooral de tankwagen heb ik ook ervaren.
Nee heb nergens spijt van, want er veranderen nu eindelijk dingen.
Scheiding? weet ik niet, ik hoop het niet.
Weet dat single zijn ook niet alles is... en heb toch twee kleine kinderen. Hoe ga ik dat allemaal doen?
Maar, moet ik om die redenen bij mijn man blijven. Of wil ik hem dit verdriet niet aan doen? Hij heeft aangegeven dat hij een leven zonder mij geen leven vind! En ik wil hem zijn kinderen niet afnemen. Heb zijn onvruchtbaarheid al afgenomen, omdat we beiden geen kinderwens meer hadden. Voel me daar schuldig over.

Dus heb heel veel vragen en nog geen antwoorden en kan ze daarom ook niet aan jou geven.... nog niet.

Zou je er niet alles in kunnen steken met je vrouw? Hier komen alleen maar problemen van lijkt mij. Ga het spannend met haar maken. Spreek af in een bruin eetcafeetje en doe net alsof je elkaar niet kent, een soort grappig toneelspel. Dit kwam bij mij zomaar even naar boven hoor toen ik je blog las.

Haal de spanning naar boven, kleed jullie mooi aan en geef haar iets te drinken aan de bar, jij aan de ene kant en zij aan de andere kant. Net alsof je elkaar voor het eerst ontmoet. Na dat drankje loop je naar haar toe en ga je met haar praten en bekijk haar met ogen alsof je haar voor het eerst ziet en dan... is het aan jou de rest.

Gooi je fantasie in de strijd...doorbreek patronen en ga niet door op de oude weg.

Gewoon 1 voorbeeld je kunt het ook anders doen ik heb er nog wel een paar haha. Snap je wat ik bedoel? Ja dit is een antwoord die je totaal niet verwacht maar het nieuwe is spannend dus maak het nieuwe spannende met je vrouw. Veel liefs van Hetlevenismooi.