Is helemaal niet moeilijk....

Twijfel is dodelijk voor alle processen, een rem op vooruitgang en nieuwe ontdekkingen....
En nooit aan jezelf twijfelen, never ever.... Doe ik ook niet, vertrouwen is de basis voor alles en vooral durven... Lef hebben om kritisch naar jezelf te kijken en te luisteren naar anderen met een open vizier

En Seneca was niet echt een twijfelaar....... Integendeel

@waterman

Ik denk in je boodschap ‘Twijfel Aan Alles’, (terloops?) de ‘Cartesiaanse Twijfel’ van Descartes te bespeuren: het zoeken naar zekerheid door systematisch aan alles te twijfelen waaraan men mogelijk kan twijfelen in de veronderstelling dat - als je alles weglaat waaraan getwijfeld kan worden - je uiteindelijk alleen datgene overhoud dat ‘noodzakelijk waar’ is. Het doel van ‘twijfelen aan alles’ is dus het ‘schijn-weten’ volledig uit te bannen in de wetenschap dat je op die manier een volledige, zekere en deductieve ‘waarheid’ zal verkrijgen.

De filosofie ‘Twijfel aan alles’, lijkt logisch wanneer je deze plaatst in het tijdsbeeld van de toenmalige wetenschappelijke inzichten (Lichaam, Geest & Brein), Fysica-leer en de Heilige Schriften waarop Decartes zijn denkbeelden toepaste – en in dat opzicht heeft ook de filosofie van Descartes meegedragen aan de filosofieën van de grote denkers die na hem zijn gekomen en is zijn werk ook belangrijk geweest.

Echter, de ‘methode van twijfel’ lijkt absoluut niet zinvol, relevant en blijkt zelfs misleidend. Charles Peirce zei hierover: “We cannot begin with complete doubt.” Met andere woorden: het is onmogelijk om zonder ook maar één vooroordeel over iets na te denken, daar je het product bent van een combinatie van karakter, opvoeding, cultuur, omgeving, maatschappij & tijdsgeest. Men kan dus niet twijfelen ‘aan alles’, omdat men niet altijd weet waar men al van uitgaat.

Ook Wittgenstein, een andere kritische filosoof, dacht in deze richting, namelijk: als men van een ‘cartesiaanse twijfel’ uitgaat - waarbij je dus van niets zeker kan zijn buiten je eigen bestaan - dan is het onmogelijk om de waarheid en juistheid van ‘gewaarwordingen’ rondom je vast te leggen.

Terug naar je ‘boodschap’.

Vind ik zelf wel apart voor iemand die hier herhaaldelijk en consequent op blogs met overtuigingskracht het motto "twijfelen doe je maar in je eigen tijd' verspreidt. 'Bietje' dubbel. Ik zie er zelf de noodzaak of relevantie niet van in om alles met twijfel en argwaan te benaderen. Twijfel ontstaat doordat we moeite hebben met onzekerheid en we op zoek zijn naar de garantie die ons ‘bewijst’ dat 'iets' 'waar' of 'goed' is/zal zijn. Die garantie is een illusie, dus je wacht feitelijk op niets, dead on the spot.

Het zou mij tot een zeer wantrouwend, geestelijk verlamd en paranoïde individu maken, die (met zoveel twijfel ‘aan alles’) nauwelijks nog ontvankelijk kan zijn voor dat wat in het leven gewoon ‘is’ – en waarvan ik mag uitgaan dat het 'waarschijnlijk waar ’ is, althans: totdat het tegendeel is bewezen. Ik vraag me ook af of het zinvol is om als boodschap uit te dragen ‘dat je aan alles moet twijfelen’, terwijl je ook zichtbaar je afkeur uitspreekt wanneer je stelt dat 'iemand maar in zijn of haar eigen tijd moet gaan twijfelen'.

Dat 'we' niet alles voor vanzelfsprekend behoren aan te nemen en ons vragen mogen stellen: ja, absoluut. Maar op voorhand al ‘aan alles’ twijfelen? Misschien behoren we het allereerst af te grenzen tot het gegeven dat ‘jij’ gewoon twijfelt aan alles – en dat het voor jou werkt; in jouw leven, waterman. Dan vertrekken we vanaf een persoonlijker standpunt waarbij je op die wijze automatisch ook de ruimte voor een ander overlaat waar het ‘zelfstandig nadenken’ betreft.

Overigens, deze, aan MrPither?

Gaat weer zo’n steentje naar een wandelaar op het andere pad, waar Voltaire’s quote zo scherp op inzoomt. Net als jij waterman, geeft Pither hier alleen zijn visie of zijn interpretatie op de interessante naslagwerkjes van Beer, alhoewel jij toch behoorlijk stellig uitpakt met dát 'we' allemaal zouden moeten twijfelen - en waaraan precies. Waarom zo snerend ‘gelukkig heb jij de waarheid wel in pacht’ en hem vervolgens met spot de rol van ongeloofwaardige ‘messenger’ toewijzen? Ik zie hem nergens schrijven, noch suggereren dat hij zichzelf als ‘de messenger’ ziet, of beweerd ‘de waarheid in zijn achterzak te hebben’. Je spreekt daarmee ook volledig je mooie, humble woorden tegen waar jij het inzet op (de vrijheid van) ‘zelfstandig nadenken’.

Maar, uiteraard, zal je wel alles dat ik schrijf, inclusief alle Grote Denkers die ik hierin vermeld heb, in twijfel trekken en mij nu betichten van ‘de messenger’ willen zijn en impliceren dat ik het ‘allemaal weet’

Waardevol en inspirerend blog van Beer. Ik wil afsluiten met een quote die hierop prima aansluit…

“Great spirits have always encountered violent opposition from mediocre minds.”
- Albert Einstein

Zwaai terug!