Uuuh,

*Torn heeft geen flauw benul wat tokkelroom is*

Omdat ik de afgelopen weken nagenoeg niet op de site actief ben geweest, blijft het veelzeggend dat er constant, om jou heen of waar jij reageert, nog steeds vuurtjes lopen te smeulen, Bjm. Nog veelzeggender is het dat jij ervan overtuigd bent dat het om ordinaire pesterijen gaat—en daardoor wegkijkt van de rol en het aandeel dat jij er steeds in hebt.

Een samenvatting uit het “Handboek Van Bjmismes” (Honderd viertiende druk):

Blijft apart dat je zoveel geluid weet te maken wanneer het jouw eigen grenzen betreft, maar er op andere blogs zo makkelijk overheen weet te walsen. Dat een “ik kan er niets mee”, door jou niet gezien wordt als ‘grens’, maar altijd als een aanleiding om jezelf wederom uitvoerig uit te gaan lopen leggen. Voor mij niet te volgen, deze dubbele maten die je hanteert.

Ik begin te geloven dat voor jou “respect” impliceert, dat er alleen gekeken behoort te worden naar de overeenkomsten. Dat er geen tegengeluid mag komen. Dat personen, die het niet eens zijn met jouw visie, een andere kant op behoren te kijken. Dat het moet gaan om jou prijzen en toejuichen voor datgene wat jij hier in boekwerken neer typt—en alles dat niet voelt als ‘waardering’, automatisch door jou wordt afgedaan als ‘pesterij’. Elk tegengeluid, weerwoord of verschil in visie dat naar jou toe wordt uitgesproken, wordt door jou altijd neergemaaid met ‘geen respect’ en ‘verwijten’. Zelfs de keren dat jij wél respectvol wordt benaderd, jammer je nog steeds dezelfde klaagzang uit. Het begint ergerlijk voorspelbaar te worden.

Je weet jezelf altijd zo nobel en nederig neer te zetten. Jezelf een positie aan te meten waar je wil doen laten geloven dat jij hier degene (de enige?) bent die steeds in gesprek probeert te blijven, open communiceert, met begrip & empathie, weet te luisteren naar de behoeftes & beweegredenen van anderen, leergierig is, niets invult voor anderen en de grenzen van iedereen respecteert.

Wellicht is dit wel hét obstakel hier: jij mag dan wel denken dat je dit zelf wél constant in praktijk brengt en ‘uitdraagt’--maar verscheidene mensen ervaren dit echter niet zo. Met grote regelmaat zelfs niet zo.

Hier doe je niets mee. Wat je wel constant doet, is er de blogs & bloggers bijhalen die jou wel prezen, wel waarderen. Daarmee eigenlijk de kritische opmerkingen en kanttekeningen die je ook krijgt, bagatelliseren. Als je 4 mensen op een voor hen onplezierige voelende wijze tegemoet treedt die zich hierover bij je komen beklagen en verhaal komen halen, ga je het toch ook niet hebben over al die ‘andere miljoenen mensen die rondlopen en waar je dat niet bij hebt gedaan’?!

Het gaat er niet om waar je ‘goed doet’—de problemen doen zich voor waar je ‘verkeerd gaat’. En die vragen om aandacht. Daar kun je inzichten werven.

Voor velen zou dit een aanleiding zijn om, met alle opmerkingen die jou inmiddels zijn meegegeven, de eigen ‘gangen’ nog eens na te gaan. Om het niet af te doen als ‘pesterij’, maar oprecht jezelf eens onder de loep te nemen. Jezelf eens te spiegelen en eens goed te kijken naar wat zich daarin reflecteert, wat anderen kennelijk wel blijken te zien. Zover ga jij echter niet.

Klinkt allemaal erg nobel, hoor, bjm. Maar je vergeet iets: alles dat ‘goed’ is/werkt of in ieder geval zo ervaren wordt, vraagt meestal niet direct om een verbetering of verandering. Het lijkt erop dat jij moeite hebt dit te aanvaarden, maar het is een heel universeel verschijnsel. Werkt zelfs zo in de evolutie. Tuurlijk kunnen we onze blik alleen maar blijven richten op ‘de overeenkomsten’, waar jij altijd maar gefixeerd op hamert. Tuurlijk is het plezierig als er alleen maar wordt geprezen en we kunnen vieren hoe ‘eens we het met elkaar zijn!’—en wegkijken van de elementen waar we het oneens zijn.

Maar zo werkt het niet. Dingen die als ‘niet prettig’ worden ervaren—vragen onherroepelijk om aandacht. Vragen om evaluatie. En verbetering.

Je alleen maar richten op datgene dat ‘goed’ is, vind ik getuigen van welwillend (je eigen) ontwikkeling & groei stagneren—en ook automatisch die van een ander. Ik ben helemaal niet geïnteresseerd in de kwesties waar meningen overeenkomen, want daar ontstaan de conflicten ook niet. Mijn inziens kom je op die manier ook geen steek verder in (eigen) ontwikkeling en draagt het ook niet bij aan nieuw te verwerven inzichten & kennis. Interessanter vind ik het, waar de visies verschillen, want daar valt een horizon te verbreden. Bij jou bestaat hier echter een enorme weerstand—maar dat ervaar je zelf niet zo.

Als je er niet tegen kunt dat er verschillen bestaan en je je alleen maar wenst te richten op de overeenkomsten, dan moet je jezelf niet meer op een forum vertonen. Die controle heb je namelijk niet.

Jouw fixatie ligt op mensen die jou ‘zonder empathie & begrip benaderen’—vanuit een ‘behoefte’. Dit klinkt alsof de mensen die het niet eens zijn met jouw visie en overdracht, een drift en drang hebben om alle begrip en empathie weg te laten waar het communicatie met jou betreft. Alsof dit HET streven is. Alsof mensen het ‘heel hard nodig hebben’(=behoefte) om zonder empathie & begrip met jou te communiceren.

Als dit de ‘boodschap’ is die jij oppikt, maak je hier in mijn ogen een zorgwekkende denkfout. Want deze fixatie zorgt er voor, dat je geen oog, noch oor lijkt te hebben voor de (en steeds dezelfde ook nog) boodschap die vanuit vele windrichtingen tot je blijft komen. Ook uit de richtingen waar het wél met empathie wordt aangeboden.

Mensen reageren op een gedragspatroon dat jij vertoont, bjm. Het is geen ‘pesterij’, het is een reactie op een patroon dat zich, ondanks vragen erover, onverbeterd blijft herhalen. En ongestoord blijft herhalen. En, wederom, onveranderd blijft herhalen. In een poging om over te brengen hoe vervelend het uiteindelijk wordt, die bjmiaanse herhalingen, zou ik eigenlijk 3 alinea’s vol moeten schrijven met het woord ‘herhalen’. En als daar dan een reactie op komt, 4 regels nieuwe tekst—en dan weer 5 alinea’s vol getypt met het woord ‘herhalen’. En dit een week volhouden, met dagelijkse activiteit. Gewoon, ter beleving van de krankzinnigheid die het steeds oproept.

In de periode dat jij hier nu actief bent, heb ik echt talloze verscheidene manieren en benaderingen, waar het uitwisseling met jou betreft, voorbij zien komen. Binas & Waterman bewonder ik enorm omdat zij jou op een geduldige & respectvolle manier hebben benaderd. Teigetje heeft veel energie gestoken in het goed gearticuleerd concretiseren van de issues in de uitwisseling en jouw overdracht. Ook Torn heeft zijn intelligente bijdrage geleverd. Er zijn meer leden geweest, maar de lengte van de lijst is niet echt relevant.

Mijn benadering, geef ik toe, wordt vaak gestuurd door grote ergernis. Ik irriteer mij inderdaad kapot aan die vermoeiende herhalingen van je theorieën en de vage, fictieve verhaaltjes waar ik mij doorheen moet worstelen. In de hoop dat er ergens een duidelijke boodschap verscholen ligt—en ik ‘trap’ er iedere keer weer in. Die is niet te vinden, omdat je niet concretiseert of specificeert, maar herhaalt. Ook ik heb (althans) geprobeerd, in latere reacties, om mijn benadering aan te passen en bij te sturen. Hoewel je dit beaamde, heb je het ook daar, op de vragen die ik je stelde, laten afweten.

Dus, om jouw weigering tot antwoorden nog steeds te blijven gooien op ‘geen empathie of begrip’, lijkt veel weg te hebben van manipulatie, vanuit een strategisch opgezet verdedigingsmechanisme. Er zijn namelijk genoeg mensen geweest, die jou wél op respectvolle wijze hebben benaderd, bjm—dus dit excuus kan je niet constant blijven verkopen. Aangezien je dit óók doet bij reacties die heel respectvol zijn geschreven (op de wijze die jij zo verlangt), begint het toch te wijzen op een tekortkoming bij vooral jezelf. Maar zover zul je uiteraard niet gaan, want ‘pesterij’ en het op het gedrag van anderen gooien, ontslaat jou nu eenmaal van alle eigen verantwoordelijkheid.

Wellicht is het gewoon zo, dat je het gewoonweg niet kan aanvaarden dat mensen het niet met je eens zijn, je vragen stellen, je visie in twijfel trekken, daarover met je in discussie gaan. Misschien ben je dit niet gewend. Misschien hangen in jouw directe omgeving de individuen kwijlend aan je lippen. Wellicht is jouw behoefte naar ‘waardering’ zo groot, dat als het niet komt, je gefrustreerd raakt. En tot het oneindige probeert te overtuigen.

Wat het ook is, bjm: op een forum heb je te maken met autonome, zelfdenkende, intelligente & nieuwsgierige personen. Die maak je niet zomaar effe ‘iets wijs’. Het probleem dat zich iedere keer dus weer voordoet, is dat jij bijna altijd meteen al in de verdediging schiet. Dit zie je zelf vreemd genoeg nog steeds niet. Dat een zekere 'thei' hier is weggegaan door ‘ons’, haal je erbij als een bewijsvoering. Tja. Zo kan ik ook een zekere Mia opnoemen die zich door jou zo enorm verstikt en verwart voelde, dat zij hier niet meer schrijft. Moeten we echt op die manier tegen elkaar op gaan bieden?

Dit leest alsof jij jezelf ziet als de almachtige ziener van de groep? Dan heb ik deze voor je: Zicht is wat zich aan je ogen openbaart, INzicht manifesteert zich echter daarachter.

Wellicht wordt er veel ingevuld, omdat jij zelf niet duidelijk en bondig concretiseert. Er wordt steeds om gevraagd, maar het gebeurt gewoon niet. Wat maakt toch dat je dat niet kan? Je antwoorden zijn meestal een herkauwde herhaling van wat je eerder ook al zei of een verwijzing naar grote stukken lappen tekst die jij eerder schreef. Waar dan maar ergens de betekenis uit gehaald moet worden, zoals jij ‘m bedoeld.

Een onmogelijke opdracht, bjm. Soms denk ik weleens dat je stiekem in je eigen betogen ook zelf de weg kwijt bent en niet eens meer weet welke alinea’s je al 20 keer hebt gekopieerd en welke pas 10 keer. Wat maakt dat jij jezelf tot in den treure blijft herhalen?

En wellicht is het daarom dat je in gebreke blijft waar men vraagt om duidelijkheid. Daarnaast blijf ik het alarmerend vinden dat, ondanks dat meerdere zeer intelligente mensen jou op regelmatige basis wijzen op jouw opmerkelijke overdracht en theorieën, het bij jou gewoonweg ‘niet binnenkomt’.

Ik ervaar jouw schrijfsels niet als kwetsbaar. Integendeel zelfs. Omdat je veelal reageert vanuit theorieën, linken, definities, herhalingen, algemeenheden, zelfverzonnen fictie-verhaaltjes, percentages & ongefundeerde weetjes, voelt het voor mij vooral alsof ik te maken heb met een Google Zoekmachine…(Gone Crazy, welteverstaan).

Zoveel antwoorden en uitleg van anderen heb je al gekregen en het is nog steeds niet binnen gekomen? Wat staat het inzicht in de weg?!-- denk ik dan. Ik ervaar jou als iemand die enorm gefixeerd is op het aanbieden, verkondigen en verdedigen van vooral en alleen jouw EIGEN ‘boodschap’(pen). Hierin (of hierdoor) lijkt er ook nauwelijks ruimte te zijn voor de boodschap van een ander. Ben je ook helemaal niet gericht op een andere invalshoek—en wellicht daarom ook niet in staat om in te schatten wanneer het tijd is om te stoppen met die overtuigings- en bewijsdrang.

Wat ik ervaar is theorie, zoektermen, definities—en de herhalingen ervan. De persoon bjm, ligt daar ergens achter verscholen. Meestal jammerend. Meestal met verontwaardigde geluidjes, omdat hij, de President Van De Geweldloze Communicatie, niet gehoord wordt. Maar daar blijft het dan ook bij. Geen verbetering.

Hmm. Toch zorgwekkend, dat je zelf je eigen halsstarrigheid niet in de gaten hebt. Ik ervaar jou als ‘halsstarrig’ wanneer er, ondanks hele directe communicatie van anderen op de site (incl. een blogger zelf, waar je op reageert), op jouw overdracht geen enkele verandering merkbaar is. Je krijgt toch met regelmaat terug, dat iemand ‘niets kan’ met jouw theorie of de hobbyisten websites waar je naartoe verwijst. In plaats van dat je het dan daarbij laat, ga je jezelf in een nieuwe reactie verdedigen, herhalen en uitleggen—met wederom weer het gelink naar sites. Dát, bjm, komt op mij enorm halsstarrig over. Je laat niet los.

Halsstarrigheid ervaar ik ook bij jou wanneer jij jezelf opwerpt als de Missionaris van ‘Open Communicatie’, ‘Behoeften Uitspreken & Vervullen’, maar deze twee paradepaardjes ZELF regelmatig wegschopt wanneer je het zélf in prakijk kan/behoort te brengen. Open Communicatie vind ik niet, de oeverloze herhalingen in je reacties, noch de verwijzingen naar eerdere reacties van jezelf (ook weer oeverloze vage stukken). Concrete antwoorden geef je nooit; het zijn altijd ellenlange stukken waar dan ‘ergens’ een antwoord in verscholen moet zitten—en daar moet iemand dan maar naar ‘op zoek gaan’.

Halsstarrigheid komt ook in me op, iedere keer dat ik je zie schrijven “respecteer het gevoel van iemand anders en probeer er achter te komen wat de beweegredenen zijn van iemand”—maar dit zelf in de praktijk niet weet te hanteren. Elke andere visie die jouw visie mogelijk weerlegt of tegenspreekt, daar ga je tegenin. Op de inmiddels alom bekende Bjmiaanse wijze: met grote overtuigingsdrang en (website-)verwijzingen.

Op de vraag “Hoe komt het toch dat je jezelf constant, tot het oneindige moet uitleggen?”, kom jij met een antwoord dat zich geheel en alleen richt op een theorie, een boek, ISBN-nummer, de ontleding van de situatie van de desbetreffende blogger of een fictief voorbeeld. Terwijl de specifieke vraag juist is, waar die drang bij BJM vandaan komt om zichzelf op hardnekkige wijze te moeten blijven uitleggen & anderen te willen overtuigen?

En het kennelijk moeilijk kan aanvaarden, wanneer zijn uitleg of theorieën niet begrepen of gewaardeerd worden. Maar zover in jezelf ga je nooit.

Voor mij blijft het merkwaardig dat jij je na het krijgen van talloze eenzelfde soort opmerkingen en kanttekeningen van verschillende personen verspreid over enkele maanden, nog steeds niet geprikkeld (genoeg) voelt om zelfreflectie op dat gebied aan te gaan. Jij kiest vooralsnog steeds dezelfde weg, namelijk: door de mensen die jouw theorieën in twijfel trekken en het niet met jou eens zijn, te bestoken met vage wedervragen & algemeenheden en te overweldigen met herhalingen waar feitelijk niets nieuws in staat.

En dan die mensen maar als ‘pesters’ neer gaat zetten.

En dan vraag jij je nog steeds af waarom er mensen zijn die, bij het zien van jouw naam, het woord ‘halsstarrigheid’ in neonletters in een ‘blok beton voor je hoofd’ zien flikkeren?

….

Je correcte ingreep en terechtwijzing is binnen gekomen. Die neem ik tot mij.
*jawel Torn is leerbaar en aan te spreken op zijn handelen*

Wel wil ik een en ander duidelijk maken ter verheldering van mijn uit de "bocht" vliegen hier. En dat is niet als poging mijzelf te verdedigen om mijn reactie goed te praten.

Wat mij opvalt is dat dit soort "out of the blue" "aftermath" reacties meestal geplaatst worden als een discussie al geluwd is. Op het moment van discussie zelf zijn deze leden in geen velden of wegen te bekennen. Op een mening of visie over de inhoud van de discussie rept men geen woord, maar voelt men zich wel geroepen iets te roepen over de betrokken discussieerden. En meestal richting de personen die op een pittige manier een "tegengeluid" laten horen, zo niet altijd. Waarop er weer een reactie volgt.

Bij de volgende discussie wordt die degene eerder dus geklaagd heeft over de discussieerden als voorbeeld erbij gehaald door de persoon in wiens richting het tegengeluid wordt gegeven. En wordt zijn of haar naam ingezet als persoon die ook last heeft van de discussies over inhoud die de "tegengeluiders" aangaan.
"Zie je wel, nog een die last heeft van "jullie" gedrag".

Hier een voorbeeld ervan

Volg je hem nog ? Zie jij ook wat er steeds gebeurd ?
Het begint er zo langzamerhand op te lijken alsof er nog maar gezongen mag worden op dit forum zoals één vogeltje gebekt is. En daar wordt alles voor ingezet. Zelfs leden die in onwetendheid pogingen doen om alles weer bij het oude te krijgen, en daarbij met de vinger gaan lopen wijzen. Maar wel in maar één richting.