Hey Liefje,

Het is vandaag 9 maand en een dag later ..., morgen vier jij trouwens je 9 maand samenzijn met jouw nieuwe vlam.

Ik voel me ondertussen al beter, het lukt weer om plezier te maken met vrienden zonder dat ik aan jou denk wat alles met 'n dikke laag verdriet. Toen geloofde ik niet dat ik het nu zo "goed" zou hebben.
Ik ben ook blij dat we ivm onze eigen week om week regeling voor ons zoontje zo goed overeenkomen.
Over het algemeen lukt alles wel.

Tot vandaag ... jouw goed bedoelde smsje vanuit de bergen met als afsluiter zonnige groetjes vanuit de sneeuw ... . Dat doet pijn, veel pijn. Ik durf hier niet op reageren, ik weet niet hoe, heb gewoon zin om in een hoekje te kruipen en stilletjes al het verdriet nog eens laten terug te komen.
Je weet toch dat je niet expliciet moet vragen om goed voor ons zoontje te zorgen? Dat doe ik spontaan al , vanavond gaan we trouwens opnieuw naar het zwembad.

Ik mis je, ik mis de dingen die we samen deden, ik mis "ons" ... . Vandaag merk ik dat opnieuw duidelijk, hoewel ik de indruk had dat ik het allemaal toch een beetje kon achterlaten. Niet dus.

Ik zie je graag, nog even graag als 14 jaar geleden, even graag als 7 jaar geleden ... .
Zorg dat je tijdens de terugrit vanavond veilig thuis geraakt.

Groetjes x
Jouw aardse engelbewaarder.