Hoi Principessa,
Ja, natuurlijk heb je gelijk, in zowel wat je zegt over hem als over mij. Misschien is 'bewondering' ook wat overdreven, maar feit is dat ie in ieder geval in die twee opzichten (uiteindelijk) eerlijk is geweest en dat pleit voor hem.
En ja, ik ben ook vooral boos op mezelf want natuurlijk heb ik die verantwoordelijkheden, en want ben ik daarin ontzettend naief geweest.
Ik wil eigenlijk zo graag boos op hem zijn, en hem de "schuld" van "alles" geven, omdat ik ergens denk/voel (?) dat het verwerkingsproces dan sneller zou gaan. Maar als ik heel eerlijk / rationeel ben, is er maar weinig wat ik hem kwalijk kan nemen, en als er al wat is waarvan ik met recht zou kunnen zeggen: "Lul, dat je (me) dat hebt geflikt", dan houdt dat maar even stand, en daarna word ik weer overspoeld door liefde voor hem. Een zeer frustrerende interne strijd...