Online gebruikers
- Angelo
Het is zover... de verhuis... vaarwel zeggen aan mijn thuis, waar ik 5 jaar gelukkig ben geweest... 1 jaar alleen en 4 jaar met C. De laatste maanden was het verschrikkelijk om in dat leeg app te zitten. Sinds hij vertrokken is kon ik het er niet meer uithouden en heb een andere woonst gezocht... en nu het zover is, nu ik ook daadwerkelijk de deur zal dichttrekken in mijn oude appartement komen al die gevoelens van pijn en verdriet weer naar boven. Ik ga hier echt wel weg, denk ik dan... al die leuke momenten die we in dit appartementje beleefd hebben. Het is beter zo, een nieuw begin op een nieuwe plek... maar nu heb ik schrik, bang voor het onbekende... bang om al wat vertrouwt is achter te laten. Bang om datgene dat mij nog met hem bindt los te laten... ik ben nu alles in dozen aan het steken, en dan kom je jezelf toch weer tegen hoor... een kaartje van hem van vroeger, aan een gedroogde roos dat hij mij zo graag ziet, een knuffeltje van op de kermis, een rekeninguittreksel van nog op vakantie... en dan zou ik het kunnen uitschreeuwen: het is niet eerlijk! Waarom ik?? Waarom blijf ik weer alleen achter?? ...
I've seen that, been there.
I've seen that, been there. Ook 3 jaar samengewoond, helaas als de ander niet meer wilt moeten we doorgaan hoe wrang het ook is.
Veel sterkte.
visje
dit vind ik heel erg voor je.....
dat rot gevoel...de twijfel of je er wel goed aan doet...de nieuwe woonruimte...het voelt allemaal een beetje als vluchten...maar zo kan het ook niet langer...je heb een uitweg gezocht uit deze ellende...en nu twijfel je of je er goed aan doet...al die herinneringen...je wilt ze niet vergeten.......sommige dingen die je nu met de verhuizing tegenkomt wil je nog niet weg doen...tip voor zulke dingen ...stop ze in een schoenendoos...en schrijf zijn naam erop...mocht je ooit in de toekomst behoefte hebben aan oude herinneringen of aan hem dan pak je gewoon die doos...totdat je er helemaal klaar mee bent...en je beloofd jezelf...dat als de nieuwe liefde op de stoep staat...ook al wil je daar nu nog niks van weten...dan pak je die schoenendoos..en gooi je hem in de container...maar alleen als jij daar aan toe bent!!
heel veel sterkte voor nu gewenst...en maak wat leuks van je nieuwe huisje..echt een plaats van jou alleen...en waar je je heerlijk thuis voelt
X
Bedankt voor de steun... ik
Bedankt voor de steun... ik weet dat dit de enigste en juiste oplossing is, maar ook de pijnlijkste. Ik kan nu niet meer terug... vooruit is de oplossing, zonder hem en hopend op iets nieuws dat mij eindelijk is terug gelukkig kan maken... let's hope for the best.
Snap het ook...
Hoi,
ik snap je ook heel goed!!
Ik zit mezelf nu ook af te vragen wat wijsheid is, blijf ik hier wonen of ga ik weg?
Het nieuwe lacht me tegemoet, maar het oude vertrouwde kan ik nog niet loslaten.
Dat houdt mij ook tegen.
Ik hoop dat nu je de stap gezet hebt, je straks ook de rust weer terug kunt vinden en jezelf kunt herpakken.
Heel veel sterkte!!
Koester de mooie herinneringen, maar blijf je er niet aan vast houden!
Liefs
visje
Hoi visje
Ik hoop echt dat je je leven weer kunt oppakken.
Zelf heb ik de moed niet om te gaan verkassen.
Maar dat komt meer omdat ik hier geboren en getogen ben denk ik.
Je schrijft in elk geval dat je een stap gaat maken nu.
Doe je best en heb vertrouwen dat je jezelf beter gaat voelen op den duur.
Het aloude gezegde 'de tijd heelt alle wonden' zal ook voor jou gelden.
Althans ik hou me er ook maar aan vast.
Hoe klote het ook voelt allemaal.
Heel veel sterkte en succes.
Stapper
Visje78
zo herkenbaar
ja het is niet niks maar er altijd baas boven baas , ik heb dus maar een trein wagon aan laten rukken want ik kan alle dingen die we zamen hadden van 32 jaarsamen zijn niet kwijt , zelfs niet in de grootste truck die er rond rijd
ik heb mijn dierbare spullen ook in een doos zitten , trouw boeketje en de trouw ringen zilver en goud , en de foto,s van verschillende trouw datums , en alles van ons laatste reisje , 6 dagen later vertrok ze ??
mijn kinderen waren hier in nl. het was super en heel gezellig maar , steeds had ik nog het gevoel , ze komt zo uit de keuken lopen
sterkte dus xx