4 weken en 4 dagen is het uit. Inmiddels is er veel gebeurd, ik heb nog een aantal keren contact gehad met mijn ex met wie ik 10 jaar een relatie heb gehad.

Toen ik 4 juli jarig was liet meneer niks horen, nu was hij gisteren zelf jarig en heb ik me ook in gehouden door niks te sturen, ondertussen breekt het mijn hart.
Iedereen om mij heen zegt dat dit t beste is.

Hij heeft zo veel lelijke dingen gedaan, me dood gewenst, me tot 3 keer toe buiten gezet, gelogen,.

We zijn in sept ook al uit elkaar gegaan, toen kreeg ik mijn eigen huisje, in nov terug elkaar op gezocht en we zouden het proberen, alles ging goed, we zouden deze maand weer samen gaan wonen, helaas is het nooit zo ver gekomen

Misschien is het wel beter zo, er lag een hele eisen lijst van zijn kant als we zouden samen wonen,
- mijn moeder mocht nooit meer op bezoek komen in ( zijn huis) ondanks dat mijn moeder 400 kilometer van ons af woont.
- er zou nooit meer een paardje komen ondanks ik paardrijden nodig hebben voor mijn chronische gewricht ziekte.
- meneer zou nooit willen trouwen. En kinderen is nog maar de vraag....

Waarom hou ik van zo iemand? Waarom heb ik mij jaren laten kleineren, waarom doet het zo veel pijn. Ik zou alles maar dan ook alles op willen geven om weer samen te kunnen zijn...