Hoi Zep,

Ik las je verhaal en ik dacht ik moet even reageren...
Ik kan me je woede en frustratie heel goed voorstellen en dan valt het niet altijd mee om het juiste pad te bewandelen. Juist als je reageert uit woede of stress, krijg je het tien keer harder terug om je oren.
Wil jij voor je kinderen een veilige basis zijn, moet je je eigen leed 'afleggen'..Ik weet dat dit makkelijker gezegd is dan gedaan maar geloof me, je kinderen varen er wel bij. Juist nu is het voor hun een turbulente tijd vol onzekerheid en aanpassingen en veranderingen. Juist nu moeten ze zien dat er iets in hun leventje is wat meer dan stabiel is.( hun vaders liefde) Ik denk dat hoe meer je overal tegenin gaat
hoe minder je gedaan krijgt.
Je moet je focussen op je nieuwe relatie die je op moet bouwen met je kinderen...daar staat je ex buiten.
Laat je ex zien dat je meer in je mars hebt dan alleen ruzie maken of kissebissen, laat zien dat jij de 'grotere' bent in deze...daar zal ze met dr pet niet bijkunnen omdat ze een bepaald beeld heeft over jou en met elke 'misstap' die je maakt kan zei zeggen: zie je wel?
Het vergt grote inzet om je over je opgelopen 'wonden' heen te zetten en te verwerken, maar tijd heelt alle wonden dus ook de jouwe...het is alleen de vraag of jij je wilt blijven wentelen in je ellende en opgelopen verdriet.
Zij begint aan een nieuw leven dus waarom jij niet?
Waarom zou je die bagage met je mee toorsen? Het heeft zo moeten zijn dat er geen toekomst was voor jullie...dat opent deuren naar andere bestemmingen en mogelijkheden...misschien zie je die nog niet maar geloof me, die komen er echt aan. Als jij zorgt dat je 'stabiel' bent voor je kinderen wordt hun vraag naar jou alleen maar sterker, waar zij als moeder gehoor aan moet geven, want diep in haar hart wil zij ook het beste voor jullie kinderen.
Leg alle beschuldigingen, jalousie, onmacht, onrecht, woede, stress, kortom alle gevoelens die negatief werken van je af...Als ze ziet dat het je niet 'deert' is het slaan met een stok ook niet zo leuk meer.
Gun ze het niet dat ze je verbeten of jalours aan de deur zien staan...doe juist het tegenover gestelde! Wens ze alle goeds van de wereld....( en huil thuis uit!) Laat ze zich maar verbazen over'hoe je met de situatie' omgaat... Accepteer het feit dat je op een 'andere' manier een vader bent voor je kinderen,( je bent en blijft altijd hun pappa!) geef hun al je liefde en aandacht, accepteer en respecteer h?ɬ?n situatie waar ze ook ongewild in terecht zijn gekomen. Laat je niet negatief uit over hun moeder in hun bijzijn, dat werkt alleen maar tegen je en je kinderen vormen zich daar ook een beeld over jou van...vergeet dat niet! Zorg dat ze zich alleen maar positief kunnen uitlaten als ze bij terugkomst van een weekendje pappa, uiteraard uitgehoord worden!
Maak voor hun, hun eigen nestje met en bij pappa...schep zelf nieuwe herinneringen met je kindjes...dat hoef niet altijd de geeikte 'dierentuin' te zijn in het weekend...vaders kunnen ook 'koekkies bakken en waterballonnen-gevecht'houden...daar heb je hun moeder niet voor nodig. Nu kan je je manifesteren tegenover je kinderen precies hoe jij het wilt...je kan de vader zijn,die je wil zijn, zonder inmenging van 'ma'.

Ik weet dat het makkelijk kleppen is hier vanuit mijn stoeltje..maar ik heb ook de nodige bagage opgelopen en op de 'hard way' moeten leren.
Tot in den treure treuren...allemaal onnodig...bewaar eventuele dierbare dingen, en sluit die deur in je hart! Het levert je niets op!
Het kost je alleen maar...hoe eerder je dat beseft, hoe sneller je van de bodem afkomt en stijgt.
Besef dat je 'haar' niet nodig heb om te (over)leven...
Alles gebeurt met een rede, een bedoeling..God gooit echt niets op je schouders als hij denkt dat je het niet kan dragen...Het spoort ons aan om te groeien als mens in doen en laten..om te ondernemen en te ontdekken..ja soms een een bittere traan, maar ook wel met een lach.
We komen meestal sterker uit de strijd en ons 'begrip en besef' is gegroeid naar hogere waarden. De 'pijn' die je lijd is nooit voor niks
het komt precies wanneer je het 'nodig' hebt, al zit je er zelf niet op te wachten! Later..misschien veel later als je op de situatie terug kan kijken..kun je zien wat je ervan geleerd heb, of hoe je er door gegroeid ben, of hoe je er op een positieve manier beter van bent geworden. Misschien een (nog) betere vader? Man, vriend, zoon, buurman, broer, burger?....Tijd zal het leren.
KIES ervoor om je NIET door negativiteit te laten leven! Kies voor positief! Jij kan die keuze maken...maak hem dan!
Gun jezelf wat tijd om je verdriet te verwerken,das logisch..je bent gewond.. maar blijf er niet 'in hangen', das het enige zinnige wat ik erover kan zeggen tegen je.
Verleg je grenzen..misschien een tijd waarin je je kan begeven op je spirituele pad? of verdiepen als je er al op loopt?

Wees diegene die je altijd al heb willen zijn...nu heb je een nieuwe kans gekregen, grijp hem aan met beide handen..laat je niet lijden door negatieve emoties...KIES voor de positieve...

Inmiddels lang verhaal geworden, maar ik hoop dat het een beetje helpt

Groetjes en een gemeende warme knuffel voor jou en je kinderen..
Be strong...

Free Spirit