Hallo Allemaal;

Mijn naam is Malo,ben eind 40.

Mijn 1ste man (de vader van mijn kinderen) hield na 4 jaar huwelijk voor gezien.
Wij waren in totaal 8 jaar samen.( ik was 23 jaar toen wij scheiden).
Hij heeft nooit na zijn kinderen om gekeken,ik heb mijn kinderen 15 jaar lang zelfstandig op gevoed.
Ik heb mijn kinderen altijd eerlijk verteld waarom ik gescheiden bent van hun vader.
Voor mijn man waren de café en andere vrouwen de reden waarom ik ben gescheiden.
Ondanks dat heb ik altijd van hem gehouden als de vader van mijn kinderen.
Ik heb tegen mijn kinderen gezegd,wil je naar je vader toe dan mag je gaan,wil je niet blijf je thuis.
Heb hun zelf altijd de keus gegeven om hun vader te bezoeken.
Sinds dat mijn zoon op zich zelf woont met vriendin (2 jaar nu) komt hij af en toe langs met zijn vrouw en hun half zusje.
Ik haat mijn ex na al die jaren niet meer,ik gun hun alle geluk van de wereld toe.
Tot zover mijn 1ste relatie.

Mijn 2e man leerde ik nu 12 jaar geleden kennen.( 1998)
Ik was smoor verliefd op hem.
In het begin jaren ging alles goed met ons,tot dat hij een computer freak werd.
Hij werkte overdag en s 'avonds was hij met zijn pc bezig.
Wij gingen bijna nooit meer ergens na toe,want manlief was niet bij zijn computer weg te krijgen.
Tot als ik boos op hem werd ging hij dan uiteindelijk met mij mee.
Toch in januari 2005 heb ik hem ten huwelijk gevraagd.Omdat ik ondanks alles van hem hield.
Wij hadden een datum geprikt,het werd 14 oktober 2005.
Maar toen een paar dagen later sloeg de noodlot toe,eind januari.
Mijn vriend kreeg te horen dat hij lymfklier kanker had.in zijn hals (hodskin kwaadaardig).
Onze wereld stortte toen op dat moment in elkaar,net een huwelijk vast gezet.
Maar hij is altijd positief gebleven ondanks zijn chemo kuren en zijn bestralingen.
Ben altijd zijn steun en toe verlaat voor hem geweest.
2 dagen voor ons huwelijk kreeg hij te horen dat hij de ziekte had over wonnen.
Ons huwelijk kon niet meer stuk dacht ik die dag,maar niets is waar.
Na ons huwelijk werd hij heel anders,we leefde als het ware als broer en zus.
Ik kon het op den duur niet meer aan en heb hem voor de keuze gesteld of ik of de computer,daar gaf hij geen antwoord op.
Zo bleef ik toch nog 2 jaar bij hem.(dacht dat hij wel tot inkeer zou komen).
Maar in februari na een her controle bleek hij weer lymfklier kanker te hebben ,nu voor zijn borst streek.
Weer kwaadaardig,en zo gingen wij alles van vooraf aan weer tegemoet.
Maar die keer heeft het niet meer mogen baten want na 1 chemo kuur is mijn man op 2 april 2008 overleden.
Niet aan kanker maar aan bloed vergiftiging.
Ondanks alles heb ik hem al die tijd gesteund en van hem gehouden.

Na ruim ander half jaar daarna ben ik mijn huidige vriend tegen gekomen.
Ik heb nu 5 maanden een relatie met hem.
Ben nu pas de ware tegen gekomen,hij is zo ontzettend lief voor mij en voor mijn kinderen.
Hij houd van mij om wie ik ben en dat is wederzijds.
Ik heb nooit mogen of durven dromen dat zoiets moois voor mij was weg gelegd.
Ik geniet van mijn leven met hem ook al is het maar alleen in het weekends.
Voel mij de gelukkigste vrouw op deze wereld.
Deze soort liefde kende ik nog niet,samen alles delen,alles samen overleggen."SAMEN".
Samen staan wij sterk.
Dus zo zie je maar,3 MAAL IS SCHEEPSRECHT.
Voor jullie allemaal,Blijf in jezelf geloven dan kom je ook nog wel een ander liefde tegen.

Bedankt voor het lezen. Groetjes en veel liefs van Malo.